Book Review
Βίκυ Τάσιου
Συναντάμε κόσμο και κόσμο όπως πορευόμαστε.
Ανταλλάσσουμε βλέμματα, χαμόγελα ευγενικά,
δυό υποχρεωτικές κουβέντες,
για να προσπεράσουμε και να τα πετάξουμε αυτά αμέσως
στον κάδο της λησμονιάς.
Υπάρχουν ΜΑΤΙΑ όμως που από το πουθενά
εμφανίζονται μια στιγμή μπρος μας,
βυθίζονται στα δικά μας μάτια και αξιώνουν..
"ΕΔΩ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙΣ"...Ή "ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΑ"...
Υπάρχουν κάποια βιβλία που δεν τα διαβάζεις απλά.
Τα μελετάς.
Τα γεμίζεις σημειώσεις.
Γεμίζουν από τα δάκρυά σου.
Η ψυχή σου λιώνει.
Διαβάζεις τα αποσπάσματα ξανά και ξανά.
Για να κλάψεις.
Για να αισθανθείς τη δύναμη της γραφής.
Τη δύναμη των λέξεων αλλά και των συναισθημάτων.
Για να λυτρωθείς.
Για να αναρωτηθείς πώς γίνεται να έχουμε ξεχάσει να ερωτευόμαστε.
Απελπισμένα.
Απόλυτα.
Να λιώνουμε από επιθυμία κάθε στιγμή.
Να λιώνουμε για εκείνον τον έρωτα που είναι μία πρόγευση από τον παράδεισο.
Για εκείνο τον έρωτα που σε εξυψώνει πνευματικά, ψυχικά και μετά σαρκικά.
Έχω την εντύπωση ότι είναι το πιο επώδυνο και συνταρακτικό βιβλίο που έχω διαβάσει ποτέ μου.
Κλαίω.
Κλαίω χωρίς σταματημό.
Κλαίω για αυτούς πού μπόρεσαν να ερωτευτούν τόσο απελπισμένα.
Πονάω για αυτούς τους έρωτες που ενώ είναι καταδικασμένοι εξαρχής μένουν πάντα ζωντανοί.
Όταν προσπαθείς να μιλήσεις για το περιεχόμενό ενός τέτοιου βιβλίου είσαι πολύ συναισθηματικά φορτισμένος αν σκεφτείς ότι αυτή ήταν μία αληθινή ιστορία.
Μία σπαρακτική ιστορία ενός απαγορευμένου έρωτα που πέθανε αλλά δεν ξεχάστηκε ποτέ.
Γιατί ο θάνατος είναι πολύ μικρός μπροστά σε τέτοιους έρωτες.
Γιατί ο έρωτας μόνο εκτός νόμου είναι.
Θέλει πολύ μεγάλη δύναμη να μην ντρέπεσαι, να μην φοβάσαι να γευτείς κάτι παρόμοιο.
Κάτι τόσο δυνατό που θα ρουφήξει όλο σου το είναι.
Που θα ζεις μόνο για μία στιγμή.
Που θα ζεις μόνο για την ανάσα του άλλου.
Μία συγκλονιστική ιστορία απόλυτου και παράνομου έρωτα.
Πέρα από το χρόνο, το θάνατο, το φόβο.
Για όλους αυτούς που δεν φοβούνται αν θα τους διαπομπεύσουν.
Αν θα τους καταδικάσουν, αν θα τους εξευτελίσουν.
Γιατί ακόμα κι αν τους καταδίκαζαν πάλι τον έρωτα θα διάλεγαν.
Για να ζήσουν μόνο μία στιγμή.
Ένα λεπτό.
Μία αιωνιότητα.
Ένα βιβλίο ωδή αλλά και σπαραγμός για εκείνον τον έρωτα που έρχεται και σε χαράζει ανεξίτηλα για πάντα.
Βίκυ Τάσιου
Συναντάμε κόσμο και κόσμο όπως πορευόμαστε.
Ανταλλάσσουμε βλέμματα, χαμόγελα ευγενικά,
δυό υποχρεωτικές κουβέντες,
για να προσπεράσουμε και να τα πετάξουμε αυτά αμέσως
στον κάδο της λησμονιάς.
Υπάρχουν ΜΑΤΙΑ όμως που από το πουθενά
εμφανίζονται μια στιγμή μπρος μας,
βυθίζονται στα δικά μας μάτια και αξιώνουν..
"ΕΔΩ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙΣ"...Ή "ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΑ"...
Υπάρχουν κάποια βιβλία που δεν τα διαβάζεις απλά.
Τα μελετάς.
Τα γεμίζεις σημειώσεις.
Γεμίζουν από τα δάκρυά σου.
Η ψυχή σου λιώνει.
Διαβάζεις τα αποσπάσματα ξανά και ξανά.
Για να κλάψεις.
Για να αισθανθείς τη δύναμη της γραφής.
Τη δύναμη των λέξεων αλλά και των συναισθημάτων.
Για να λυτρωθείς.
Για να αναρωτηθείς πώς γίνεται να έχουμε ξεχάσει να ερωτευόμαστε.
Απελπισμένα.
Απόλυτα.
Να λιώνουμε από επιθυμία κάθε στιγμή.
Να λιώνουμε για εκείνον τον έρωτα που είναι μία πρόγευση από τον παράδεισο.
Για εκείνο τον έρωτα που σε εξυψώνει πνευματικά, ψυχικά και μετά σαρκικά.
Έχω την εντύπωση ότι είναι το πιο επώδυνο και συνταρακτικό βιβλίο που έχω διαβάσει ποτέ μου.
Κλαίω.
Κλαίω χωρίς σταματημό.
Κλαίω για αυτούς πού μπόρεσαν να ερωτευτούν τόσο απελπισμένα.
Πονάω για αυτούς τους έρωτες που ενώ είναι καταδικασμένοι εξαρχής μένουν πάντα ζωντανοί.
Όταν προσπαθείς να μιλήσεις για το περιεχόμενό ενός τέτοιου βιβλίου είσαι πολύ συναισθηματικά φορτισμένος αν σκεφτείς ότι αυτή ήταν μία αληθινή ιστορία.
Μία σπαρακτική ιστορία ενός απαγορευμένου έρωτα που πέθανε αλλά δεν ξεχάστηκε ποτέ.
Γιατί ο θάνατος είναι πολύ μικρός μπροστά σε τέτοιους έρωτες.
Γιατί ο έρωτας μόνο εκτός νόμου είναι.
Θέλει πολύ μεγάλη δύναμη να μην ντρέπεσαι, να μην φοβάσαι να γευτείς κάτι παρόμοιο.
Κάτι τόσο δυνατό που θα ρουφήξει όλο σου το είναι.
Που θα ζεις μόνο για μία στιγμή.
Που θα ζεις μόνο για την ανάσα του άλλου.
Μία συγκλονιστική ιστορία απόλυτου και παράνομου έρωτα.
Πέρα από το χρόνο, το θάνατο, το φόβο.
Για όλους αυτούς που δεν φοβούνται αν θα τους διαπομπεύσουν.
Αν θα τους καταδικάσουν, αν θα τους εξευτελίσουν.
Γιατί ακόμα κι αν τους καταδίκαζαν πάλι τον έρωτα θα διάλεγαν.
Για να ζήσουν μόνο μία στιγμή.
Ένα λεπτό.
Μία αιωνιότητα.
Ένα βιβλίο ωδή αλλά και σπαραγμός για εκείνον τον έρωτα που έρχεται και σε χαράζει ανεξίτηλα για πάντα.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου