Ένα μνημειώδες έργο κάλυψε αναγνωστικά το τελευταίο δεκαήμερο του Ιανουαρίου και μόλις σήμερα ολοκληρώθηκε. Είχα χρόνια να διαβάσω ένα τόσο καλογραμμένο και τόσο άρτια μυθιστορηματικά δοσμένο σύγγραμμα , που να στηρίζεται σε αρχαιολογικές ανακαλύψεις και ιστορικές πηγές που αντί να κουράζουν, να σε κάνουν να γυρνάς τη μία σελίδα μετά την άλλη.
"Ο άνθρωπος που έγινε Θεός" από τον Gerald Messadie είναι ένα έργο που ασχολείται -όπως γράφεται και στο οπισθόφυλλο- με την ωραιότερη ιστορία του κόσμου, αυτή του Ιησού Χριστού. Η μοναδικότητα του έγκειται στο γεγονός πως ο συγγραφέας μεταφέρει στη διήγηση του, στοιχεία τα οποία αλιεύθηκαν από τα "Χειρόγραφα της Νεκράς Θάλασσας" και από τα "Απόκρυφα Ευαγγέλια" και προσπαθεί να στοιχειοθετήσει και να μεταφέρει μία εικόνα της ζωής του Ιησού καθ' όλη τη διάρκεια της. Είναι γνωστό σε κάθε πιστό, αλλά και σε κάθε μελετητή, πως τα υπάρχοντα ιερά κείμενα που αναφέρονται στη ζωή του Ιησού, περιορίζονται στα χρόνια μετά την επιστροφή του στην Ιερουσαλήμ και μέχρι την Σταύρωση του. Φυσικά γίνεται αναφορά και στην γέννηση του, αλλά τα χρόνια μετά την πρώτη του επίσκεψη στον Ναό της Ιερουσαλήμ και μέχρι την επιστροφή του με τους μαθητές του, καλύπτονται με ένα πέπλο μυστηρίου.
Ο Gerald Messadie επιχειρεί να φωτίσει λοιπόν με αυτό το έργο του, αυτά τα χρόνια που ιστορικά ο Ιησούς είναι άφαντος. Στηριζόμενος σε καταγραφές που δεν έχουν περάσει τη βάσανο των αντιγραφών και των μετεγγραφών, αλλά και στο πρωτοευαγγέλιο του Ιακώβου και αυτό του Θωμά, μας δίνει μία εικόνα ενός Ιησού πολύ διαφορετικού αυτού που έχουμε εμείς κατά νου. Πολύ πιο ανθρώπινου, πολυταξιδεμένου, γνώστη των παλαιών θρησκειών και εν τέλει, ενός προσώπου φιλοσοφημένου που δεν επιδιώκει την αναγόρευση του σε Μεσσία, αλλά που επιθυμεί να ανυψώσει το ποίμνιο του έτσι ώστε να φτάσει πιο κοντά στον Πατέρα, τον Γιαχβέ, που αποτελεί τον Θεό των Εβραίων και πλέον και Θεό της Χριστιανικής Θρησκείας. Δεν διστάζει να αναφερθεί σε άλλα πρόσωπα της εποχής του Ιησού, που ασκούσαν το επάγγελμα του Μάγου κάνοντας θαύματα και θεραπεύοντας αρρώστους. Ο Απολλώνιος, ο Δοσίθεος αλλά και ο Σίμων ο Μάγος, περνούν μέσα από τις σελίδες και γίνεται αντιπαραβολή των ικανοτήτων τους με αυτές του Ιησού.
Πόσοι αλήθεια ξέρετε πως οι μαθητές του Ιησού δεν ήταν 12, αλλά 14; Και όμως ακόμα και στα Ευαγγέλια τα κανονικά, αν κάποιος κάτσει και μετρήσει προσεκτικά, θα ανακαλύψει πως ο αριθμός 12 δεν ισχύει, αλλά χρησιμοποιείται καθαρά συμβολικά. Πόσοι άραγε ξέρατε πως ο Ιωάννης ο Βαπτιστής είχε ο ίδιος 12 μαθητές, κάποιοι εκ των οποίων ακολούθησαν τον Ιησού μετά τον αποκεφαλισμό του πρώτου; Και πόσοι άραγε τολμούν να φανταστούν τον Ηρώδη Αντύπα να είναι εντελώς αθώος για την θανάτωση του Ιησού, όπως και τον Πιλάτο να προσπαθεί μέχρι τελευταία στιγμή να σώσει τον Ιησού από την σταύρωση που απαιτούσε το συμβούλιο του Ναού, το Σαχρεντίν;
Αυτά και άλλα πολλά ενδιαφέροντα θα διαβάσετε, μελετώντας αυτό το έργο. Ο επίλογος του βιβλίου, όπου ο συγγραφέας αναλύει το σκεπτικό πίσω από τα γραφόμενα του και αποκαλύπτει τις πηγές του, θα πρέπει να αποτελέσει σημείο εκκίνησης βαθύτερης μελέτης για όσους το επιθυμούν. Προσωπικά θα το πράξω.
Όποιοι από εσάς φίλοι και φίλες, επιλέξετε να το διαβάσετε θα πρέπει να το αντιμετωπίσετε με πολύ ανοιχτό μυαλό. Κάποιοι από εσάς ενδεχομένως θα σκανδαλιστείτε και θα νιώσετε πως καταρρέουν "πιστεύω" που ήταν σαφώς εδραιωμένα μέσα σας. Όμως θεωρώ, πως θα πρέπει να του δώσετε μία ευκαιρία και να το ολοκληρώσετε. Γιατί επιβάλλεται κατ' εμέ να μπορεί ο άνθρωπος να έχει μία ολοκληρωμένη εικόνα και να επιδιώκει και άλλες προσεγγίσεις ακόμα και σε θέματα που αποτελούν ταμπού. Εμένα προσωπικά αυτό το βιβλίο με γοήτευσε και για να είμαι φιλαλήθης μετά από αυτό είδα με ακόμα καλύτερο μάτι το κεφάλαιο "Ιησούς" και τον άνθρωπο πίσω από την θρησκεία μας.
Προσωπική βαθμολογία:
Γλώσσα 10
Ροή 10
Χαρακτήρες 10
Πρωτοτυπία 10
Πλοκή 10
Μ.Ο. 10
"Ο άνθρωπος που έγινε Θεός" από τον Gerald Messadie είναι ένα έργο που ασχολείται -όπως γράφεται και στο οπισθόφυλλο- με την ωραιότερη ιστορία του κόσμου, αυτή του Ιησού Χριστού. Η μοναδικότητα του έγκειται στο γεγονός πως ο συγγραφέας μεταφέρει στη διήγηση του, στοιχεία τα οποία αλιεύθηκαν από τα "Χειρόγραφα της Νεκράς Θάλασσας" και από τα "Απόκρυφα Ευαγγέλια" και προσπαθεί να στοιχειοθετήσει και να μεταφέρει μία εικόνα της ζωής του Ιησού καθ' όλη τη διάρκεια της. Είναι γνωστό σε κάθε πιστό, αλλά και σε κάθε μελετητή, πως τα υπάρχοντα ιερά κείμενα που αναφέρονται στη ζωή του Ιησού, περιορίζονται στα χρόνια μετά την επιστροφή του στην Ιερουσαλήμ και μέχρι την Σταύρωση του. Φυσικά γίνεται αναφορά και στην γέννηση του, αλλά τα χρόνια μετά την πρώτη του επίσκεψη στον Ναό της Ιερουσαλήμ και μέχρι την επιστροφή του με τους μαθητές του, καλύπτονται με ένα πέπλο μυστηρίου.
Ο Gerald Messadie επιχειρεί να φωτίσει λοιπόν με αυτό το έργο του, αυτά τα χρόνια που ιστορικά ο Ιησούς είναι άφαντος. Στηριζόμενος σε καταγραφές που δεν έχουν περάσει τη βάσανο των αντιγραφών και των μετεγγραφών, αλλά και στο πρωτοευαγγέλιο του Ιακώβου και αυτό του Θωμά, μας δίνει μία εικόνα ενός Ιησού πολύ διαφορετικού αυτού που έχουμε εμείς κατά νου. Πολύ πιο ανθρώπινου, πολυταξιδεμένου, γνώστη των παλαιών θρησκειών και εν τέλει, ενός προσώπου φιλοσοφημένου που δεν επιδιώκει την αναγόρευση του σε Μεσσία, αλλά που επιθυμεί να ανυψώσει το ποίμνιο του έτσι ώστε να φτάσει πιο κοντά στον Πατέρα, τον Γιαχβέ, που αποτελεί τον Θεό των Εβραίων και πλέον και Θεό της Χριστιανικής Θρησκείας. Δεν διστάζει να αναφερθεί σε άλλα πρόσωπα της εποχής του Ιησού, που ασκούσαν το επάγγελμα του Μάγου κάνοντας θαύματα και θεραπεύοντας αρρώστους. Ο Απολλώνιος, ο Δοσίθεος αλλά και ο Σίμων ο Μάγος, περνούν μέσα από τις σελίδες και γίνεται αντιπαραβολή των ικανοτήτων τους με αυτές του Ιησού.
Πόσοι αλήθεια ξέρετε πως οι μαθητές του Ιησού δεν ήταν 12, αλλά 14; Και όμως ακόμα και στα Ευαγγέλια τα κανονικά, αν κάποιος κάτσει και μετρήσει προσεκτικά, θα ανακαλύψει πως ο αριθμός 12 δεν ισχύει, αλλά χρησιμοποιείται καθαρά συμβολικά. Πόσοι άραγε ξέρατε πως ο Ιωάννης ο Βαπτιστής είχε ο ίδιος 12 μαθητές, κάποιοι εκ των οποίων ακολούθησαν τον Ιησού μετά τον αποκεφαλισμό του πρώτου; Και πόσοι άραγε τολμούν να φανταστούν τον Ηρώδη Αντύπα να είναι εντελώς αθώος για την θανάτωση του Ιησού, όπως και τον Πιλάτο να προσπαθεί μέχρι τελευταία στιγμή να σώσει τον Ιησού από την σταύρωση που απαιτούσε το συμβούλιο του Ναού, το Σαχρεντίν;
Αυτά και άλλα πολλά ενδιαφέροντα θα διαβάσετε, μελετώντας αυτό το έργο. Ο επίλογος του βιβλίου, όπου ο συγγραφέας αναλύει το σκεπτικό πίσω από τα γραφόμενα του και αποκαλύπτει τις πηγές του, θα πρέπει να αποτελέσει σημείο εκκίνησης βαθύτερης μελέτης για όσους το επιθυμούν. Προσωπικά θα το πράξω.
Όποιοι από εσάς φίλοι και φίλες, επιλέξετε να το διαβάσετε θα πρέπει να το αντιμετωπίσετε με πολύ ανοιχτό μυαλό. Κάποιοι από εσάς ενδεχομένως θα σκανδαλιστείτε και θα νιώσετε πως καταρρέουν "πιστεύω" που ήταν σαφώς εδραιωμένα μέσα σας. Όμως θεωρώ, πως θα πρέπει να του δώσετε μία ευκαιρία και να το ολοκληρώσετε. Γιατί επιβάλλεται κατ' εμέ να μπορεί ο άνθρωπος να έχει μία ολοκληρωμένη εικόνα και να επιδιώκει και άλλες προσεγγίσεις ακόμα και σε θέματα που αποτελούν ταμπού. Εμένα προσωπικά αυτό το βιβλίο με γοήτευσε και για να είμαι φιλαλήθης μετά από αυτό είδα με ακόμα καλύτερο μάτι το κεφάλαιο "Ιησούς" και τον άνθρωπο πίσω από την θρησκεία μας.
Προσωπική βαθμολογία:
Γλώσσα 10
Ροή 10
Χαρακτήρες 10
Πρωτοτυπία 10
Πλοκή 10
Μ.Ο. 10
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου