ΑΜΑΛΙΑ

ΒΙΚΥ ΤΑΣΙΟΥ
Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ

Κλείνοντας την Αμαλία καθώς είχε τελειώσει η ανάγνωσή της και προσπαθώντας να καταλαγιάσουν τα συναισθήματά μου ,το πρώτο πράγμα που είπα στον εαυτό μου ήταν Χριστέ και Παναγιά μου τι βιβλίο ήταν αυτό.
Η φράση αυτή δεν χρησιμοποιήθηκε τυχαία.
Από τη μία την χρησιμοποίησα γιατί θεώρησα ότι, χωρίς να έχω προηγούμενη εμπειρία από την βιβλιογραφία του κυρίου Πετρουλάκη, πιστεύω ότι έβαλε πολύ ψηλά τον πήχη με αυτό το βιβλίο.
Από την άλλη η φράση αυτή χρησιμοποιήθηκε γιατί θα πρέπει όλοι να έχουμε στο πλευρό μας το Χριστό αλλά και την Παναγιά για να μας προστατεύει από όλα αυτά.
Ακολουθώντας την Αμαλία στην πρώτη της παρουσίαση δεν θα μπορούσα να διανοηθώ το τι ακριβώς θα διαβάσω.
Ήξερα ότι ήταν ένα βιβλίο κοινωνικό με αστυνομικές προεκτάσεις αλλά δεν πέρασε ποτέ από το μυαλό μου ότι αυτό το βιβλίο θα με συγκλονίσει αλλά και θα με σοκάρει τόσο πολύ.
Ως λάτρης της λογοτεχνίας τρόμου έχω φτάσει στο σημείο να μην με τρομάζει πλέον τίποτα.
Η Αμαλία όμως με τρόμαξε.
Με τρόμαξε γιατί είμαι γονιός, με τρόμαξε για το πόσο εύκολα εμπιστευόμαστε κάποιους ανθρώπους χωρίς να γνωρίζουμε τίποτα απολύτως για αυτούς, με τρόμαξε γιατί σκέφτηκα που είναι ικανοί να φτάσουν οι άνθρωποι αλλά πολύ περισσότερο με τρόμαξε το κακό που κυβερνά και βασιλεύει τον κόσμο.

Αυτό το μυθιστόρημα έρχεται να διαψεύσει όλους τους έλληνες αναγνώστες ότι οι έλληνες συγγραφείς τελικά δεν μπορούν να συγκριθούν αλλά και να ξεπεράσουν αυτούς του εξωτερικού.
Το θέμα του βιβλίου έχει να κάνει με κάτι που όλοι στο άκουσμα αυτών των λέξεων παγώνουν.
Μαγεία, σατανισμός αλλά και πραγματικότητα.
Ένα βιβλίο εξαιρετικό από κάθε άποψη.
Οι κινηματογραφικές περιγραφές σου κόβουν την ανάσα.
Η αγωνία χτυπάει κόκκινο.
Οι ήρωες είναι άνθρωποι που θα τους μισήσεις αλλά και θα τους αγαπήσεις.
Πολλές φορές θα τους κρίνεις αλλά θα κατανοήσεις και τις πράξεις τους.
Θα αναρωτηθείς για το αν κάποιοι άνθρωποι γεννιούνται με το κακό μέσα τους.
Θα επιβεβαιώσεις όμως ότι και κάποιοι άλλοι ακολουθούν το δρόμο του κακού όχι από προσωπική επιλογή αλλά από αδυναμία.
Θα αναλογιστείς πόσο εύκολο είναι να χειραγωγηθούν οι αδύναμοι άνθρωποι.
Θα επιβεβαιώσεις ότι πολλοί από εμάς θέλουν να γνωρίζουν το μέλλον τους αλλά ταυτόχρονα θα κατανοήσεις ότι λίγοι αντέχουν να το μάθουν.

Ένα μυθιστόρημα που από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα διαβάζεται χωρίς ανάσα.
Το βιβλίο κινείται σε δυο χρονικές περιόδους στο σήμερα και 35 χρόνια πριν κάπου στην Ορεινή Κορινθία.
Ο συγγραφέας παρασύρει τους αναγνώστες σε ένα μυστηριακό μονοπάτι σωστών επιλογών και πλάνης.
Η αιώνια μάχη του καλού με το κακό παίρνει σάρκα και οστά σε αυτό το βιβλίο.
Θεωρώ ότι ο κύριος Πετρουλακης άνοιξε νέους ορίζοντες που προσωπικά θα ήθελα να ξαναδώ να καταπιάνεται με αυτούς.
Δεν μπορώ να γνωρίζω ποιο ήταν το έναυσμα για την έμπνευσή του αλλά μας έδωσε μία συγκλονιστική ιστορία η οποία εκτός από πάρα πολλά μηνύματα έρχεται να μας προκαλέσει και ρίγη ανατριχίλας.
Έρχεται να μας υπενθυμίσει την επικινδυνότητα που κρύβει το διαδίκτυο, τις λάθος επιλογές και τους λάθους δρόμους που μπορούν να ακολουθήσουν οι νέοι,το πως τα βιώματα της παιδικής ηλικίας καθορίζουν τη ζωή ενός ενήλικα ανθρώπου και το πιο σημαντικό σε τι σημείο είναι ικανοί να φτάσουν οι άνθρωποι προκειμένου να αποκτήσουν αυτό που θέλουν.
Οι δύο αυτές ιστορίες, του Πεντακτινου και της Αμαλίας ξεδιπλώνονται αριστοτεχνικά, μελετημένες ακόμα και στην πιο μικρή λεπτομέρεια.
Οι ανατροπές διαδέχονται η μία την άλλη, ο συγγραφέας δεν αφήνει τίποτα αναπάντητο κι ο αναγνώστης παρασύρεται σε αυτή τη σκοτεινή ιστορία.
Η προσωπική έρευνα του συγγραφέα είναι εμφανής και ειλικρινά δεν γνωρίζω πώς άντεξε να μάθει όλα αυτά που περιγράφονται.
Ένα βιβλίο που δεν τολμούσα να το διαβάσω τα βράδια.
Οι τελετές μαύρης μαγείας, ο άρχοντας του σκότους, η σολομωνική δεν είναι πράγματα που αντέχεις να διαβάσεις τις νυχτερινές ώρες.

Θέλω να δώσω πολλά συγχαρητήρια στον κύριο Πετρουλάκη για αυτό το υπέροχο βιβλίο.
Την αγάπησα πολύ την Αμαλία και μαζί με τους ήρωες στο τέλος λυτρωθηκα και εγώ.
Λυτρώθηκα για τα κρίματα τους και για τις αμαρτίες τους.
Χάρηκα για τις σωστές επιλογές τους.
Ένα μυθιστόρημα που θα σας ταξιδέψει στα πιο σκοτεινά μονοπάτια.
Στο έρεβος του ανθρώπινου νου.
Στα μονοπάτια του σκότους.
ΑΜΑΛΙΑ: μία γυναίκα με ένα χάρισμα που είναι ευχή και κατάρα.
Χρέος της είναι να ανακαλύψει τον τρόπο και να βρει τη δύναμη να το ισορροπήσει.
"Σε μία τρίχα επάνω ακροβατούμε παιδί μου.
Από τη μία βρίσκεται η κόλαση και από την άλλη ο κήπος της Εδέμ.
Εμείς δεν είμαστε πουθενά.
Η ευχή είναι να κάνουμε το καλό και η κατάρα να ακολουθούμε το δρόμο του διαβόλου και να συνεργαζόμαστε μαζί του"
Άραγε ένα αχνό φως σαν την καύτρα του τσιγάρου είναι ικανό να φωτίσει αρκετά το σκοτάδι;
Διαβάστε το για να βρείτε τις απαντήσεις.
Ένα ερώτημα μου έμεινε αναπάντητο και αυτό είναι αν ο συγγραφέας τόλμησε να ανοίξει έστω και μία σελίδα από την κλείδα του Σολομώντος για προσωπική έρευνα.