του Κάρτερ Σμιθ
Υπόθεση: Βασισμένη στο ομώνυμο best seller του Σκοτ Σμιθ (υποψήφιου για Όσκαρ Σεναρίου, «A Simple Plan»), η ταινία «Τα Ερείπια» παρακολουθεί μια παρέα φίλων σε διακοπές, οι οποίοι αποφασίζουν να επισκεφθούν έναν απομακρυσμένο χώρο ανασκαφών στη ζούγκλα του Μεξικού. Πολύ γρήγορα θα εμπλακούν σε ένα στυγνό αγώνα επιβίωσης, ενάντια στο «κακό» που κρύβεται στην περιοχή.
"Η ταινία ΤΑ ΕΡΕΙΠΙΑ ξεκίνησε ως ιδέα από τους Στίουαρτ Κόρνφελντ και Μπεν Στίλερ,» εξηγεί ο παραγωγός Κρις Μπέντερ. «Τους άρεσε πολύ το πρώτο βιβλίο του Σκοτ Σμιθ, A Simple Plan (Ένα Απλό Σχέδιο), το οποίο ο συγγραφέας προσάρμοσε για τον κινηματογράφο και κέρδισε μία υποψηφιότητα για Όσκαρ Διασκευασμένου Σεναρίου (1999). Ο Στίουαρτ κι ο Μπεν διάβασαν μερικά κεφάλαια από το βιβλίο «Τα Ερείπια» πριν την επίσημη κυκλοφορία του και το πήγαν στην DreamWorks. Το studio αγόρασε αμέσως τα δικαιώματα και άρχισε να δουλεύει στο project, με τον Σκοτ Σμιθ να το προσαρμόζει για τη μεγάλη οθόνη.»
Σε ένα πρώτο επίπεδο, η ιστορία ακολουθεί πέντε άτομα που βρίσκονται σε διακοπές και επισκέπτονται τα ερείπια ενός ναού των Μάγια, τα οποία προστατεύονται από ένα επικίνδυνο ανθρωποφάγο αμπελόκλημα, αλλά το καλογραμμένο μυθιστόρημα μιλάει για κάτι περισσότερο απ’ αυτό –μιλάει για έναν αγώνα επιβίωσης. Ενώ οι παραγωγοί ήταν σίγουροι ότι ο Σκοτ Σμιθ μπορούσε να μεταφέρει αυτό το κλίμα του τρόμου και τις τόσο αναγνωρίσιμες ανθρώπινες συμπεριφορές στο κινηματογραφικό σενάριό, «αυτό θα μπορούσε να καταλήξει σε δύο πράγματα απ’ τη στιγμή που θα το αναλάμβανε κάποιος σκηνοθέτης,» λέει ο Μπέντερ. «Θα μπορούσε, είτε να καταλήξει σε μια φοβερά φτηνιάρικη ταινία τρόμου με σαρκοφάγα φυτά ή θα μπορούσε να παίξει με τον ψυχικό κόσμο του θεατή με τρόπους που είναι πολύ περισσότερο συναρπαστικοί και απειλητικοί, κάνοντας την ταινία κάτι πραγματικά αυθεντικό και πρωτότυπο όπως ήταν και το βιβλίο.»
Για να φέρει εις πέρας το δύσκολο καθήκον να δημιουργήσουν ένα θρίλερ αγωνίας που να είναι ισάξιο με τη βασική πλοκή και τις υποπλοκές του σεναρίου που έγραψε ο Σκοτ, η DreamWorks στράφηκε στο σκηνοθέτη Κάρτερ Σμιθ. Αν και ο Κάρτερ δεν είχε σκηνοθετήσει ως τότε μία μεγάλου μήκους ταινίας και ήταν κυρίως γνωστός ως φωτογράφος μόδας, όταν είδαν τη βραβευμένη μικρού μήκους ταινία του “Bugcrush” (2006, διάρκεια 37’) κατάλαβαν ότι είχαν βρει τον κατάλληλο άνθρωπο.
Για τον Κάρτερ Σμιθ, η απόφαση να αναλάβει τα ηνία στην ταινία ΤΑ ΕΡΕΙΠΙΑ βασίστηκε στο καλό όνομα του συγγραφέα του βιβλίου. «’Ημουν από παλιά θαυμαστής του βιβλίου του Σκοτ Σμιθ, A Simple Plan και συμπτωματικά διάβαζα ‘Τα Ερείπια’ όταν μου τηλεφώνησαν από τη DreamWorks για να μου πουν ότι θα ήθελαν να ρίξω μια ματιά στο σενάριο. Αυτό ήταν ένα μεγάλο δώρο, γιατί η κύρια πηγή έμπνευσης για ένα σκηνοθέτη είναι ένα καλογραμμένο σενάριο, κι αυτό που πήρα εγώ στα χέρια μου ήταν καταπληκτικό. Το να προσαρμόσει κινηματογραφικά το σενάριο ο συγγραφέας του βιβλίου είναι ένα τεράστιο πλεονέκτημα, επειδή έχει περάσει πολύ καιρό με τους ήρωες, οπότε λογικά τους ξέρει απ’ όλες τις πλευρές τους. Αυτό το ψυχολογικό βάθος αποτυπώνεται και στις σελίδες του σεναρίου.
«Αυτό που έχει ενδιαφέρον μ’ αυτά τα νεαρά παιδιά είναι ότι δεν πρόκειται για πανομοιότυπους, κλισέ χαρακτήρες,» συνεχίζει ο Σμιθ. «Η Έιμι και η Στέισι είναι οι καλύτερες φίλες αλλά τα αγόρια τους είναι δύο παιδιά που βρέθηκαν μαζί, όχι από επιλογή αλλά από ανάγκη. Μετά υπάρχει και ο Ματίας και ο Έλληνας φίλος του, ο Δημήτρης. Ο Ματίας είναι ένας Γερμανός τουρίστας, με τον οποίο μόλις γνωρίστηκαν στην πισίνα, κι ο οποίος θέλει να πάει σε ανασκαφές ενός ναού των Μάγια για να βρει τον αδελφό του που αγνοείται. Απ’ τη στιγμή που τα περισσότερα άτομα δε γνωρίζονται καλά μεταξύ τους, αυτό που υπάρχει από την αρχή στην ταινία είναι αυτή η περίεργη δυναμική των σχέσεων: Πώς θα συνυπάρξουμε όλοι μαζί; Τι δουλειά έχω εγώ σ’ αυτή την ομάδα; Τίποτε απ’ όλα αυτά δεν έχει ξεκαθαριστεί, όταν όλα αρχίζουν να εξελίσσονται άσχημα. Αυτό είναι μία εξαιρετική βάση για να ξεκινήσεις, επειδή έχεις όλους αυτούς τους πολυ-επίπεδους χαρακτήρες με όλα αυτά τα περίπλοκα πράγματα να συμβαίνουν γύρω τους, και στα οποία αντιδρούν με έναν πολύ ρεαλιστικό τρόπο.»
«Είναι ξεκάθαρο ότι ο Σκοτ Σμιθ ξέρει πώς να γράψει μία ιστορία τρόμου,» λέει η Τρις Χόφμαν στην εκτέλεση παραγωγής. «Τα καταφέρνει πολύ καλά με την ψυχολογική πλευρά του τρόμου και τι συμβαίνει σε συνηθισμένους ανθρώπους όταν βρίσκονται σε απίστευτα απειλητικές καταστάσεις. Κατά τον ίδιο τρόπο, ο Κάρτερ προχωρεί πολύ διακριτικά, χτίζοντας σταδιακά την ένταση του τρόμου - οπότε αυτός και ο Σκοτ ανέπτυξαν μία καταπληκτική σχέση συνεργασίας γράφοντας το σενάριο και ξεκαθαρίζοντας ποια κομμάτια του βιβλίου θα ζωντανέψουν τελικά στη μεγάλη οθόνη.»
Για τον παραγωγό Κρις Μπέντερ, το “Jaws” (Τα Σαγόνια του Καρχαρία, 1975), είναι το τέλειο παράδειγμα για το πώς θα πρέπει να είναι ένα καλό θρίλερ, όπου το βάρος πέφτει στο ότι προσδοκάς την επεικείμενη επίθεση και όχι στην ίδια την επίθεση καθεαυτή. «Αυτός ήταν ο σκοπός μας σ’ αυτή την ταινία –να δώσουμε τόσες πληροφορίες ώστε να δημιουργηθεί μια ατμόσφαιρα τρόμου, για να καταλάβεις τις προθέσεις που έχει το ανθρωποφάγο φυτό. Κάποιες στιγμές το βλέπεις να κινείται και έχεις την αγωνία για το πότε μπορεί να επιτεθεί ξανά, αλλά σε ένα μεγάλο βαθμό παραμένει ένα μυστήριο."
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου