ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ - ΚΡΙΤΙΚΗ

ΒΙΚΥ ΤΑΣΙΟΥ

<<Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ>>

Και να λοιπόν που ήρθε η ώρα να γράψω την άποψή μου για ένα βιβλίο που έχει προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων.
Για ένα βιβλίο που προσπαθούσα να αποφύγω όπως ο διάολος το λιβάνι.
Ναι είμαι θυμωμένη, είμαι εξοργισμένη αλλά όχι μόνο για τους λόγους που φαντάζεστε.
Σίγουρα δεν είναι ένα βιβλίο για όλους, είναι όμως ένα βιβλίο που πρέπει να διαβάσουν όλοι.
Διάβασα άπειρες κριτικές πριν αποφασίσω να γράψω την άποψή μου και θα ήθελα να πω ότι ειλικρινά απογοητεύτηκα.
Για ακόμα μία φορά συνειδητοποιώ ότι οι αναγνώστες δεν μπορούν να σταθούν πίσω από τις λέξεις.
Να κατανοήσουν γιατί γράφτηκε ένα τέτοιο βιβλίο.
Θύμωσα με αυτούς.
Δεν μπορώ όμως και να τους κατηγορήσω.
Για όσους πιστεύουν ότι θα διαβάσουν ένα μυθιστόρημα κάνουν πολύ μεγάλο λάθος.
Το βιβλίο αυτό είναι καθαρά μία βιογραφία.
Σκληρή, ωμή, σοκαριστική.
Έτσι όπως θα έπρεπε να είναι καθώς αφορά παιδική κακοποίηση.
Δεν μπορούμε να ωραιοποιούμε τις καταστάσεις όταν αγγίζουμε ένα τέτοιο θέμα.
Πρέπει ο αναγνώστης να συνειδητοποιήσει για ποιο λόγο γράφτηκε αυτό το βιβλίο.
Δεν γράφτηκε για να σοκάρει.
Γράφτηκε για να αφυπνίσει.
Την κοινωνία, τις μητέρες και όλους όσους εθελοτυφλούν.
Στο σημείο αυτό για όσους δεν έχουν διαβάσει το βιβλίο θα ήθελα να πω ότι ήταν επιλογή της ηρωίδας να γραφτούν τόσο σκληρά τα γεγονότα και με τόσο σοκαριστικές λεπτομέρειες.
Η γλώσσα έχει μεγάλη σημασία.
Δεν μπορούμε να αποστειρώνουμε τα γεγονότα όταν έχουν να κάνουν με παιδικές ψυχές ακόμα και αν δεν αντέχουμε αυτά που ακούμε.
Η κοινωνία πρέπει να αφυπνιστεί, και η αφύπνιση μπορεί να έρθει μόνο με τόσους ακραίους τρόπους.
Μία περιγραφή περισσότερο λογοτεχνική πιστεύω δεν θα είχε το αποτέλεσμα που ήθελε να δώσει η ηρωίδα άλλα και η συγγραφέας.
Είναι ένα βιβλίο καταπέλτης.
Πολλοί δεν θα το αντέξουν, πρέπει όμως να βρουν το θάρρος να το κάνουν.
Όσοι έχουν παιδιά οφείλουν να το διαβάσουν.
Πρέπει να ανοίξουν τα μάτια και να διαβάσουν τα σημάδια.
Σίγουρα από μόνο του το θέμα της παιδικής κακοποίησης προκαλεί κόμπο στο στομάχι.
Οι περιγραφές του βιβλίου σοκαριστικές.
Δεν μπορούν να χωρέσουν στον ανθρώπινο νου.
Για μία ακόμα φορά ένας παΤέρας έρχεται να σημαδέψει μία παιδική ψυχή.
Αυτή είναι η ουσία του βιβλίου.
Η κακοποίηση ενός παιδιού από τον πατέρα του.
Ούτε όμως σε μία κριτική δεν διάβασα τις ευθύνες της μάνας.
Για αυτή που την θεωρώ τη μεγαλύτερη υπεύθυνη.
Για αυτό το λόγο έχω εξοργιστεί περισσότερο.
Όσο και να ακουστεί σκληρό όσο και να κατηγορηθώ η μόνη ποινή που αρμόζει στους παιδεραστές κατά τη γνώμη μου είναι θάνατος.
Μητέρα ενός 10χρονου παιδιού από μόνη μου θα είχα πάρει το όπλο και θα χα πάρει το νόμο στα χέρια μου.
Δεν θέλω να μείνω στο θέμα της κακοποίησης άλλωστε είναι κάτι το οποίο όλοι το γνωρίζουμε το ακούμε και συμβαίνει καθημερινά γύρω μας.
Θέλω να μείνω στην πραγματική ουσία του βιβλίου.
Στην απουσία της μάνας, την απουσία του κράτους και τον κοινωνικό στιγματισμό ενός κακοποιημένου ανθρώπου.
Θαύμασα την ηρωίδα για τη δύναμη ψυχής.
Μία γυναίκα που πήγε στην κόλαση με εισιτήριο βγαλμένο από τον ίδιο της τον πατέρα, έζησε στην κόλαση πέθανε και ξαναγεννήθηκε μέσα από τις στάχτες της.
Ο σωματικός και ψυχικός βιασμός από τον ίδιο της τον πατέρα, η απάθεια και η απουσία της μάνας η κοινωνική κατακραυγή οδηγούν την Ιφιγένεια σε πιο σκοτεινά μονοπάτια.
Η ιστορία της Ιφιγένειας δεν είναι η πρώτη και δυστυχώς δεν θα είναι η τελευταία σεξουαλικής κακοποίησης.
Για όλους αυτούς τους λόγους δεν κρύφτηκε πίσω από τις λέξεις.
Για αυτό συμφώνησε να μην αποστειρώσει τα γεγονότα.
Αυτό πρέπει να καταλάβουν όλοι όσοι το διαβάσουν.
Κλείστε σας παρακαλώ τα μάτια.
Φανταστείτε αυτό το κορίτσι να βιάζεται από τον ίδιο της τον πατέρα διαλύοντας ότι πιο αθώο και αγνό.
Φανταστείτε αυτό το κορίτσι στην πορεία να τρυπάει τις φλέβες της για να ξεχάσει.
Τώρα φανταστείτε πως είναι το ΔΙΚΟ ΣΑΣ παιδί