Roula Karampourniotou
Ένα πολιτικοκοινωνικό μυθιστόρημα που έρχονται σε σύγκρουση τα θέλω της ψυχής με τα θέλω του πνεύματος.
Μια μάχη που μαίνεται στην ψυχή του ανθρώπου που αδυνατεί να διαλέξει ανάμεσα στο πολιτικό φρόνημα και τον απόλυτο έρωτα.
Ένας διακαής πόθος της Ηλέκτρας να σβήσει το παρελθόν που την πόνεσε και να ξαναρχίσει από την αρχή.
Μια ακροβασία στο χείλος του γκρεμού δύο ανθρώπων που τους χωρίζουν πολλά άλλα τους ενώνει ο έρωτας.
Ο έρωτας που είναι η κινητήριος δύναμη όλων, εδώ γίνεται η αρχή του δράματος. Αυτός που θα τους οδηγήσει σε λανθασμένες αποφάσεις, δύσβατα μονοπάτια, απερίγραπτο πόνο και περιπέτειες δίχως τέλος. Θα φέρει αλυσιδωτές αντιδράσεις που θα προσθέτουν κι από ένα λιθαράκι στο γολγοθά των δύο ερωτευμένων.
Η ιστορία ξεκινά στα χρόνια της δικτατορίας του Μεταξά, εκτυλίσσεται στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, κυρίως στα χρόνια του εμφυλίου και καταλήγει 30 χρόνια μετά. Η Ηλέκτρα δεν θα έπρεπε να γνωρίσει ποτέ τον Δημήτρη κι αυτός δεν θα έπρεπε ποτέ να συναντήσει την Ηλέκτρα. Διαφορετικές κοινωνικές τάξεις αλλά και διαφορετικά πολιτικά φρονήματα θα μπορούσαν να τους χωρίσουν για πάντα αν η Ηλέκτρα δεν άφηνε πίσω της οικογένεια, σπίτι και πλούσια ζωή για να ακολουθήσει το Δημήτρη στον ιερό σκοπό που πίστευε με ευλάβεια, αυτόν της επανάστασης και της ισότητας, της δικαιοσύνης και της ελευθερίας.
Μέχρι που ο ιερός σκοπός θα διαστρεβλωθεί και η έννοια της επανάστασης θα εξελιχθεί σε έναν αιματηρό εμφύλιο.
Έναν βρώμικο πόλεμο που θα μετατρέψει τους ανθρώπους σε ανθρωπόμορφα κτήνη και αιμοδιψείς μηχανές θανάτου.
Μέσα στη λαίλαπα του εμφυλίου οι δύο εραστές θα δοκιμάσουν να ξεφύγουν και να κάνουν μια νέα αρχή.
Το βιβλίο αυτό μου άφησε μια πολύ πικρή γεύση στα χείλη.
Πολλές φορές έκλεισα το βιβλίο να πάρω μια ανάσα, να ηρεμήσω. Θύμωσα πάρα πολύ, έκλαψα κι ένα τεράστιο "γιατί;" φούντωνε συνεχώς μέσα μου.
Ένα ''γιατί'' για πολλά πράγματα. Για τις αποφάσεις του Δημήτρη, του πατέρα της Ηλέκτρας, της μητέρας της, της ίδιας της Ηλέκτρας, αλλά κυρίως για τις αποφάσεις των πολιτικών που ταλανίζουν την Ελλαδίτσα μας, από πολύ παλιά ακόμη.
Το βιβλίο περνάει πολλά μηνύματα στον αναγνώστη και είναι ένα καθαρά αντιπολεμικό βιβλίο.
Εκείνο που θα μείνει χαραγμένο για πάντα μέσα μου, δεν είναι μόνο οι φρικαλεότητες που διαπράχθηκαν στο όνομα του ιερού σκοπού της ισότητας, αλλά το πώς οι πολιτικές πεποιθήσεις μπορούν να αποδειχτούν πιο ισχυρές από τους δεσμούς αίματος, να διχάσουν έναν λαό, μια οικογένεια, δύο φίλους, πως ο πόλεμος μπορεί να μεταλλάξει τον άνθρωπο σε κτήνος.
Είναι πραγματικά αξιοθαύμαστη η τεράστια αντοχή του ανθρώπου. Πόσο πόνο, πόση κακουχία και πόσες δοκιμασίες μπορεί να υπομείνει, να πληγωθεί ανεπανόρθωτα η αξιοπρέπειά του, να δεχτεί χτυπήματα που θα τον καταρρακώσουν κι όμως εκείνος να μπορέσει να αναγεννηθεί από τις στάχτες του, να σταθεί πάλι στα πόδια του!
Φαίνεται ξεκάθαρα πως η συγγραφέας έχει κάνει ενδελεχή έρευνα για την πιο σκοτεινή περίοδο της ελληνικής ιστορίας, αυτής του εμφυλίου.
Δίνοντας ιδιαίτερη βαρύτητα στο ιστορικό κομμάτι και μέσα από λεπτομερείς περιγραφές των γεγονότων που διαδραματίστηκαν εκείνη την εποχή, υφαίνεται η μυθοπλασία της ιστορίας του Δημήτρη και της Ηλέκτρας.
Το βιβλίο όλο είναι ολόκληρο ένα μάθημα ζωής.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου