🌸Βίκυ Τάσιου🌸
Πολλοί άνθρωποι υποστηρίζουν ότι η ωραιότερη στιγμή για μια γυναίκα είναι αυτή της εγκυμοσύνης και η πιο ευλογημένη όταν γίνεται μητέρα.
Έχοντας βιώσει μια πολύ δύσκολη εγκυμοσύνη αλλά και μία απώλεια πιο πριν δεν είμαι από αυτούς που ασπάζομαι ότι είναι η καλύτερη περίοδο της γυναίκας.
Ίσως για αυτό το λόγο μπόρεσα να ταυτιστώ τόσο πολύ με αυτό το βιβλίο αλλά και με τις ηρωίδες.
Βλέποντας το σώμα σου να αλλάζει μέρα με τη μέρα, συνειδητοποιώντας το τι κουβαλάς μέσα σου,φοβούμενη να μπορέσεις να κρατήσεις αυτό το παιδί αλλά και σκεπτόμενη τις αλλαγές που θα επέλθουν στη ζωή σου, τους φόβους σου, τις ευθύνες σου σίγουρα όλα αυτά δεν μπορούν να σε αφήσουν ανεπηρέαστη.
Έχοντας βιώσει ταυτόχρονα και την επιλόχειος κατάθλιψη η περίοδος αυτή ήταν για μένα όχι κάτι ιδανικό και ονειρικό.
Για αυτό το λόγο θα μπορούσα να μιλάω για αυτό το βιβλίο ώρες.
Να το αναλύω σπιθαμή προς σπιθαμή.
Να μιλάω για τη μητρότητα, για την αποβολή και για το φλέγον ζήτημα των εκτρώσεων .
Έχω δηλώσει πολλές φορές ότι την ώρα που θα φεύγω από το μάταιο τούτο κόσμο μόνο μία εικόνα θα με συνοδεύσει.
Αυτή που μου ακουμπούσαν το μωρό στο στήθος μου όταν γέννησα.
Ήταν για μένα η πιο όμορφη και πιο ευτυχισμένη στιγμή της ζωής μου και είναι κάτι που εύχομαι όλες οι γυναίκες να μπορέσουν να το βιώσουν.
Μητρότητα.
Με αυτό το κοινωνικό θέμα καταπιάνεται αυτό το βιβλίο.
Μέσα από τα μάτια μας περνούν οι αλήθειες αλλά και ιδέες μιας ολόκληρης κοινωνίας επάνω στο ζήτημα αυτό.
Δύο διαφορετικές ιστορίες πλέκουν περίτεχνα ένα επίκαιρο μυθιστόρημα που θυμίζει έντονα προσωπικό ημερολόγιο.
Δύο γυναίκες βιώνουν τη μητρότητα από διαφορετική πλευρά ώσπου μοιραία οι δρόμοι τους θα συναντηθούν.
Δύο γυναίκες που μέσα από την προσωπική ιστορία της κάθε μίας θα έρθουμε αντιμέτωποι με τις ιδέες αλλά και τις απαρχαιωμένες αντιλήψεις πάνω στο ζήτημα της μητρότητας.
Δεν είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι ένα μωρό ολοκληρώνει την ευτυχία ενός ζευγαριού.
Δεν είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι μία γυναίκα ολοκληρώνεται μόνο μέσα από τη μητρότητα επειδή μας γαλούχησαν με αυτή την ιδέα.
Είμαι όμως από αυτούς που θεωρούν τη μητρότητα ευλογία.
Αν και το βιβλίο διαδραματίζεται σε μία εποχή λίγο μακρινή νομίζω ότι κάποια πράγματα σε αυτό το θέμα δεν έχουν αλλάξει και δεν θα αλλάξουν ποτέ.
Ακόμα νομίζω ότι βουίζει στα αυτιά μου η ερώτηση ,άντε ακόμα να βάλεις μπρος;
Άντε και με ένα γιο.
Άντε γιατί αργείς, τα χρόνια περνούν.
Όταν ακούω δε τη λέξη σερνικοβότανο νομίζω ότι θα πάθω αναφυλαξία.
Όταν σκέφτομαι τα μαχαίρια και τα ψαλίδια που μου έβαζαν κάτω από τα μαξιλάρια για να κάτσω με πιάνει κρύος ιδρώτας.
Και εσύ μέσα από όλα αυτά να προσπαθείς να κρατηθείς δείχνοντας ανωτερότητα απέναντι σε όλους αυτούς που δεν σκέφτηκαν ποτέ σε τι δύσκολη θέση μπορεί να σε φέρουν.
Όλα αυτά με τρόπο γλαφυρό αλλά και με την ευαισθησία που περιβάλλει αυτό το ζήτημα περιγράφονται από τη συγγραφέα του βιβλίου.
Δεν υπάρχει γυναίκα η οποία να μην ταυτιστεί με τις ηρωίδες.
Ένα βιβλίο κραυγή για το θέμα της μητρότητας.
Ένα βιβλίο που θα αγγίξει τις πιο ευαίσθητες χορδές σας, γραμμένο με έναν υπέροχο τρόπο και με αλήθειες που πονούν αλλά και προβληματίζουν.
Ένα βιβλίο τροφή για σκέψη και και μία πολύ καλή αφορμή να αναθεωρήσουμε κάποια πράγματα.
Όταν η ευτυχία γίνεται θλίψη και η ελπίδα αβάσταχτος πόνος ο αναγνώστης θα αναρωτηθεί αν μπορεί να επανέλθει στη ζωή μιας γυναίκας η γαλήνη και η ψυχική ισορροπία.
Ένα βιβλίο για όλες τις γυναίκες.
Για αυτές που έγιναν μητέρες αλλά και για αυτές που κυνηγούν το όνειρο αυτό με κόστος πολλές φορές την σωματική αλλά και η ψυχική τους υγεία.
Το τέλος του βιβλίου συγκλονιστικό και ακόμα κλαίω.
Η τελευταία φράση αποτυπώθηκε στο μυαλό και στην καρδιά μου.
"Είδα πολλά φεγγάρια μόνη, αλλά σαν εκείνο που αντίκρισα όταν ήρθε να με βρει κανένα.
Το είχα αναζητήσει πάμπολλες φορές στο παρελθόν μα ποτέ μέχρι τότε δεν το είχα βρει ,γιατί απλώς δεν υπήρχε ομορφότερο ολόγιομο φεγγάρι από αυτό που είδαμε μαζί"
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου