Μια μοίρα που φέρνει κοντα δύο ανθρώπους κάτω από αντίξοες συνθήκες που κάνουν αδύνατη την ένωσή τους.
Φίλοι, εχθροί, αντίζηλοι, πρόσωπα που διψούν για αγαπη. Πρόσωπα σκληρά, εκδικητικά έχουν κι αυτά το μερίδιο τους στην εξέλιξη του δράματος.
Η Κάτια, μια νεαρή Ελληνίδα, ετοιμάζεται να κάνει με τον καρδιακό της φίλο, μια καινούργια αρχή στην Σεουλ, ανοίγοντας το δικό της εστιατόριο. Ο φίλος της όμως θα την προδοσει και θα την εγκαταλείψει μόνη, απενταρη κι απελπισμένη στην ξένη χώρα. Για καλή της τύχη, γνωρίζει την Ζαντί, μια νεαρή μάνατζερ η οποία για να τη βοηθήσει της κανονίζει ένα λευκό γάμο με έναν ντόπιο, διάσημο ηθοποιό.
Η Κάτια θα βρεθεί σε ένα υπέροχο σπίτι με έναν κήπο γεμάτο ολάνθιστες κερασιές, το οποίο θα είναι ο Παράδεισος και η Κόλαση μαζί.
Η Κάτια με την αιθέρια αύρα και τη γλυκύτητα της ψυχής της, θα γίνει αναπόσπαστο κομμάτι εκείνου του σπιτιού. Εκεί θα αγαπηθεί, θα μισηθει, θα την προσβάλλουν άσχημα, θα τη λατρέψουν.
«Είναι περίεργο, μα μερικές φορές το τέλος δεν έχει σημασία, γιατί το πιο σημαντικό που θα μάθει κανείς ποτέ στη ζωή είναι να αγαπά και να αγαπιέται...»
Η συμπόνια, το χαμόγελό της, τα καθαρά μάτια της αλλά κυρίως η αγνότητα της ψυχής της, θα είναι ο καταλύτης για τις σχέσεις που διέπουν την οικογένεια αυτή.
Δύο άντρες θα διεκδικήσουν την καρδιά της. Ένας θα την κερδίσει.
Προκαταλήψεις και εκβιασμοί θα σταθούν ανυπέρβλητα εμπόδια ανάμεσα στους δύο ερωτευμένους.
Ισχυρές ηθικές αξίες θα τους κρατήσουν χώρια. Ως πότε όμως; Η αληθινή αγάπη μπορεί να χαθεί έτσι απλά;
Η διαφορετική κουλτούρα και εθνότητα αρκούν για να χωρίσουν δύο ερωτευμένοι;
- Πιστεύεις στη μοίρα;
- Κάθε φορά που σε κοιτώ στα μάτια, νομίζω πως τη βλέπω ζωγραφισμένη εκεί μέσα.
Η Γεωργία Κακαλοπούλου επιστρέφει με ένα βιβλίο άκρως ρομαντικό, γεμάτο αρώματα της Άπω Ανατολής.
Φαίνεται ολοκάθαρα ότι η συγγραφέας έχει μελετήσει τον πολιτισμό και την κουλτούρα της Σεούλ και της Ν. Κορέας γενικότερα, καθώς υπάρχουν πολλά στοιχεία από την παράδοσή της συνυφασμένα με τη μυθοπλασία.
Με λυρικό και εξαιρετικά ρομαντικό λόγο, μας υπενθυμίζει ότι η μοίρα μπορεί να μας οδηγήσει στην άλλη άκρη του κόσμου προκειμένω να συναντήσουμε το άλλο μας μισό, τον άνθρωπο που πλάστηκε για μας και ότι ανεξαρτήτως του χρώματος του δέρματος, την εθνικότητα, τη γλώσσα ή τη θρησκεία, η αγάπη είναι δυνατόν να ενώσει ανθρώπους τόσο διαφορετικούς αλλά τόσο ίδιους συνάμα.
Γεμάτο σοφία από βαθυστόχαστους γέροντες και θρησκευόμενους σαμάνους, μας προβληματίζει για την ηθική, τις αξίες, τον έρωτα αλλά και τη φιλία.
Είναι αδύνατον ο αναγνώστης να μείνει ασυγκίνητος στα μικρά θαύματα που συμβαίνουν καθημερινά στις ζωές των ανθρώπων που σχετίζονται με την Κάτια και το σπίτι με τον κήπο με τις κερασιές.
Τα δάκρυα ξέφευγαν ανεξέλεγκτα πολλές φορές, καθώς διάβαζα για το μεγαλείο της ψυχής της Κάτιας, του πατέρα Μινχοου και τα αισθήματα του Τζαε ή του Χίου. Ακόμη και η μητέρα Γιοτζίν με συγκλόνισε στο τέλος με τη συμπεριφορά της!
Τα μηνύματα που περνάει το βιβλίο αυτό, πολλά και αισιόδοξα.
"Η ζωή είναι για μία φορά. Η ζωή είναι τώρα και εμείς πρέπει πάντα να κοιτάμε στην Ανατολή".
Κυρίως όμως πρόκειται για εναν ύμνο στην καλοσύνη, την αγνή και άδολη αγάπη και τη συμπόνια.
"Η συμπόνια είναι η αγάπη ενός ανθρώπινου όντος για το συνάνθρωπό του στην πιο ευγενική της μορφή. Είναι ένα συναίσθημα αποκλειστικά δεμένο με την ανθρωπιά, είναι αυτό που αλλάζει τον κόσμο, τον κάνει πιο δίκαιο, δίνει ευκαιρία σε ανθρώπους, παραμερίζει τις διαφορές. Η συμπόνια είναι αυτή που προσφέρει τη μεγαλύτερη παρηγοριά".
Πολλά συγχαρητήρια στη συγγραφέα Γεωργία Κακαλοπούλου. Το λάτρεψα και το συστήνω ανεπιφύλακτα!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου