ΕΙΡΗΝΗ ΨΑΡΑΚΗ
Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ
Ένα βιβλίο γραμμένο για τους χαμένους θεούς, μια αναζήτηση του παρελθόντος και της χαμένης μας ελπίδας. Όταν το πρωτοείδα μου έκανε αμέσως εντύπωση και πριν καλά καλά προλάβω να το αναζητήσω, εντελώς μαγικά ήρθε στα χέρια μου. Μα φυσικά μέσα από το διαγωνισμό της ομάδας μας.
Σημάδι ότι έπρεπε οπωσδήποτε να το διαβάσω. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να ευχαριστήσω ξανά κι εσάς και τον Βασίλης Μακαρίου για την ευγενική προσφορά του. Ξεκίνησα να το ξεφυλλίζω, όχι για να το διαβάσω άμεσα, αλλά για να πάρω μία ιδέα. Έφτασα στη μέση του βιβλίου χωρίς να το καταλάβω. Με παρέσυρε σε τέτοιο σημείο που δεν ήθελα να το αφήσω. Να σημειώσω ότι ήδη είχα ξεκινήσει κάποιο άλλο, και το άφησα στην ακρη για να τελειώσω αυτό. Ένιωθα να μπαίνω στις σελίδες του και να παρασύρομαι στη μαγεία του λόγου του, γιατι η γραφή του είναι μοναδική, η χρήση της Ελληνικής γλώσσας αλλά και η ροή του λόγου είναι τέτοια που σε κάποια σημεία ένιωθα να αναδύεται το παρελθόν μέσα από τις σελίδες του. Ο πρωταγωνιστής που δεν μαθαίνουμε το όνομά του καθόλη τη διάρκεια του βιβλίου, αναζητάει τη δική του "χαμένη Ατλαντίδα". Θα την βρει άραγε? Τι κρύβεται πίσω από την αναζήτησή του, πίσω από το ταξίδι του? Κινδυνεύει? Καθώς έφτανα στο τέλος του βιβλίου ενιωθα την κορύφωσή της αγωνίας του. Αναμένουμε τη συνέχειά του με επίσης μεγαλη αγωνία και πολλή χαρά.
Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ
Ένα βιβλίο γραμμένο για τους χαμένους θεούς, μια αναζήτηση του παρελθόντος και της χαμένης μας ελπίδας. Όταν το πρωτοείδα μου έκανε αμέσως εντύπωση και πριν καλά καλά προλάβω να το αναζητήσω, εντελώς μαγικά ήρθε στα χέρια μου. Μα φυσικά μέσα από το διαγωνισμό της ομάδας μας.
Σημάδι ότι έπρεπε οπωσδήποτε να το διαβάσω. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να ευχαριστήσω ξανά κι εσάς και τον Βασίλης Μακαρίου για την ευγενική προσφορά του. Ξεκίνησα να το ξεφυλλίζω, όχι για να το διαβάσω άμεσα, αλλά για να πάρω μία ιδέα. Έφτασα στη μέση του βιβλίου χωρίς να το καταλάβω. Με παρέσυρε σε τέτοιο σημείο που δεν ήθελα να το αφήσω. Να σημειώσω ότι ήδη είχα ξεκινήσει κάποιο άλλο, και το άφησα στην ακρη για να τελειώσω αυτό. Ένιωθα να μπαίνω στις σελίδες του και να παρασύρομαι στη μαγεία του λόγου του, γιατι η γραφή του είναι μοναδική, η χρήση της Ελληνικής γλώσσας αλλά και η ροή του λόγου είναι τέτοια που σε κάποια σημεία ένιωθα να αναδύεται το παρελθόν μέσα από τις σελίδες του. Ο πρωταγωνιστής που δεν μαθαίνουμε το όνομά του καθόλη τη διάρκεια του βιβλίου, αναζητάει τη δική του "χαμένη Ατλαντίδα". Θα την βρει άραγε? Τι κρύβεται πίσω από την αναζήτησή του, πίσω από το ταξίδι του? Κινδυνεύει? Καθώς έφτανα στο τέλος του βιβλίου ενιωθα την κορύφωσή της αγωνίας του. Αναμένουμε τη συνέχειά του με επίσης μεγαλη αγωνία και πολλή χαρά.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου