Ο Γιώργος, ο ήρωας του βιβλίου, που παραδόξως είναι συνονόματος του συγγραφέα, στις 5 Δεκεμβρίου του 1994 και ενώ έχει προηγηθεί μία φιλική βραδιά στο σπίτι του, δέχεται την επίσκεψη ενός αγνώστου, που χωρίς καμία αντίσταση από την μεριά του ήρωα μας, εισβάλλει στο σπίτι του και με έναν εντελώς φυσικό τρόπο αφήνεται να διαμείνει εκεί. Είναι κάτι πάνω σε αυτό το περίεργο ον, που κάνει τον ήρωα μας να μην μπορεί να αρνηθεί τη φιλοξενία και τη βοήθεια... Και ξεκινά να καταγράφει σε ένα ημερολόγιο καθημερινά τα όσα συμβαίνουν μεταξύ του ίδιου και του περίεργου αυτού ανθρώπου, που σιγά - σιγά αρχίζει και του μοιάζει ολοένα και περισσότερο. Μέχρι που η κατάσταση φτάνει σε ένα σημείο που καθίσταται επικίνδυνη για την ύπαρξη του ήρωα μας. Τι πρόκειται άραγε να συμβεί στο τέλος; Και τι ρόλο θα παίξει, η Αγγελική, μία νεαρή σερβιτόρα, που παρατηρεί τον Γιώργο, στη καφετέρια που δουλεύει, να κινείται με έναν τρόπο εντελώς ασυμβίβαστο και εκκεντρικό;
Ο Γιώργος Φράγκος με αυτό το μυθιστόρημα του, κάνει το ντεμπούτο του στην Ελληνική Λογοτεχνία και είναι αλήθεια πως είναι ιδιαίτερα ελπιδοφόρο. Το έργο του είναι έντονα αλληγορικό, εστιάζει στα άγχη του σύγχρονου ανθρώπου της πόλης, στις φοβίες και στις αναστολές που έχει προκειμένου να κοινωνικοποιηθεί επαρκώς, αλλά και στον αγώνα που κάνει προκειμένου να τοποθετηθεί μέσα σε ένα πλαίσιο αποδοχής και κατανόησης των θέλω και των πιστεύω του. Η γλώσσα που χρησιμοποιεί στο έργο του είναι φροντισμένη, ενώ και η δομή του είναι σωστή και σχεδιασμένη έτσι ώστε ο αναγνώστης αβίαστα να προχωρεί μέσα στην υπόθεση. Αν μη τι άλλο, το θέμα με το οποίο καταπιάνεται είναι εξαιρετικά πρωτότυπο και καινοφανές. Χωρίς να χρησιμοποιεί ιδιαίτερη πλοκή, καταφέρνει να δημιουργήσει συναισθήματα στον αναγνώστη και να τον κάνει να μετουσιώσει τα γραφόμενα σε σκέψεις γύρω από την δική του ζωή και για το πως ενδεχομένως άφησε πράγματα να συμβούν, χωρίς στην πραγματικότητα να κάνει κάτι για να τα εμποδίσει. Ο χαρακτήρας του κεντρικού ήρωα, είναι αυτός ενός ευάλωτου, μη κατασταλαγμένου ανθρώπου, που θέλει να δει κάποια πράγματα να συμβαίνουν στη ζωή του, χωρίς όμως να κάνει και ιδιαίτερη προσπάθεια να τα πετύχει.
Αν και η επιμέλεια του βιβλίου ήταν στο σύνολο της πολύ καλή, εντόπισα δύο-τρία σημεία που χτύπησαν άσχημα στο μάτι μου καθώς αυτό διέτρεχε τις γραμμές. Σε μία ιστορία που εξελίσσεται το 1994 δεν μπορούμε να μιλάμε για Ευρώ. Επίσης σε άλλο σημείο γίνεται ένα μπέρδεμα με την ηλικία του Γιώργου, αλλά και σε ένα άλλο με το χρώμα των μαλλιών της κοπέλας που θα παίξει και αυτή το ρόλο της στην υπόθεση. Μικρές αστοχίες θα πει κανείς, αλλά όσο να 'ναι δημιουργούν μία σύγχυση στον προσεκτικό αναγνώστη.
Κλείνοντας την άποψη μου, θα έλεγα πως "Ο άνθρωπος που έχασε το είδωλό του" ήταν τελικά μία ευχάριστη έκπληξη καθώς κατάφερε να μου κεντρίσει το ενδιαφέρον και να με προβληματίσει. Δεν είναι σε πολλά σημεία ακόμα διαθέσιμο, αλλά πιστεύω πως αν κάποιος θελήσει να το αναζητήσει, θα καταφέρει να το βρει.
Προσωπική βαθμολογία:
Γλώσσα 9
Ροή 7
Χαρακτήρες 7
Πρωτοτυπία 9
Πλοκή 7
Μ.Ο. 7,8
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου