Η ΔΙΑΘΗΚΗ ΤΟΥ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥ

Η διαθήκη

"Έχων σώας τα φρένας και εν πλήρει επιγνώσει των γραφομενών μου αγαπητοί συγγενείς και φίλοι όσον αφορά το θάνατο μου οφείλω να ενημερώσω άπαντες πώς προήλθε από κατάποση ισχυρής δόσης υδροκυανίου.

...... Ταυτόχρονα προαναγγέλλω ρητώς και υπευθύνως το θάνατο του γαμπρού μου Άνθιμου Χυδά.

Το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον.

Σε λίγες ώρες επιστρέφω για να σε πάρω μαζί μου.

Εις το επανιδείν...."

Η αλήθεια της διαθήκης του δολοφόνου

Είναι πολύ λίγες οι περιπτώσεις των πρωτοεμφανιζόμενων συγγραφέων που μου κάνουν τόσο μεγάλη αίσθηση και κυρίως σε ένα είδος αυτό της αστυνομικής λογοτεχνίας που τα περισσότερα βιβλία πλέον επαναλαμβάνονται.

Το πρωτόλειο του Νίκου Γκίκα μου απέδειξε περίτρανα ότι η φαντασία μπορεί να οργιάσει αποφεύγοντας την πεπατημένη οδό, καλπάζοντας σε μονοπάτια που θα κάνουν τον αναγνώστη συνοδοιπόρο ενός ταξιδιού αλλά και μάρτυρα του τέλειου εγκλήματος.

Η σύλληψη και η εκτέλεση αυτής της ιστορίας είναι απίστευτη.

Ένα εντυπωσιακό ξεκίνημα με άρωμα παλιού νουάρ που θα σας θυμίσει κάτι από Αγκάθα Κρίστι και όλα τα παλιά εκείνα καλά αστυνομικά μυθιστορήματα.

Αυτοκτονία ή φόνος;

Ο καθηγητής Οδυσσέας Βεργής εξηγεί μέσα από τη διαθήκη του τον ήσυχο θάνατο του αλλά ταυτόχρονα προετοιμάζει τους συγγενείς του προαναγγέλλοντας τους τη δολοφονία του γαμπρού του και εκδότη Άνθιμου Χυδά.

Η φωνή μέσα από τον τάφο έρχεται να σοκάρει τους συγγενείς .

Προκαλεί φόβο στους ήρωες και δέος στους αναγνώστες.

Ο αστυνόμος Άρης Δριμός καλείται να λύσει την τελευταία υπόθεση της καριέρας του αλλά και της ζωής του.

Το τέλειο έγκλημα.

Γίνεται ο χαμός ενός ανθρώπου να γεννά πόνο και συνάμα ελπίδα;

Μπορεί κάποιος να προσφέρει με το θάνατο του όσο δεν μπόρεσε μια ολόκληρη ζωή;

Ο συγγραφέας του βιβλίου ζωντανεύει στο χαρτί μια ιδιαίτερα πρότυπη ιστορία.

Ασύλληπτα έξυπνη.

Η διαθήκη του δολοφόνου αλλά και το ταλέντο του Νίκου Γκίκα να αποδώσει με άριστο αφηγηματικό τρόπο αυτή την ιστορία αποδεικνύουν ότι τελικά υπάρχει το τέλειο έγκλημα αρκεί αυτό να έχει μελετηθεί σωστά.

Σέρλοκ Χολμς

Ο αστυνόμος Άρης Δριμός είναι από τους πιο εντυπωσιακούς ήρωες που έχω γνωρίσει.

Και πιστέψτε με δεν είμαι από αυτούς που έχω ιδιαίτερη αδυναμία στους αστυνομικούς ήρωες των βιβλίων.

Με τον θάνατο να τον κοιτά κατάματα αψηφά κανόνες και λογική προσπαθώντας να εξιχνιάσει ένα έγκλημα που φαίνεται να έχει σχεδιαστεί μέσα από τον τάφο.

Τι είναι όμως αυτό που κάνει το συγκεκριμένο βιβλίο ξεχωριστό;

Ταξίδι στον χρόνο

Ξεκινώντας από την αρχή δεν θα μπορούσα να μην θαυμάσω τον άψογο λόγο του συγγραφέα.

Δεν συναντάς συχνά τόσο όμορφη και δυνατή γραφή σε πρωτοεμφανιζόμενους.

Ο συγγραφέας έχει υφάνει αριστοτεχνικά μια ιστορία εξαπάτησης,μια ιστορία εκδίκησης που ουρλιάζει μέσα από τον τάφο.

Μικρά και σύντομα κεφάλαια στα οποία μου έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση οι τίτλοι τους.

Ευρηματικοί και ταυτόχρονα αινιγματικοί προϊδεάζοντας τον αναγνώστη για την πορεία.

Επικήδειος

Δεν έχω ιδιαίτερη αδυναμία στα αστυνομικά μυθιστορήματα και για να μου προκαλέσει δέος ένα βιβλίο θα πρέπει εκτός από την πρωτοτυπία που θα πρέπει να το διέπει αλλά και τους καλά δομημένους χαρακτήρες να έχει αυτό το κάτι διαφορετικό.

Μια γεύση διαφορετική.

Μια μυρωδιά παλιά.

Μια μυρωδιά αλλιώτικη.

Μια ιστορία που θα με κάνει να την θυμάμαι αλλά και να ξεχωρίζει από τον σωρό των αστυνομικών βιβλίων.

Η λύση του εγκλήματος,που σε κάποιους μπορεί να φανεί υπερβολική αλλά σε μένα προσωπικά ήταν αυτό που έδωσε πόντους στο βιβλίο,οι συνεχόμενες ανατροπές προς το τέλος του βιβλίου αλλά και το φινάλε είναι αυτά που του εξασφάλισαν μία θέση στα καλύτερα βιβλία που διάβασα τη χρονιά που πέρασε.

Εις το επανιδείν...Νίκο

9.5/10