ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΕΠΟΧΕΣ - ΚΡΙΤΙΚΕΣ

ΒΙΚΥ ΤΑΣΙΟΥ

<<Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ>>

Ένα υπέροχο, ρομαντικό ,τρυφερό και συγκινητικό μυθιστόρημα.
Ένα βιβλίο γεμάτο χρώματα και αρώματα του τόπου μας.
Οι ομορφιές και οι ευωδιές ξεχειλίζουν από όλες τις σελίδες του.
Οι ντοπιολαλιές, τα δάση, η αλμύρα της θάλασσας, το γαλανό χρώμα της και ο λαμπερός ήλιος έρχονται να μας υπενθυμίσουν την ομορφιά της πατρίδας μας.
Έρωτες που ανθίζουν στις καρδιές , όπως ανθίζουν οι ροζ θύσανοι της βουκαμβίλιας.
Η συγγραφέας Άνα Ζάχαρη έρχεται να μας αφυπνίσει όλες μας τις αισθήσεις με τις πιο γλυκές μυρωδιές και τις πιο παραστατικές εικόνες.
Εικόνες μιας άλλης εποχής πολύ μακρινής.
Με την εξαιρετική της γραφή ταξιδεύουμε πίσω στο χρόνο, τότε που οι ρόδες από τις άμαξες ηχούσαν στα σοκάκια των νησιών.
Την εποχή όπου οι βεγγέρες έφερναν κοντά τους ανθρώπους.
Ανθρώπους τόσο ζεστούς, τόσο απλούς.
Τις εποχές που οι ξυλόφουρνοι ευωδίαζαν με ζεστό ψωμί και πίτες τις αυλές μας.
Τι να πρωτοπώ για αυτό το τρυφερό και υπέροχο βιβλίο.
Ένα βιβλίο που με πήρε από το χέρι και με ταξίδεψε σε εκείνα τα χρόνια.
Νιώθοντας ευλογημένη που έχω μεγαλώσει σε επαρχία, δεν θα μπορούσα παρά να μην νοσταλγήσω όλα αυτά που περιγράφονται σε αυτό το μυθιστόρημα.
Μπορεί κάποια να μην τα έζησα εγώ αλλά έχω ακούσει να μου τα αφηγούνται η γιαγιά και η μητέρα μου.
Τα σίδερα με το κάρβουνο, την μπριγιαντίνη στα μαλλιά, το λαβομάνο, τις ιστορίες που μας έλεγαν οι γιαγιάδες μας για τις μαυροφορεμένες γυναίκες και τους Αγίους που έκαναν την εμφάνιση σε αγνούς ανθρώπους.
Αυτό το μυθιστόρημα ξεχειλίζει από συναισθήματα.
Ομορφιές μιας άλλης εποχής, πιο ρομαντικής πιο ανθρώπινης.
Χωρίς υπερβολές θα μπορούσα να πω ότι είναι ένα από τα πιο τρυφερά βιβλία που έχω διαβάσει.
Πολλές φορές τα μάτια μου δακρύζουν από ευτυχία και από νοσταλγία.
Νοσταλγία για τα παιδικά μου χρόνια.
Για τα χρόνια που όλες οι αισθήσεις μου λειτουργούσαν στο έπακρο.
Που μεγαλωμένη σε ένα χωριό απολάμβανα τη φύση και όλο της το μεγαλείο.
Μέσα από τη μαγική πένα της Άνας ταξίδεψα πίσω στο χωριό.
Είδα τον εαυτό μου μικρή καθισμένη σε ένα πεζούλι να κοίτα τη γιαγιά μου με το μαντήλι στο κεφάλι να βγάζει από το ξυλόφουρνο το ψωμί.
Να μυρίζει το σπίτι τηγανόψωμο και πίτες.
Να κάθομαι στο πεζούλι της αυλής και να ακούω τα κουτσομπολιά από τις γυναίκες του χωριού.
ΤΈΣΣΕΡΙΣ ΕΠΟΧΕΣ.
Ένα βιβλίο γεμάτο έρωτα ,χρώματα και αρώματα.
Άρης και ειρήνη, Μαρία και Περικλής, Έφη και Μάρκος.
Μία οικογένεια ενωμένη σα γροθιά.
Ερωτεύονται, παντρεύονται, κάνουν παιδιά και μεγαλώνουν όλοι μαζί με αγάπη.
Μία αγάπη που ούτε ακόμα οι μαύρες μέρες της γερμανικής κατοχής δεν θα μπορέσουν να την αποδυναμώσουν.
Άλλοτε με γέλια και άλλοτε με κλάματα αντιμετωπίζουν τις ευκολίες και τις δυσκολίες της ζωής στις τέσσερις εποχές.
Από τα σπλάχνα τους γεννιέται η επόμενη γενιά.
Θα τους δούμε και εκείνους να μεγαλώνουν να ερωτεύονται ,να παντρεύονται και να ανοίγουν τα δικά τους φτερά.
Εκείνοι πια στο φθινόπωρο της ζωής τους κοιτάζουν το καλοκαίρι των παιδιών τους που μόλις αρχίζει.