Ο Στόχος - Το Ημερολόγιο.
Κυριακή 28 Δεκεμβρίου 1997
Δεκέλεια , Ελλάδα
"Η δίψα του έκαιγε τα σωθικά θολώνοντας του το μυαλό.
Έπρεπε να κάνει κάτι άμεσα για να την ικανοποιήσει.
Μόνο ένα αντίδοτο υπήρχε για να κατευνάσει τον πόνο του.
Ο Στόχος - Η Δευτέρα Παρουσία
Κυριακή 28 Δεκεμβρίου 1997
Δεκέλεια, Ελλάδα
"Άρχισε να τρέχει μέσα στο δάσος σαν άγριο θηρίο αποφεύγοντας με φοβερή ευκολία τους μαρμάρινους τάφους και τα δέντρα."
Η δυστοπία της Δευτέρας παρουσίας είναι εδώ και ο συγγραφέας του βιβλίου ένα χρόνο μετά επιστρέφει, εφόσον μας είχε αφήσει κάπου στα δάση της Δεκέλειας σε αναμμένα κάρβουνα,με τη συνέχεια της συνταρακτικής περιπέτειας του Βιτόριο Πινιατέλι.
Η Μεταμόρφωση έχει ήδη γίνει. Η ζωή όπως την ήξερε έχει αλλάξει. Οι Στόχοι του είναι πλέον η επιβίωση και η σωτηρία των δύο αγαπημένων του γυναικών από τα νύχια της αδίστακτης Γοργώς.
Τα πιόνια είναι ήδη στη σκακιέρα.
Κάπως έτσι ο κύριος Παναγιώτης Δεληγιάννης στήνει τον αφηγηματικό του καμβά για να φιλοτεχνήσει την πορεία των ηρώων μέσα στους αιώνες, συνδυάζοντας πραγματικότητα και μυθοπλασία και παντρεύοντας τη μυθολογία με την Ιστορία δίνοντας την δική του εκδοχή για την Δευτέρα Παρουσία ταξιδεύοντάς μας από την Ελλάδα στην Ιταλία και συγκεκριμένα στο Βατικανό αλλά και στην παγωμένη Νορβηγία.
Μία ιστορία που έχει τις ρίζες της στην εποχή του Σοφοκλή και ακόμα πιο πίσω φτάνοντας μέχρι σήμερα, ακολουθώντας τους κεντρικούς ήρωες στην αγωνιώδης προσπάθειά τους να αποτρέψουν το κακό που πρόκειται να χτυπήσει την ανθρωπότητα μπροστά στο οποίο τρέμει ακόμα και η καθολική εκκλησία.
Θρησκεία, φιλοσοφία, αρχαιότητα και μυθολογία πλέκονται αριστοτεχνικά .
Το Βιβλίο Β΄ ξεκινά και ο αναγνώστης έχει την εντύπωση ότι απλά έκλεισε το ένα βιβλίο και άρχισε το άλλο.
Μπορεί φαινομενικά να πέρασε ένας χρόνος αλλά τα δάση της Δεκέλειας και ο Βίτο είναι σαν να μας περίμεναν όλο αυτό τον καιρό υπομονετικά για ένα ακόμα πιο ζοφερό και σκοτεινό ταξίδι ,μία περιπέτεια στα παρασκήνια της πολιτισμένης Ευρώπης.
Το ταξίδι του Βίτο ξεκινά με μας συνοδοιπόρους προσπαθώντας να πολεμήσουμε το αρχαίο κακό και να αποτρέψουμε την Δευτέρα παρουσία.
Η αλήθεια είναι ότι το πρώτο βιβλίο με είχε εντυπωσιάσει πάρα πολύ με την ιστορία του και περίμενα με πολύ μεγάλη ανυπομονησία τη συνέχεια.
Δεν φανταζόμουν όμως σε καμία περίπτωση ότι η Δευτέρα Παρουσία θα ήταν τόσο καθηλωτική και πολύ πιο δυνατή τόσο στην ιστορία όσο και στις περιγραφές.
Μπορεί το ημερολόγιο να μας μάγεψε με το μυστήριο του και να μας έκανε να θαυμάσουμε αλλά και να φοβόμαστε τα Βασιλικά ανάκτορα και την ευρύτερη περιοχή της Βαρυμπόμπης, η Δευτέρα παρουσία όμως είναι ακόμα πιο γοητευτική.
Πιο ανατρεπτική.
Πιο ανατριχιαστική.
Πιο αιματηρή και σίγουρα πιο σκοτεινή με περισσότερα στοιχεία τρόμου.
Προφανώς γοητευμένος από μυθικά πλάσματα ο συγγραφέας του βιβλίου υφαίνει μια ιστορία βαμπίρ σε ένα καταιγιστικό θρίλερ.
Ο κύριος Παναγιώτης Δεληγιάννης ,επηρεασμένος από τα όσα έχουν γραφτεί για την ημέρα της Δευτέρας παρουσίας διηγείται την δικιά του εκδοχή χρησιμοποιώντας μία ιστορία η οποία κάλλιστα θα μπορούσε να θεωρηθεί αιρετική κατά την προσωπική μου άποψη αλλά αυτό είναι που εκτόξευσε την ιστορία του βιβλίου και το έκανε ακόμα πιο σαγηνευτικό.
Βρίσκω ιδιαίτερα γοητευτικό το γεγονός οι συγγραφείς να τολμούν να αγγίξουν ζητήματα όπως η θρησκεία έστω αν και αυτό που θα γράψουν προκαλέσει ή θεωρηθεί αιρετικό.
Συνδυάζοντας την μυθολογία και τα όσα έχουν γραφτεί και ειπωθεί κατά καιρούς για τους θηλυκούς δαίμονες της αρχαιότητας χτίζει τη δική του ιστορία η οποία στην κυριολεξία στάζει αίμα σε κάθε σελίδα.
Υπήρχαν πάρα πολλές περιγραφές που με άφησαν στην κυριολεξία με ανοιχτό το στόμα δείχνοντας το πόσο έχει εξελιχθεί τόσο η γραφή του όσο και η συγγραφική του δεινότητα.
Ο ρυθμός καταιγιστικός , οι ανατροπές διαδέχονται η μία την άλλη χωρίς προειδοποίηση και η πλοκή άρτια και σφιχτοδεμένη, προκαλώντας στον αναγνώστη ρίγη αγωνίας αλλά και ανατριχίλα για το αν θα καταφέρουν οι κεντρικοί ήρωες αλλά και η ανθρωπότητα να επιβιώσουν από την Γοργώ.
Θα καταφέρει η ανθρωπότητα να επιβιώσει από την Δευτέρα Παρουσία;
Ένα δυνατό θρίλερ με καταιγιστική πλοκή.
Αποκαλυπτικό.
Αιματηρό.
Είναι σημεία που σε αφήνουν στην κυριολεξία χωρίς ανάσα. Οι βίαιες σκηνές του είναι δοσμένες με τρόπο κινηματογραφικό που σου παγώνουν το αίμα.
Αίμα.
Πολύ, πολύ αίμα.
Τελετές, μυστηριακή ατμόσφαιρα, θηλυκοί δαίμονες της αρχαιότητας μας συντροφεύουν σε αυτό το ταξίδι με ένα συγκλονιστικό φινάλε που για ακόμη μια φόρα ένιωσα ότι κάποιος μου έριξε έναν κουβά με παγωμένο νερό όπως ακριβώς είχε συμβεί και στο τέλος του πρώτου βιβλίου.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου