ΣΜΑΡΑΓΔΕΝΙΑ ΝΕΡΑ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ

Η άποψη της Καλλιόπης Ορφανού-Γιακουμή... για το βιβλίο:

Θα σας πω αρχικά τι ένιωσα διαβάζοντας αυτό το βιβλίο...ένιωσα λοιπόν σαν είχα γυρίσει μετά από χρόνια στο χωρίο μου και εκεί, η γιαγιά μου, μου έλεγε τα νέα του χωρίου και κάποιων γνωστών μας... Τόσο κοντά μου το ένιωσα...τόσο γνώριμο...απλή γραφή και πολύ ευκολοδιάβαστο... Κυλούσε χωρίς να σε κουράζει και χωρίς να το βαριέσαι ενώ ταυτόχρονα οι θύμισες που σου έφερνε στο μυαλό ήταν τόσο πολλές και τόσο δυνατές που έπιανα τον εαυτό μου να χαμογελάει νοσταλγικά σε πολλά σημεία του....

Είναι ένα βιβλίο τρυφερό και ευαίσθητο, όταν περιγράφει τον ερωτά, τον πρώτο, τον έναν, τον αληθινό χωρίς όμως να του στερεί τον αισθησιασμό και την λαγνεία που τυλίγει τον κάθε ερωτευμένο...

Ζωντανές περιγραφές , σαν να βλέπεις τα μέρη που αναφέρεται σε φωτογραφίες... Σε ταξιδεύει στην Κέρκυρα και σου μαθαίνει έθιμα της αλλά και λέξεις , φράσεις, ντοπιολαλιές που σε γεμίζουν νοσταλγία για τον δικό σου τόπο, όσο σου γνωρίζουν έναν νέο τόπο που όμως τον νιώθεις γνώριμο...

Οι ήρωες του βιβλίου είναι τόσο απλοί, άνθρωποι της διπλανής πόρτας, αλλά και ταυτόχρονα και τόσο απρόβλεπτοι τις στιγμές που τα πάθη και το συναίσθημα επηρεάζει τις συμπεριφορές τους άλλοτε θετικά και άλλοτε όχι.... Το ενδιαφέρον μέχρι το τέλος του βιβλίου είναι αμείωτο και οι ανατροπές διαδέχονται η μια την άλλη χωρίς να σε αφήνουν να προβλέψεις το τέλος. Ένα τέλος εντελώς απίστευτο, ένα τέλος τόσο μοιραίο, τόσο απρόσμενο....

Ένιωσα την ανάγκη να τα δημοσιεύσω όλα αυτά και να τα μοιραστώ μαζί σας όχι μόνο για τι έτσι κάνω με κάθε βιβλίο που διαβάζω( μοιράζομαι την άποψη μου μαζί σας) αλλά και για τα πράγματα που έσπειρε μέσα μου η συγγραφέας του και σαν χαρακτήρας...

Λίγα λόγια για το βιβλίο...

'Η Κλωθώ, η Λάχεσις και η Άτροπος όρισαν την μοίρα της Φαίδρας. Κρατούσαν στα χέρια τους, την κλωστή της ζωής της. Η Κλωθώ, έκλωθε με την ρόκα της το πεπρωμένο της Φαίδρας. "Να γνωρίσει νέον και όμορφο Κερκυραίο όπως η μητέρα της, η Τόνια". Η Λάχεσις, της έριξε το λαχείο "Να ζήσει ένα μεγάλο αθώο και ρομαντικό έρωτα". Και η Άτροπος κρατούσε την "κλωστή" όπου περίμενε την κατάλληλη στιγμή... Ποια μοίρα οδήγησε την αναράιδα του έρωτα και του πάθους κοντά σε δύο νέους άντρες; Η Φαίδρα και ο όμορφος Κερκυραίος θα ταξιδέψουνε στα μονοπάτια της αγάπης και του έρωτα! Η Φαίδρα και ο Πλοίαρχος Νικόλας θα ταξιδέψουν σ' άλλη γη, σ' άλλα μέρη! Ποια μοίρα τους ένωσε και ποια μοίρα θα τους κρατήσει μαζί; Ή μήπως η μοίρα παίζει άλλα παιχνίδια; Φαίδρα Γιώργης και Νικόλας τα πιόνια στο τρίγωνο των χαμένων ονείρων

Λίγα λόγια για την συγγραφέα...

Την Μαρία την γνώρισα εδώ...στις ομάδες, στο φεις και πραγματικά το θεώρησα ένα από τα δώρα του διαδικτύου. Είναι μια γυναίκα πολυδιάστατη. Είναι τόσο δυναμική αλλά και πολύ ευαίσθητη. Μαχητική αλλά κάποιες φορές σε περιόδους ανακωχής. Ρομαντική μα και ρεαλίστρια εκεί που θεωρεί πως χρειάζεται. Με πολύ χιούμορ, σε κάνει να γελάς μέχρι δακρύων αλλά και να δακρύζεις γεμάτη συναίσθημα. Παραδοσιακή μα με τον δικό της τρόπο. Είναι τόσο ερωτεύσιμη με έντονη γυναικεία προσωπικότητα μα πολλές φορές, ο άντρας της ζωής της. Είναι αγωνίστρια η Μαρία. Ξέρει να παλεύει. Να το παλεύει...και σαν έρθει η ώρα να το παρατήσει αν ποτέ έρθει...τότε δεν απογοητεύεται, λέει <<εγώ έκανα το παν...>> Κυνηγάει τα όνειρα της μέχρι να τα κατακτήσει...και μετά κάνει νέα..Έτσι δεν πρέπει να κάνουμε όλοι άλλωστε??? Αυτό το βιβλίο είναι αυτοέκδοση. Ένα από τα όνειρα της που κυνήγησε και της βγήκε. Και είναι ήδη στο τέλος της δεύτερης έκδοσης. 

Δεν μιλάω πολύ συχνά για ανθρώπους που γράφουν και δεν το κάνω για διαφήμιση σίγουρα...Δεν το έχει ανάγκη...Το κάνω γιατί όλο αυτό το οποίο σας περιγράφω είναι για μένα και κάτι ακόμα...είναι η απόδειξη του ότι ...πρέπει να τολμούμε , να παλεύουμε, να προσπαθούμε, να κυνηγάμε το όνειρο...μεγάλο μάθημα αυτό...σε γεμίζει ελπίδα, σε γεμίζει ζωή...

Μανή... αυτό ακριβώς το μάθημα είναι ένα από τα ευχαριστώ που σου χρωστάω και δεν θα πάψω να στο λέω ...