Έχουν γραφτεί πάρα πολλά για το συγκεκριμένο βιβλίο και θα συνεχίσουν να γράφονται δίνοντας αφορμή για διαξιφισμούς στους κόλπους των αναγνωστών,των μελετητών,των κριτικών για το κατά πόσο ένα τέτοιο βιβλίο θεωρείται λογοτεχνία αν κρίνουμε το μιαρό, βέβηλο και άκρως προκλητικό περιεχόμενό του,την γλώσσα του συγγραφέα και τις σοκαριστικές, αποτρόπαιες και σαδιστικές σκηνές που υπάρχουν σε όλη την έκταση του βιβλίου.
Πριν από λίγο καιρό κυκλοφόρησαν οι εκατόν είκοσι μέρες των Σοδόμων από τις αγαπημένες Εκδόσεις Gutenberg σε νέα εξαιρετική μετάφραση, από την Ρίτα Κολαΐτη ,120 χρόνια μετά την πρώτη του έκδοση και φυσικά έσπευσα να το πάρω και να το διαβάσω εκ νέου καθώς προσωπικά είμαι από τους αναγνώστες που δεν με σοκάρει τίποτα και με το πέρασμα των χρόνων η ωριμότητα για την βαθύτερη ανάλυση ενός βιβλίου , η εμπειρία και οι διευρυμένοι ορίζοντες μπορούν να οδηγήσουν ώστε να μελετήσουμε κάποια έργα από διαφορετική σκοπιά, εμβαθύνοντας,χωρίς προκαταλήψεις και αφορισμούς.Γραμμένο το 1785, το μυθιστόρημα του Μαρκήσιου Ντε Σαντ αντικατοπτρίζει το ταραχώδες κοινωνικοπολιτικό τοπίο της προεπαναστατικής Γαλλίας και λειτουργεί ως κλειδαρότρυπα της ακραίας ηδονής.
Οι εκατόν είκοσι μέρες των Σοδόμων αναμφισβήτητα δεν είναι για όλους τους αναγνώστες και κυρίως για αυτούς που σοκάρονται, επικρίνουν και λιθοβολούν προκλητικά βιβλία , με υβριστικό , σοκαριστικό, ωμό και χυδαίο λεξιλόγιο καθώς το συγκεκριμένο είναι ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα έργα στην ιστορία της λογοτεχνίας. Γραμμένο στα τέλη του 18ου αιώνα από τον Μαρκήσιο ντε Σαντ, αυτό το μυθιστόρημα παρουσιάζει μια οδυνηρή εξερεύνηση της ανθρώπινης φθοράς και ακολασίας, της δύναμης όσους κατέχουν εξουσία και των πιο σκοτεινών πτυχών του ελευθερισμού ,εκθέτοντας έναν κατάλογο ακραίων και διαστροφικών μορφών σεξουαλικής συμπεριφοράς αποτυπώνοντας διεξοδικά και λεπτομερώς σε σημείο ανατριχιαστικό τα ανεξέλεγκτα σεξουαλικά πάθη ενώ παρουσιάζει το κακό ως ηδονή αλλά και την παραβατική συμπεριφορά ως φυσική κατάληξη των ερωτικών επιθυμιών μιας κατηγορίας ανθρώπων που έχουν απεγκλωβιστεί από τις κοινωνικές , ηθικές και θρησκευτικές νόρμες.
Η ιστορία περιστρέφεται γύρω από τέσσερις εύπορους άντρες , κάλλιστα κάποιος θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει χωρίς φειδώ και χωρίς ενδοιασμό την λέξη καθάρματα , εγκληματίες που κουβαλούν κατάσαρκα κάθε λογής έγκλημα και παραβατικότητα και που απομονώνονται σε ένα απομακρυσμένο κάστρο για να απολαύσουν τις άρρωστες φαντασιώσεις τους χωρίς συνέπειες και χωρίς κατακραυγή.Αυτό που εκτυλίσσεται εκεί όχι μόνο δεν μπορεί να το διανοηθεί ο ανθρώπινος νους αλλά είναι και μια οδυνηρή εξερεύνηση του σαδισμού, της σεξουαλικής υπερβολής και των φιλοσοφικών προβληματισμών για την ελευθερία,την σαρκική απόλαυση και τα όριά τους.Το μυθιστόρημα δομείται κυρίως γύρω από μια σειρά ιστοριών που αφηγούνται τέσσερις έμπειρες ιερόδουλες, των οποίων οι ιστορίες εμπνέουν τις πράξεις των τεσσάρων ευγενών.
Το συγκεκριμένο βιβλίο είναι ένα δύσκολο έργο που προκαλεί έντονες και ακραίες αντιδράσεις λόγω της βίας,της απανθρωπιάς,του μισογυνισμού, της κακοποίησης και του βιασμού ανηλίκων, και είναι ζωτικής σημασίας να προσεγγίσουμε το κείμενο με κριτική ματιά και ανοιχτό μυαλό, αγνοώντας αυτά που μας σοκάρουν, σκεπτόμενοι το ιστορικό πλαίσιο, τον συγγραφέα αλλά και κάτω από ποιες συνθήκες γράφτηκε.
Για κάποιους ο Ντε Σαντ θεωρήθηκε πορνογράφος ενώ για κάποιους άλλους ανατρεπτικός που άσκησε σφοδρή κριτική στην εκκλησία,στους πολιτικούς θεσμούς και στην γαλλική αριστοκρατία για την ηθική της παρακμή, περιγράφοντας την ανθρώπινη φύση στην πιο ακραία και βάναυση μορφή της.Παρουσιάζει έναν κόσμο όπου τα ηθικά όρια καταργούνται και οι χαρακτήρες του βιβλίου επιδιώκουν να αντλήσουν ευχαρίστηση και ηδονή από τον έκλυτο βίο,τα βάσανα και την κακοποίηση των άλλων με τους πιο σκληρούς και αμφιλεγόμενους τρόπους που μπορούμε να φανταστούμε. Το κείμενο εμβαθύνει στις πιο σκοτεινές πτυχές της ανθρώπινης φύσης, αμφισβητώντας τα ίδια τα θεμέλια της ηθικής.
Ο άντρας που έδωσε το όνομά του στον σαδισμό , πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στην φυλακή, όπου σε μια σχισμή του τοίχου,σε ένα κελί στην Βαστίλλη, έκρυβε το αποτρόπαιο όνειρο μιας διάνοιας σε παροξυσμό,έναν πάπυρο μήκους δώδεκα μέτρων εκεί όπου βρισκόταν το πιο μιαρό ανάγνωσμα που γράφτηκε ποτέ από καταβολής κόσμου..Το μυθιστόρημα είναι ημιτελές αλλά παραμένει ένα από τα πιο διαβόητα έργα του λόγω του περιεχομένού του και των παραβατικών θεμάτων του.
Η αδυσώπητη χυδαιότητά του, η φρίκη με την οποία θα έρθει αντιμέτωπος ο αναγνώστης ,η λεπτομερής απεικόνιση της βίας σίγουρα λειτουργεί αποτρεπτικά από το να μπορεί να διαβαστεί από μία συγκεκριμένη μερίδα αναγνωστών καθώς μέσα στις σελίδες θα βρείτε φόνους ,βιασμούς, αιμομιξίες αλλά και πολύ χειρότερα πράγματα.
Μπορεί για κάποιους λοιπόν αυτό το βιβλίο να είναι ένα εμετικό πορνογράφημα για κάποιους άλλους όμως από μας είναι μία βαθιά καταβύθιση στην διαστροφή, στην αχαλίνωτη ελευθερία, στην σεξουαλική κυριαρχία,στον ηθικό μηδενισμό,στην εξουσία και την διαφθορά διερευνώντας τις πιο σκοτεινές πτυχές της ανθρώπινης ψυχής. Απογυμνώνοντας τους κοινωνικούς και ηθικούς περιορισμούς, το μυθιστόρημα διερευνά εάν τέτοιες ακραίες συμπεριφορές αποτελούν μέρος της ανθρώπινης υπόστασης και φυσικά κάτω από ποιες συνθήκες , εμπειρίες και βιώματα.
Περισσότερο κατάλογος ακροτήτων παρά μυθοπλασία, σοκαριστικό στην ευρηματικότητα του , το συγκεκριμένο βιβλίο περιγράφει τις παρεκτροπές και την ακολασία καθώς και τα πιο ζωώδη ανθρώπινα ένστικτα και τις πιο σκοτεινές πτυχές της ανθρώπινης επιθυμίας.
Καλώς ήρθατε στο βασίλειο της φρίκης και της απόλυτης διαστροφής
Οι εκατόν είκοσι ημέρες των Σοδόμων ή το σχολείο της ελευθεριότητας.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου