RSS

Σάββατο 23 Δεκεμβρίου 2017

ΚΟΚΚΙΝΗ ΒΡΟΧΗ - ΚΡΙΤΙΚΗ

ΒΙΚΥ ΤΑΣΙΟΥ
<<Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ>>

Θεατρικό έργο η ζωή.
Φτιαγμένο με προσοχή και τέχνη.
Για να παιχτεί, να μαγέψει, να προβληματίσει.
Και εμείς όλοι οι ηθοποιοί.
Και θεατές συγχρόνως.
Έτσι ξεκινά αυτή η όμορφη ιστορία.
Μία ιστορία για ανθρώπους απλούς, καθημερινούς.
Ένα μυθιστόρημα γεμάτο πάθη, έρωτες, λάθη και ενοχές.

Αυτό δεν είναι η ζωή;
Το πρώτο βιβλίο της κυρίας Αλίκης Οικονόμου που διαβάζω και πραγματικά ενθουσιάστηκα τόσο με την ιστορία της όσο και με τη γραφή της.
Ένα μυθιστόρημα γεμάτο ευαισθησία, με στοιχεία ρεαλισμού και με εναλλαγές ανάμεσα στο χθες και στο σήμερα.
Λουίζα, Μάρκος, Εύη, Νίκος, Σπύρος.
Αυτοί είναι οι ήρωες που καλούνται να ανέβουν στη σκηνή και να παίξουν το έργο σε αυτή την ιστορία.
Άνθρωποι που αγαπούν, πονούν, πληγώνουν και βιώνουν τον έρωτα.
Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου ξετυλίγεται η ζωή τους.
Κάποιων γεμάτη ενοχές και λάθη.
Κάποιων άλλων μοναχική.
Και κάποιων άλλων γεμάτη αμαρτία.
Ζουν ,πεθαίνουν και ξαναγεννιούνται.
Αυτή τη δύναμη δεν έχει ο έρωτας;
Ένα κοινωνικό μυθιστόρημα με εμάς θεατές να ζούμε τις ζωές τους.
Καλό ή κακό το έργο που έπαιξε ο καθένας θα φανεί όταν πέσει η αυλαία αυτής της ιστορίας.
Εμείς απλά θα κρίνουμε αν έπραξαν σωστά.
Πολλές φορές θα έρθουμε αντιμέτωποι με πράγματα ανήθικα, ανεπίτρεπτα.
Ποιος όμως από μας είναι σε θέση να κρίνει τις ανθρώπινες αδυναμίες;
Η συγγραφέας θέλησε μέσα από αυτή την ιστορία να σκιαγραφήσει τη ζωή στην καθημερινότητά της.
Ζωές σημαδεμένες στο ξεκίνημά τους.
Σε ένα κόσμο γεμάτο φρονήματα και μίση.
Γεμάτο όμως και με αγάπη.
Άραγε οι ήρωες θα βρουν την ευτυχία;
Τι θα χρειαστεί να θυσιάσουν για αυτήν;
Λουίζα: ένα πλάσμα μοναχικό, προδομένο που ζητά εκδίκηση.
Μάρκος: ο μεγάλος έρωτας της λουίζας.
Επιθυμία της η εκδίκηση του.
Εύη: φίλη και στήριγμα της Λουίζας.
Νίκος: στο πρόσωπο της Εύης βρίσκει τον απόλυτο έρωτα.
Σπύρος: μία ζωή κουβαλάς στις πλάτες του το βάρος της δολοφονίας του πατέρα του.
Οι ζωές όλων συναντιούνται.
Εμείς με την ιστορία του καθενός θα κλάψουμε, θα πονέσουμε, θα αγαπήσουμε αλλά και θα μισήσουμε.
Θα προβληματιστούμε.
Στους περισσότερους ήρωες θα δούμε κάτι από τον εαυτό μας.
Κάτι που παίχτηκε και στη δική μας παράσταση.
Και κάπου εδώ ο ρόλος όλων τελείωσε.
Η αυλαία έπεσε.
Εμείς καλούμαστε να χειροκροτήσουμε για τις ζωές τους.
Για την δύναμη που είχαν, για την αγάπη που ένιωσαν, για τα λάθη που έκαναν αλλά και ζήτησαν συγχώρεση και για τις αντιξοότητες που κατάφεραν να ξεπεράσουν.
Μία μαγευτική παράσταση για το καλό και το κακό.
Για τις εσφαλμένες επιλογές, για τα βάρη που κουβαλάμε και για τη δύναμη της αγάπης.

0 comments:

Δημοσίευση σχολίου