GHOSTWRITERS

Οι ghostwriters είναι έμπειροι συγγραφείς, που διαθέτουν την απαιτούμενη πειθαρχία και τις κατάλληλες δεξιότητες γραφής για να αποτυπώσουν στο χαρτί την εκάστοτε ιστορία που τους ζητείται, τη ποσότητα των σελίδων που απαιτούνται, καθώς και να δομήσουν και να επεξεργαστούν ένα κείμενο εκατοντάδων σελίδων με το κατάλληλο ρυθμό, έτσι ώστε να είναι σαγηνευτικό στους αναγνώστες κάθε φορά, από τους εργοδότες τους.
Υπάρχει μια ρήτρα εμπιστοσύνης στη σύμβαση μεταξύ του πιστούχου συγγραφέα κα του συγγραφέα-φάντασμα που υποχρεώνει το δεύτερο να παραμένει ανώνυμος μετά την έκδοση του βιβλίου. Μερικές φορές ο ghostwriter αναγνωρίζεται από το συγγραφέα ή τον εκδότη για τις γραπτές του υπηρεσίες και ονομάζεται ευφημιστικά ως “ερευνητής” ή “βοηθός έρευνας”, αλλά γενικά ο ρόλος του δεν αναγνωρίζεται.

Καλείται να γράψει λογοτεχνικά κείμενα ή δημοσιογραφικά έργα, ομιλίες, άρθρα περιοδικών ή κάποιο άλλο γραπτό υλικό, καθώς και να επεξεργάζεται αυτοβιογραφίες και απομνημονεύματα που έχουν επίσημα πιστωθεί σε άλλο πρόσωπο ως συγγραφέα. Ένας συγγραφέας προσλαμβάνει κάποιον να του εξιστορεί την αυτοβιογραφία του και μετά του ζητείται να την κάνει βιβλίο ως προσωπικός του βοηθός με την ανάλογη αμοιβή του. Πολλές φορές οι συγγραφείς εκμεταλλεύονται αυτή τη ρήτρα και δεν αναφέρουν ούτε ονομαστικά τον άνθρωπο που συνέβαλλε στη δημιουργία του έργου τους. Στη περίπτωση αυτή της απόκρυψης του ρόλου του από τον εκάστοτε συγγραφέα ή εκδότη, ο συγγραφέας-φάντασμα μπορεί να κληθεί να υπογράψει μια άλλη σύμβαση “μη διάδοσης”, που νόμιμα απαγορεύει οποιαδήποτε αναφορά του κύριου συγγραφέα στο συγκεκριμένο έργο.
Εκτός από τους συγγραφείς και οι αρθρογράφοι μπορεί να μην είναι καλά γνώστες του επαγγέλματός τους, για να συντάξουν και να στείλουν ένα σύντομο ή σημαντικό άρθρο και προσλαμβάνουν τους συγκεκριμένους ανθρώπους. Επίσης και οι εκδότες μυθοπλασίας, τους προσλαμβάνουν εξίσου για να αυξήσουν τον αριθμό των βιβλίων που δημοσιεύουν κάθε χρόνο με τα ονόματα γνωστών, εμπνευσμένων δημιουργών ή για να κυκλοφορήσουν γρήγορα ένα επίκαιρο βιβλίο, που συνδέεται με ένα πρόσφατο, επίκαιρο γεγονός. Άλλοτε για να γράψουν νέα βιβλία για καθιερωμένες σειρές, όπου ο συγγραφέας έχει ψευδώνυμο, όπως οι υποτιθέμενοι συγγραφείς Nancy Drew, Hardy Boys, Carolyn Keene και Franklin W. Dixon είναι στην πραγματικότητα ψευδώνυμα από μια σειρά ghostwriters που γράφουν βιβλία με το ίδιο ύφος, χρησιμοποιώντας ένα πρότυπο βασικών πληροφοριών σχετικά με τους χαρακτήρες του βιβλίου και το φανταστικό σύμπαν τους, καθώς και το τόνο και
το ύφος που καταγράφεται στο βιβλίο. 

Επιπλέον οι ghostwriters λαμβάνουν
συχνά αντίγραφα από προηγούμενα βιβλία της σειράς, ώστε να τους βοηθήσουν
να ταιριάξουν το στυλ. Χρησιμοποιούνται κυρίως για τη δημιουργία έργων
φαντασίας για γνωστούς συγγραφείς και σε είδη όπως: μυθιστοριογραφίες,
μυστήρια και εφηβική μυθοπλασία. Ξοδεύουν μήνες ή και όλο το χρόνο για την
έρευνα, τη συγγραφή και την επεξεργασία των έργων τους. Πληρώνονται
ανάλογα με τον αριθμό των σελίδων, των λέξεων ή την ώρα ή με κάποιο
συνδυασμό των παραπάνω, με τα δικαιώματα εκμετάλλευσης των πωλήσεων με
ένα κατ’ αποκοπή ποσό.
Ωστόσο η σημερινή ψηφιακή εποχή έχει φέρει κάποιες αλλαγές, ανοίγοντας νέες
αγορές που επιφέρουν δικές τους ευκαιρίες για πολλούς συγγραφείς, ειδικά στην
πιο προσιτή πλευρά της επιχείρησης ghostwriting. Η ψηφιακή τεχνολογία
βοήθησε πολύ το συγκεκριμένο τομέα, ώστε να γράφονται κείμενα εκατοντάδων
λέξεων. Ένα μήκος που ήταν πολύ δύσκολο να πουληθεί πριν οι ψηφιακές
τεχνολογίες γίνουν ευρέως γνωστές, διαθέσιμες και αποδεκτές από το ευρύ
κοινό. Οι μεγάλοι συγγραφείς σίγουρα “πανηγύρισαν” για το νέο φαινόμενο που
τους επέφερε τεράστια κέρδη και επιπλέον αναγνωρησιμότητα.
Αυτό το φαινόμενο συνέφερε και τους εκδότες καθώς πριν ήταν αδύνατο να
παράγουν κείμενα με τόσο μεγάλο αριθμό λέξεων(θα έπρεπε να τα χρεώνουν
πάρα πολύ). Αλλά ήδη μέχρι μέχρι το 2015 αυτή η νέα αγορά είχε σημαντική
άνοδο και προβλέφθηκε ότι αποτελεί ένα σταθερό μέσο του μέλλοντος για την
έκδοση βιβλίων. Σε άλλες περιπτώσεις οι ghostwriters επιτρέπεται να
μοιράζονται πίστωση π.χ μια κοινή μέθοδος είναι να τοποθετηθεί το όνομα του
πελάτη/συγγραφέα σε ένα εξώφυλλο βιβλίου ως κύριο κα στη συνέχεια να μπει
το όνομα του ghostwriter κάτω από αυτό. Κάποιες φορές αυτό γίνεται αντί για
αμοιβή ή για να μειωθεί το ποσό πληρωμής στο βιβλίο για το οποίο η πίστωση
έχει τη δική της εγγενή αξία. Μπορεί επίσης ο ghostwriter να αναφερθεί ως συν-
συγγραφέας ενός βιβλίου ή να αναφερθεί στην ταινία όταν έχει από το βιβλίο το
σενάριο για την παραγωγή της.

Για τα βιβλία μη-φαντασίας ο ghostwriter μπορεί να πιστώνεται ως
“συνεισφέρων” ή “βοηθός έρευνας”. Σε άλλες περιπτώσεις δε λαμβάνει επίσημη
πίστωση για τη σύνταξη βιβλίου ή άρθρου.
Κάποιοι έχουν κάνει διάκριση μεταξύ συγγραφέων, όπως εξηγεί ο συγγραφέας-
φάντασμα Kevin Anderson σε μια συνέντευξη στην Washington Post: “Ένας
ghostwriter είναι διερμηνέας και μεταφραστής, όχι συγγραφέας, γι’αυτό οι
πελάτες μας αξίζουν πλήρη πίστωση για τη συγγραφή των βιβλίων τους.
Συμπερασματικά η πράξη αυτή θεωρώ ότι είναι ανήθικη καθώς όλη η δουλειά
και η πίεση “καταλογίζεται” σε αυτούς τους ανθρώπους και στο τέλος όλη η
αναγνώριση αφορά τον “συγγραφέα” και ο βοηθός μένει στην ανωνυμία.
Ουσιαστικά τους εκμεταλλεύονται στο έπακρο! Ευτυχώς υπάρχει ένα μικρό
παραθυράκι που να διαφυλάσσει τα δικαιώματά τους!! Μόνο αν ο συγγραφέας-
φάντασμα κάνει μια απλή επεξεργασία κειμένου και συνεργάζεται στενά με το
συγγραφέα δεν χρειάζεται να γίνει επίσημη αναγνώριση του ονόματός του.
Ένα όχι και τόσο γνωστό φαινόμενο καθώς οι άνθρωποι αυτοί πολλές φορές
παραμένουν άδικα ανώνυμοι για κερδοσκοπικούς σκοπούς, χωρίς να λαμβάνουν
τη δικαιωματική τους φήμη και τα ανάλογα εύσημα για το προσωπικό τους κόπο
και χρόνο πάνω στη δουλειά τους!!!

Μερικά βιβλία από Ghostwriters περιλαμβάνουν:
1) Το μυθιστόρημα του Φίλιπ Ροθ, το 1979 “Ο συγγραφέας φαντασμάτων”,
2) Το μυθιστόρημα του 2003 του Chico Buargue “Budapesta” , σχετικά με τις
δοκιμασίες του πρωταγωνιστη Jose Costa μεταξύ Ριο Ντε Τζανέιρο-
Βουδαπέστης,
3) Οι απομνημονεύσεις του Jennie Erdal το 2004 “Ghosting” :Ένα
απομνημόνευμα που αναφέρεται στην εργασία του ghostwriter Naim Attallah
για 20 χρόνια,
4) Το μυθιστότημα του Ρόμπερτ Χάρις το 2007 “Το φάντασμα” και η
προσαρμογή του το 2010 στη γνωστη ταινία The Ghostwriter του Roman
Polanski,
5) Το πρώτο μυθιστόρημα “Ghostwritten” του David Mitchell το 1999 παίζει με
την έννοια των χαρακτήρων που διαμαρτύρονται για τη ζωή τους,
6) Το μυθιστόρημα του Haruki Murakami το 2009 “1Q84” στο οποίο μια από τις
κύριες γραμμές περιγράμματος περιστρέφεται γύρω από το ghostwriting,
7) Το ελαφρύ μυθιστόρημα της Kana Akatsuki “Violet Evergarden και
8) Η πλοκή της πρώτης εποχής του κινούμενου-κωμώδιου δράματος “Bojack
Horseman” περιλαμβάνει τον τίτλο του χαρακτήρα Bojack που υπαγορεύει τα
απομνημονεύματά του στην Diane Nguyen, εκχωρημένη από τον εκδότη του.
Ορισμένες Παπικές Εγκυκλοπαίδειες έχουν γραφτεί επίσης από Ghostwriters
To Pascedi γράφτηκε από τον Joseph Lemious(1860-1923), τον πληρεξούσιο στη
Ρώμη των Oblates of Mary Immaculate. Τον Ιούνιο του 1938 ο Πιος ΧΙ κάλεσε
τον αμερικανο Ιησουίτη John La Earge ο οποίος άρχισε να ετοιμάζει το σχέδιο
για το Humanis Generis Unitas για το οποίο και δύο άλλοι Ιησουίτες - ο Gustav
Gundlach και Gustave Desbuquios είχαν σχέδιο περίπου εκατό σελίδες. Άλλος
ένας Ιησουίτης μετέφρασε το σχέδιο εγκυκλίου στα λατινικά παρουσιάζοντάς το
στον Wlodimir Ledochowski τον τότε γραμματέα της εταιρείας του Ιησού που
είχε επιλέξει τους Gundlach και Desbuquios για το έργο. Το σχέδιο εγκυκλείου
παραδόθηκε στο Βατικανό το Σεπτέμβριο του 1938. Ο Sebastian Tromp, ένας
Ολλανδός Ιησουίτης και ισχυρός Θομιστικός Θεολόγος ήταν κοντά στο Πάπα
Πίο ΧΙΙ και θεωρείται ο κύριος Ghostwriter του “Mystici corporis”!

Γράφει η Βούλα Πατζή