ΑΜΑΛΙΑ

Review: ΕΙΡΗΝΗ ΨΑΡΑΚΗ

Έχω διαβάσει δύο βιβλία του συγγραφέα στο παρελθόν και ήξερα πάνω κάτω περίπου τι με περίμενε. Λάθος. Αυτή τη φορά ξεπέρασε τον εαυτό του. Σε όλο το βιβλίο επικρατεί σκοτάδι, έρεβος και η αγωνία μου να έχει χτυπήσει κόκκινο. Ξενύχτησα για να το τελειώσω γιατί δεν ήθελα να το αφήσω στη μέση.
Ένας δολοφόνος, ο Πεντάκτινος Ιππότης, ο διώκτης του, ο αστυνόμος Καππαρός και η Αμαλία, το μέντιουμ καθώς και οι υπόλοιποι χαρακτήρες είναι άνθρωποι που συνδέονται όλοι μεταξύ τους και χωρίς να έχουν καμία σχέση. Εναλλαγές παρόν με παρελθόν, δένουν όμορφα και φτιάχνουν μία ιστορία που κάνει την καρδιά σου να χτυπάει μέχρι το τέλος. Αγωνία, συναίσθημα, καθήκον, έρωτας, υπέροχη πλοκή. Κάποια πράγματα τα μαντεύεις κάποια άλλα όχι και στο τέλος η τελευταία φράση, ανατριχίλα. Τουλάχιστον για μένα. Η αιώνια μάχη ανάμεσα στο Καλό και στο Κακό. Ποιος θα νικήσει αυτή τη φορά?

ΠΕΡΊΛΗΨΗ
ΣHΜΕΡΑ:
Ένας serial killer εκτελεί τελετουργικά τα θύματά του, όλα ανήλικα κορίτσια, αφήνοντας ως υπογραφή μια κάρτα ταρό που απεικονίζει τον Πεντάκτινο Ιππότη.
Ο αστυνόμος Αριστείδης Καππαρός, αντιμέτωπος με τη δυσκολότερη υπόθεση της καριέρας του, κυνηγά τον δολοφόνο ισορροπώντας στα όρια του χρόνου.
Καθώς η κλεψύδρα αδειάζει, ζωές κρέμονται από μια λεπτή κλωστή…
35 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ, ΟΡΕΙΝΗ ΚΟΡΙΝΘΙΑ:
Μετά τη μυστηριώδη εξαφάνιση της γιαγιάς της, η Αμαλία έρχεται αντιμέτωπη με μια ιδιότυπη κληρονομιά.
Ωστόσο, ούτε η ίδια γνωρίζει αν πρόκειται για ευχή ή κατάρα.
Το δάσος, που ως τότε ήταν το καταφύγιό της, πλέον δεν μπορεί να την κρύψει.
Τώρα τρέχει.
Για να σωθεί…
«Ιδιαίτεροι» άνθρωποι εξουσιάζουν τους αδύναμους.
Μπορούν να ορίσουν το Καλό και το Κακό;