Η ΠΤΩΣΗ

Book Review
Δημήτρης Ντούρλιας

Αυτήν την εβδομάδα, λογοτεχνικά, μου έκανε παρέα το μυθιστόρημα της Τόνιας Λαλούση με τίτλο "Η Πτώση". Η Τόνια Λαλούση είναι μία νέα, τόσο σε ηλικία, όσο και σε παρουσία στα λογοτεχνικά πράγματα, συγγραφέας, με το τελευταίο της μυθιστόρημα να αποτελεί τη δεύτερη εμφάνιση της. Το πρώτο της βιβλίο "Ακροβατώντας στον χτύπο της καρδιάς" κυκλοφορεί μέσω του Amazon, όπως αναγράφεται στο βιογραφικό της.

"Η Πτώση" σίγουρα προκαλεί εντύπωση από το εξώφυλλο του βιβλίου. Μαύρο φόντο με κόκκινα γράμματα στον τίτλο και μία χειραψία "Μαιάνδρου", η λεγόμενη Χειρώνειος λαβή, παραπέμπει τον αναγνώστη προς ένα περιεχόμενο αρκετά σκληρό και ίσως με πολιτικά και κοινωνικά μηνύματα. Βλέπετε η συγκεκριμένη λαβή χρησιμοποιείται συμβολικά, όπως δυστυχώς και άλλα αρχαιοελληνικά σύμβολα, από πολιτικούς σχηματισμούς που δεν φημίζονται για την "πραότητα" τους. Έτσι λοιπόν ο αναγνώστης συνειρμικά μπορεί να θεωρήσει πως η υπόθεση, θα έχει να κάνει με κάποια τέτοια πολιτική οργάνωση.
Η εντύπωση όμως που σου προκαλεί το εξώφυλλο, αλλά και ο τίτλος του βιβλίου, σιγά - σιγά ξεθωριάζει καθώς προχωρά κανείς στην υπόθεση. Η Υπαστυνόμος Α', Άννα Ηλιοπούλου, μετά από μία απροσδόκητη τροπή που πήρε ο αρραβώνας της, έχει φύγει από την υπηρεσία με σκοπό να παραιτηθεί. Ο συνάδελφος και αδερφικός της φίλος, Γιάννης, κάνει απέλπιδες προσπάθειες για να την επαναφέρει στην υπηρεσία. Ένας νέος επιθεωρητής και εγκληματολόγος, ο Πέτρος Δεληγιάννης, κάνει θριαμβευτική είσοδο στο Τμήμα και η νέα υπόθεση που πέφτει στα χέρια της ομάδας, δημιουργεί όλα εκείνα τα απαραίτητα χαρακτηριστικά ώστε η υπόθεση να αποκτήσει μία πλοκή που να συνδέει τις προσωπικές ζωές όλων τους. Το μυθιστόρημα πολύ γρήγορα περνά από τον αστυνομικό χαρακτήρα, στο ρομάντζο, και στη συνέχεια ξανά αποκτά χαρακτηριστικά αστυνομικού μυθιστορήματος και δράσης.
Αν και είναι ιδιαίτερα καλογραμμένο, με σωστά ελληνικά και καλή επιμέλεια, οι εναλλαγές στο χαρακτήρα της υπόθεσης, αποπροσανατολίζουν τον αναγνώστη. Η δράση για ένα μεγάλο μέρος του βιβλίου, δίνει τη θέση της σε διαλόγους και σκέψεις της ηρωίδας, σχετικά με τη ψυχοσύνθεση του ιδιαίτερα θελκτικού, αλλά μυστήριου προϊστάμενου της υπόθεσης που έχουν μαζί αναλάβει. Καταστάσεις που φέρνουν σε αμηχανία την ηρωίδα, αλλά και αλλοπρόσαλλες συμπεριφορές του Πέτρου Δεληγιάννη, δημιουργούν μία "κοιλιά" στο βιβλίο και απομακρύνουν τη σκέψη του αναγνώστη από τον αρχικό προσανατολισμό του. Στα τελευταία κεφάλαια η δράση επανέρχεται, αλλά κάπως άκομψα. Η πλοκή δεν είναι πολύ ξεκάθαρη και η συγγραφέας αναγκάζεται να την ξεδιαλύνει μέσα από αναδρομές στο παρελθόν, τοποθετώντας εμβόλιμα κεφάλαια, που δίνουν πληροφορίες για το πως έφτασαν τα πράγματα στην παρούσα κατάσταση. Προς το τέλος του βιβλίου, η υπόθεση γίνεται πιο γρήγορη και ενδιαφέρουσα και ενώ θα περίμενε κανείς να είναι πιο πλούσιες οι αναφορές και μεγαλύτερη η έκταση της, τελικά η γραφή είναι διεκπεραιωτική σε εκείνο το σημείο.
Ολοκληρώνοντας την "Πτώση" θα έλεγα πως έμεινα με ανάμεικτα συναισθήματα. Από τη μία είδα ένα καλογραμμένο μυθιστόρημα που εύκολα θα διαβαστεί και θα αποκτήσει φίλους, αλλά από την άλλη είδα μία αναντιστοιχία μεταξύ τίτλου, εξώφυλλου και υπόθεσης. "Η Πτώση" ακροβατεί μεταξύ της ρομαντικής και της αστυνομικής λογοτεχνίας με το νήμα να κόβει μάλλον ο ρομαντικός του χαρακτήρας. Η Τόνια Λαλούση όμως, έδειξε πως έχει μέλλον στη λογοτεχνία, αλλά κατά τη γνώμη μου θα πρέπει να γίνει πιο στοχευμένη η γραφή της. Έχει τα εχέγγυα για αυτό!