Ο ΔΑΙΜΟΝΟΛΟΓΟΣ

ΤΑΣΙΟΥ ΒΙΚΥ

 <<Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ >>

"Και εξελθόντα τα πνεύματα τα ακάθαρτα εισήλθον εις τα χοίρους και ώρμησεν η αγέλη κατά του κρημνού εις την θάλασσαν. Και επνίγοντο εν την θαλάσση".

Μερικές φορές μπορεί να έχουμε περιπέσει σε τόσο σκοτεινά μονοπάτια ώστε να δημιουργήσουμε τους δικούς μας δαίμονες. 

Ή μήπως αυτοί οι δαίμονες υπάρχουν πραγματικά ανάμεσα μας καθώς είναι το μόνο κοινό στοιχείο όλων των θρησκειών? 

Σε αυτό το βιβλίο θα πρέπει να μαντέψετε τι από τα δύο ισχύει.
Ένα μεταφυσικό θρίλερ που δεν σας κρύβω ότι δεν μπόρεσα να διαβάσω ποτέ το βράδυ λόγω της θεματολογίας του.
Ο ακαδημαϊκός Ντέιβιντ διδάσκει αυτό που δεν πίστεψε ποτέ και αντιστέκεται στον φόβο του αρνούμενος την ύπαρξή του.
Τον "Χαμένο Παράδεισο " του John Milton.
Το ποίημα που αφηγείται την πτώση του ανθρώπου από την τελειότητα του παραδείσου.
Ο Ντέιβιντ στοιχειωμένος από την ίδια του την ζωή και την διάλυση του γάμου του αναγκάζεται να κάνει ένα ταξίδι στην Βενετία μαζί με την κόρη του, το μόνο θαύμα της ζωής του.
Γυρνώντας στην Νέα Υόρκη τίποτα πια δεν θα είναι το ίδιο καθώς η κόρη του έχει χαθεί.
Τελικά μήπως η απελπισία μας οδηγεί σε μονοπάτια που δεν θα έπρεπε να έχουμε διαβεί?
Ή μήπως όλα τελικά είναι προκαθορισμένα να συμβούν?
Το τέλος του βιβλίου δεν ήταν ίσως αυτό που περίμενα. Το διάβασα αρκετές φορές για να μπορέσω να καταλάβω τι συνέβη πραγματικά.
Αλληγορία ή ζοφερή πραγματικότητα.
Νομίζω δεν θα μπορέσω να απαντήσω σε αυτό.
Ίσως όμως και αυτή να είναι η γοητεία του βιβλίου.
Γιατί τελικά οι δαίμονες βασανίζουν πάντα τους αδύναμους ή εκείνους που ζητούν βοήθεια χωρίς να νοιάζονται ποιός θα τους την δώσει.