ΕΘΙΜΑ ΤΑΦΗΣ

Το πρώτο βιβλίο για την αναγνωστική χρονιά 2019, όπως είχα γράψει και σε προηγούμενη ανάρτηση μου είναι το μυθιστόρημα της Hannah Kent με τίτλο "Έθιμα Ταφής". Πρόκειται ουσιαστικά για ένα μυθιστόρημα που βασίζει την υπόθεσή του στην τελευταία εκτέλεση γυναίκας στην Ισλανδία, στις πρώτες δεκαετίες του 19ου αιώνα.
Η γυναίκα αυτή, η Άγκνες Μάγκνουσντότιρ κατηγορείται πως συμμετείχε στο φόνο του αγρότη Νάταν Κέτιλσον και του φίλου του Πέτουρ Γιόνσον, μαζί με άλλα δύο πρόσωπα, τον Φρίντρικ
Σίγκουρντσον και την Σιγκρίντουρ Γκούντμουντσντότιρ.
Όλα αυτά τα πρόσωπα αναφέρονται με τα πραγματικά τους ονόματα, όπως επίσης και τα γεγονότα εξιστορούνται με την παράθεση των πραγματικών πρακτικών της δίκης που προηγήθηκε. Στο μυθιστόρημα εμφανίζονται πολλά άλλα πρόσωπα που ενεπλάκησαν στην υπόθεση μέχρι την εκτέλεση της βασικής ηρωίδας, τα οποία επίσης εμφανίζονται με τα πραγματικά τους ονόματα. Αυτό, καθιστά το μυθιστόρημα περισσότερο ιστορικό, με πολύ λίγα στοιχεία να αποτελούν προϊόν φαντασίας της συγγραφέως ή εικασίες για το πως εξελίχθηκαν οι τελευταίες μέρες της κεντρικής ηρωίδας.
Το μυθιστόρημα έχει μία πολύ ιδιαίτερη ατμόσφαιρα. Ο τίτλος του όμως θεωρώ πως δεν είναι αντιπροσωπευτικός. Θα έλεγα πως είναι και αποπροσανατολιστικός. Περιγράφονται κατά κύριο λόγο οι συνθήκες διαβίωσης των αγροτών της Ισλανδίας, στα υποστατικά τους και ο τρόπος με τον οποίο εκτελούν τις εργασίες τους με την βοήθεια παραδουλευτρών και οικονόμων. Τα χαλαρά ήθη, ντυμένα με έναν χριστιανικό καθωσπρεπισμό, που δεν σταματά τους άντρες να αραδιάζουν νόθα παιδιά με κάθε ευκαιρία, όπως επίσης οι δεσμοί αίματος που αναπτύσσονται σε μία κλειστή και περιορισμένη πληθυσμιακά κοινωνία, όπως αυτή της Ισλανδίας, είναι επίσης πολύ σημαντικές πληροφορίες που εκπορεύονται από το έργο αυτό. Είναι εκπληκτικό το γεγονός πως ο αναγνώστης αντιλαμβάνεται πως στην Ισλανδία, όλοι πάνω κάτω γνωρίζονται μεταξύ τους... Οι περιγραφές των τοπίων, των καιρικών συνθηκών και των ανθρώπων είναι το δυνατό σημείο αυτού του μυθιστορήματος.
Κατά τα άλλα το μυθιστόρημα περιγράφει τους τελευταίους μήνες της ζωής της βασικής ηρωίδας, της Άγκνες, τις εξομολογήσεις της, τις σκέψεις της και την ψυχική της κατάσταση. Αν και σύμφωνα με τη συγγραφέα υπάρχουν πολλές ιστορικές αναφορές που αφορούν την Άγκνες Μάγκνουσντότιρ, πολλά από όσα καταγράφονται αφορούν εικασίες προκειμένου να ντυθεί το βιβλίο με ένα μυθιστορηματικό ένδυμα.
Κλείνοντας την άποψη μου πάνω σε αυτό το μυθιστόρημα, θα έλεγα πως είναι ένα ενδιαφέρον βιβλίο, σκοτεινό όμως και μελαγχολικό, που δεν θα αγγίξει τον μέσο αναγνώστη. Απευθύνεται κυρίως σε αναγνώστες που ψάχνουν κάτι ιδιαίτερο να διαβάσουν, ακόμα και αν καταστεί κουραστικό στην πορεία.