ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΣΑ, ΤΖΑΝΟΥΜ

Η άποψη της Καλλιόπης Ορφανού-Γιακουμή για το βιβλίο:

<<ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΣΑ, ΤΖΑΝΟΥΜ! >> του Θοδωρή Δεύτου...

Λοιπόν παιδιά είναι ίσως μια από εκείνες τις φόρες που πραγματικά έχω τρομερό άγχος στο να σας μιλήσω για ένα βιβλίο από φόβο μήπως και το αδικήσω...Αλλά θα το κάνω με τον πιο σίγουρο τρόπο για μένα, μιλώντας σας από την καρδιά μου γι αυτό....
Πρόκειται για ένα εξαιρετικά συναρπαστικό βιβλίο, που σου κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον από την πρώτη έως την τελευταία του σελίδα. Ένα αρκετά μεγάλο βιβλίο έχει 688 σελίδες που όμως θες να διαβάσεις μονοκοπανιά αν γίνετε...
Στο βιβλίο ο συγγραφέας μας συστήνει την Έλσα και την οικογένεια της που ζουν στην Πόλη, στο Πέραν... και πραγματικά το πρώτο που ένιωσα ήταν το ότι με κάποιον μαγικό τρόπο...ξαφνικά , σαν να μεταφέρθηκα εκεί και ως φιλοξενουμενη τους πια έζησα μαζί τους όλα εκείνα τα τραγικά γεγονότα που συνέβησαν στον ελληνισμό της Πόλης όταν ψηφίστηκε και αυθαίρετα εφαρμόσθηκε πάνω τους ο διαβόητος φόρος<< Ευμάρειας>>...Μια εξαιρετικά δύσκολη και σκληρή εποχή, απάνθρωπη από το 1942 μέχρι και το 1955 γραμμένη σε μαύρες σελίδες για την ιστορία του ελληνικού στοιχείου της Πόλης μιας και ο νόμος αυτός είχε σκοπό του μόνο... την ολοκληρωτική εξόντωση του. Τότε λοιπόν...χιλιάδες Ελληνες εξορίστηκαν στην «Σιβηρία της Ανατολής», με σκοπό να δουλέψουν για να ξοφλήσουν ένα δυσβάσταχτο χρέος που ξαφνικά τους φόρτωσαν στις πλάτες. αφού πριν από αυτό είδαν τις περιουσίες τους να χάνονται μέσα σε μια νύχτα. Έτσι γιατί κάποιοι το αποφάσισαν , το διάταξαν και το εκτέλεσαν. Εκεί άλλοι θανατώθηκαν για τον κάθε ασήμαντο λόγο και άλλοι πέθαναν μη μπορώντας να αντέξουν άλλο τις τόσες κακουχίες και τα βασανιστήρια στα οποία υποβάλλονταν. Η Ελσα και η μητέρα της, η Ρωξάνη , μια από τις μεγαλύτερες αρχόντισσες της Πόλης εκείνη την εποχή μένουν πίσω... και πάρα τους δύσκολους καιρούς και καταστάσεις που ζουν...διδάσκουν ήθος και ψυχικό μεγαλείο, βρίσκουν την δύναμη και το κουράγιο να συνεχίσουν να ζουν περήφανα και στωικά και χωρίς να γκρινιάζουν και να μεμψιμοιρούν, χωρίς να λυγίζουν και να κλαίγονται τις θύμισες παλιών κάλων εποχών περιμένουν την ώρα που θα τελειώσουν τα πάθη τους και θα ξαναβρούν την λύτρωση και το δικαίωμα να αρχίσουν να ζουν όχι όπως πριν μα...ανθρώπινα ξανά.
Όλη η παραπάνω περιγραφή μου ίσως μοιάζει υπερβολική...αλλά δεν μπορώ να το αποφύγω...πως να μην παρουσιάσω με υπερβάλλοντα ενθουσιασμό ένα βιβλίο που πραγματικά θαύμασα...Και στο σημείο αυτό θα ήταν κάλο να αναφέρω ότι Δεύτος με μεγάλη μαεστρία απέφυγε την υπερβολή στο βιβλίο του. Δεν με κούρασε και ναι μεν κάποια πράγματα τα ήξερα , αλλά δεν ένιωσα να τα βαριέμαι ξανά διαβάζοντας για αυτά.
Μέσα λοιπόν από τα μάτια των ηρωίδων του και τις ζωές τους ταξιδεύουμε στην μαγική Πόλη εκείνη την εποχή και εκεί... πάλι μαζί με αυτές ξεκινάει η ξενάγηση μας. Σεργιάνισα μαζί τους στα δρομάκια της Πόλης μέσα από υπέροχες, παραμυθένιες θαρρείς περιγραφές, είδα τους κάτοικους με κάθε λογής ενδυμασίες να περνάνε από διπλά μου χωρίς να με βλέπουν. μύρισα τα χιλιάδες υπέροχα αρώματα της, ένιωσα μέχρι και την υγρασία της...Υπέρλαμπρη και πλανεύτρα η Κωνσταντινούπολη μου φανερωνόταν όλο και πιο πολύ μέσα από κάθε σελίδα που τελείωνα, σε ένα ταξίδι του μυαλού, ονειρεμένο,που με άφηνε μαγεμένη από όσα έβλεπα με τα μάτια της ψυχής και με τα όσα ένιωθα στα βάθη της καρδιάς μου. Ένα θέλω να σας πω ..πάντα ήθελα να πάω στην Κωνσταντινούπολη μα τώρα ακόμα πιο πολύ...όχι ίδια δεν θα ναι μα την μαγεία της που βρήκα μέσα στις σελίδες αυτού του βιβλίου θα την βρω...είναι πάντα εκεί..και θα με περιμένει γιατί θα ξέρω που να κοιτάξω για να την δω...
Είναι αξιοθαύμαστος ο τρόπος που γράφει ο Δεύτος παιδιά, αξιοσημειωτος ο σεβασμός με τον οποίο ακουμπάει το καθετί μη θέλοντας να αλλοιώσει τίποτα από την μοναδικότητα του, να το αποδώσει αυτούσιο χωρίς υπερβολές και γαρνιτούρες. Με σεβασμό μας περιγράφει την φρίκη και τα βάσανα που οι άνθρωποι έζησαν τότε...με πίκρα και με μεγάλη φροντίδα τους αγκαλιάζει , σας να τους συμπαραστέκεται στον πόνο με αυτόν του τον τρόπο...θέλοντας να τους αποδώσει την τιμή...όχι την λύπηση...
Οι χαρακτήρες του χωρίς δύσκολες συμπεριφορές, ανθρώπινοι, μάνα και κόρη σαν να αλληλοσυμπληρώνει η μια την άλλη...Η μάνα μεγαλειώδης, επιβλητική λόγω της κοινωνικής της θέσης, μα πάντα γυναίκα και μάνα που κουβαλάει στην πλάτη της εμπειρίες και μαθήματα ζωής. Η κόρη γεμάτη με την ορμή της νιότης, παρασυρμένη από τα γλύκα ξελογιάσματα ερώτων ακόμα και από την ορμή της ίδιας της ζωής θέλει να κάνει ακριβώς αυτό...να ζήσει να τα γευτεί, να τα χορτάσει όλα...ο τρελός ενθουσιασμός της νιότης...που θέλει να τα βάλει με όλα ...αρκεί να τα ζήσει όλα...
Η σκυτάλη της αφήγησης λοιπόν περνάει από την μια στην άλλη και αυτό , το ότι αλλάζει ο τρόπος αφήγησης δίνει έναν αέρα ανανέωσης στο βιβλίο και είναι και ένας ακόμα από τους λόγους που το κάνει να διαβάζετε πιο ευχάριστα και ξεκούραστα
Ένα βιβλίο που με άφησε γοητευμένη, μαγεμένη, ικανοποιημενη από όλα του κι ας το είχα φοβηθεί...
Δεν είναι εύκολο να κρατάς στα χέρια σου το επόμενο βιβλίο του συγγραφέα της <<ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΑ- Το διαμάντι της Ανατολής>> του βιβλίου που έγινε ακόμα και θέμα στις περσινές πανελλήνιες εξετάσεις....Αναλογίζεσαι είναι για μένα...θα μπορέσω να το καταλάβω...εε...λοιπόν ναι...είναι πρώτα από όλα για μας...και δεν θα σε κάνει στιγμή να μην το πιστέψεις ή να μην το νιώσεις πως είναι...
Ένα βιβλίο που πρέπει να είναι στην βιβλιοθήκη μας όχι για να την συμπληρώνει μα για να ανεβάζει την <<αξία>> της να την αναβαθμίζει...από εκείνα τα βιβλία που θα φυλάξουμε και θα χαρούμε να αφήσουμε ως <<κληρονομιά>> ...στα παιδιά μας....

Περιγραφή...

“Όλα καλά, χρυσά και άγια, είναι καμωμένα σ’ αυτήν την Πόλη, αλλά όταν πέφτει εκείνη η παρατεταμένη υγρασία, το ισλακλίκ όπως το λένε εδώ οι ντόπιοι, με πονάνε όλα μου τα κόκκαλα, με πηρονιάζει μέχρι την καρδιά!
Η Πόλη είναι φημισμένη για την ομίχλη, τις βροχές και τις αστραπές της. Όταν όμως πέφτει αυτή η ρημάδα η ομίχλη, δεν βλέπεις ούτε την μύτη σου!...
Όταν έχει βοριά, μέχρι κάτω τα Πριγκηπόνησα μπορώ να ατενίσω, και τότε η ψυχή μου ανοίγει σαν τριαντάφυλλο εκατόφυλλο! Τι να σε πω, αυτή η θέα είναι μοναδική, αξεπέραστη! Όποιος δεν την έχει διεί, χάνει τζάνουμ, χάνει!”

Είναι η Έλσα, η κοσμοπολίτισσα Ρωμιά της Πόλης, που μας σεργιανάει με τις αναμνήσεις της, με τις υπέροχες περιγραφές της για την Βασιλεύουσα, με τους παράξενους αλλά ξεχωριστούς έρωτες της, με τα γλέντια, τα πάθη, τις προσδοκίες….. Μαζί της κι η Ρωξάνη, η μεγάλη αρχόντισσα του Πέραν, που ξετυλίγει το κουβάρι της ζωής της σαν παραμύθι, …ένα παραμύθι όμως που οι απόγονοι των Νεότουρκων του Κεμάλ Ατατούρκ, το μετέτρεψαν σε εφιάλτη…
Μέσα από την αφήγηση των δύο γυναικών, αναδύεται η ίδια η Κωνσταντινούπολη των Ρωμιών, λαμπρή, μεγαλοπρεπής, πλανεύτρα. Μια πόλη μαγική κι ανεπανάληπτη, χαραγμένη ανεξίτηλα στις
μνήμες όσων την έζησαν και όσων την ποθούν…

Ένα ακόμη συναρπαστικό μυθιστόρημα
που αφηγείται με ιδιαίτερο τρόπο τη ζωή τριών γενεών
μιας οικογένειας Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης,
από τον συγγραφέα του bestseller, Τραπεζούντα, το Διαμάντι της Ανατολής

Λίγα λογία για τον συγγραφέα

Δεύτος Θοδωρής

Ο Θοδωρής Δεύτος γεννήθηκε στα Ιωάννινα το 1957. Σπούδασε Μαθηματικά στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και υπηρέτησε στη δημόσια εκπαίδευση από το 1986- 2015. Εκλέγεται δημοτικός σύμβουλος στον δήμο Ιλίου από το 2006. Έχει διατελέσει Πρόεδρος της Ένωσης Ηπειρωτών Ιλίου (2001-2011), Πρόεδρος του Αθλητικού Οργανισμού του δήμου Ιλίου την περίοδο 2008-2010 και Πρόεδρος του Δημοτικού Κέντρου Πολιτισμού και `Αθλησης από το 2010-2014. Πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα το 2004.
Το έργο του:
• Ο Ηπειρώτικος Γάμος, 2004 (λαογραφικό)
• Μη Ρωτάς Γιατί, 2006 (ιστ. μυθιστόρημα)
• Σμύρνη Συγγνώμη, 2008 (ιστορικό μυθιστόρημα)
• Μήπως Αγάπησα Λάθος Πατρίδα;, 2011 (ιστ. μυθιστόρημα)