ΣΑΣΜΟΣ

Book review
Βίκυ Τάσιου

Υπάρχει ένας τόπος, μία κουκίδα στο χάρτη που αν έστω και μία φορά πατήσεις το πόδι σου δεν τον ξεχνάς ποτέ.
Σε σημαδεύει.
Σε αυτή τη γη ακόμα και ο ήλιος είναι διαφορετικός.
Όλα είναι διαφορετικά.
Όλα μένουν ανεξίτηλα χαραγμένα μέσα σου.
Σε σημαδεύουν οι ομορφιές, οι μυρωδιές, οι άνθρωποι αλλά και οι ιστορίες που έχουν ποτίσει με αίμα την κρητική γη.
Σε αυτό το ξεχωριστό τόπο, στη λεβεντογέννα Κρήτη διαδραματίζεται η νέα ιστορία του κυρίου Πετρουλάκη.
Η αλήθεια είναι ότι αυτό το βιβλίο το περίμενα με μεγάλη αγωνία καθώς μετά τη συγκλονιστική Αμαλία ήθελα να δω τι συναισθήματα θα μου προσφέρει αυτή τη φορά ο συγγραφέας του βιβλίου.
Τελειώνοντας την ανάγνωση του προσπαθώ ακόμα να συνειδητοποιήσω πόσο πολύ με σημάδεψε αυτό το βιβλίο.
Με σημάδεψαν οι σφαίρες..
Σφαίρες παντού.
Σφαίρες που κομμάτιασαν ψυχές.
Που κατακρεούργησαν σώματα.
Που ρήμαζαν ζωές.
Ζωές που τις ρήμαξε η καταραμένη βεντέτα.
Αναρωτήθηκα πόσες ζωές έχουν χαθεί.
Πόσες μάνες έχουν μαύρο φορεθεί και έχουν κλάψει.
Πόσες γυναίκες έχουν μείνει χήρες.
Με πόσο αίμα έχει βαφτεί αυτή η γη.

Παίρνοντας αυτό το βιβλίο στα χέρια μου είχα την εντύπωση ότι θα διαβάσω μία ιστορία από αυτές που ακούμε πολλές φορές να έχουν συμβεί σε αυτό τον τόπο.
Σύντομα διαπίστωσα πόσο λάθος έκανα καθώς αυτό το μυθιστόρημα δεν βασίζεται τόσο πολύ στις πράξεις των ηρώων αλλά στα συναισθήματα.
Στα μίση τους,στα πάθη τους, στους εγωισμούς τους, στα λάθη τους, στην απανθρωπιά τους αλλά και στην ανθρωπιά τους.
Ο Σασμός είναι ένα κοινωνικό μυθιστόρημα και αναφέρεται στις αιματοβαμμένες βεντέτες που επιβιώνουν μέχρι και σήμερα στην Κρήτη.
Αν νομίζετε όμως ότι είναι μόνο αυτό κάνετε πολύ μεγάλο λάθος καθώς ο συγγραφέας έχει καταφέρει να στρέψει τα φονικά σε ένα άλλο μονοπάτι.
Κοιτώντας τον τίτλο του βιβλίου προσπαθούσα να καταλάβω τι ακριβώς σημαίνει αυτή η λέξη και επειδή δεν το γνώριζα αναγκάστηκα να ανατρέξω στον ιστό.
Σασμός είναι η συμφιλίωση.
Είναι το αντίθετο της βεντέτας.

Ένα μυθιστόρημα πλούσιος σε εικόνες, μυρωδιές αλλά και γεμάτο αίμα.
Ένα βιβλίο με τις ντοπιολαλιές της Κρήτης που όταν τις διαβάζεις σε κάνουν να χαμογελάς για το πόσο ξεχωριστοί είναι αυτοί οι άνθρωποι.
Αυτό το κοπέλι δεν χορταίνω να το ακούω.
Τα ήθη, τα έθιμα,τα μίση αναβιώνουν μέσα από τις σελίδες του βιβλίου.
Το μυθιστόρημα αυτό δεν είναι για την Κρήτη απλά.
Μοσχοβολάει Κρήτη ολόκληρο από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα.
Και αυτή τη μυρωδιά μπορεί να έχω γύρω στα δεκαπέντε χρόνια που τη γεύτηκα όταν αντίκρισα την κρητική γη αλλά σίγουρα δεν την έχω ξεχάσει ποτέ μου.
Αυτό που μου έκανε την μεγαλύτερη εντύπωση και μου προκάλεσε ρίγη συγκίνησης ήταν τα αποσπάσματα από την Ερωφίλη που τα έμπλεξε αριστοτεχνικά με την ιστορία του βιβλίου.

Το μυθιστόρημα σε βουτάει από τα μαλλιά εξ αρχής όταν αρχίζει το πρώτο φονικό.
Η καρδιά σου αρχίζει να σφίγγεται από την πρώτη σελίδα.
Η λυρική γραφή αλλά και η ευφάνταστη υπόθεση του βιβλίου δεν θα σας αφήσουν λεπτό να πάρετε ανάσα.
Μέσα από αυτή την ιστορία έμαθα πάρα πολλά πράγματα που δεν γνώριζα και ευχαριστώ τον κύριο Πετρουλάκη που με πήρε από το χέρι και με ταξίδεψε σε αυτό τον μαγικό τόπο.
Έστω κι αν πολλές φορές χρειάστηκα χαρτομάντηλα κατά την ανάγνωση του.
Ο συγγραφέας έχει υφάνει αριστοτεχνικά εκτός από την ιστορία και την ψυχογραφηση των χαρακτήρων.
Έχει δουλέψει πάρα πολύ πάνω στους ήρωες του χαρίζοντας σε εμάς πλούσια συναισθήματα.
Η ιστορία διαδραματίζεται ανάμεσα στο παρελθόν και στο παρόν με κοινό παρανομαστή τα φονικά.

"Ο άντρας σήκωσε το χέρι του και σημαδεύει.
Επτά πυροβολισμοί και ένας νέος κύκλος αίματος ξεκινά.
Η παλιά βεντέτα σαν εφιάλτης σκορπά τον τρόμο ανάμεσα σε δύο χωριά της Κρήτης."
Όταν ένα συγγραφέας έχει πετύχει μέσα από το βιβλίο του να σου χαρίσει τόσες πολλές εικόνες, τόσες πολλές μυρωδιές, τόσες πολλές γεύσεις, τόσα πολλά συναισθήματα, τόσους σωστά δομημένους χαρακτήρες δεν μπορεί παρά να του αξίζουν συγχαρητήρια.