Marios Saloupis
Αυτές οι γραμμές γράφονται έχοντας περάσει μόλις λίγη ώρα από τη στιγμή που το νέο βιβλίο του Κωσταντίνου Κέλλη ¨Άγιοι Τίποτα" με αποχαιρέτισε με τη λέξη "ΤΕΛΟΣ" στην τελευταία του σελίδα.
Ήδη το εξώφυλλο και ο ευφάνταστος τίτλος (τον οποίο εξηγεί και ο συγγραφέας στο προλογικό του σημείωμα) δίνει ένα στίγμα για τα χαρακτηριστικά και τη θεματολογία του)
Το σήμαντρο με το ραγισμένο σταυρό στο εξώφυλλο ήδη σου δημιουργεί εικόνες ζόφου στο μυαλό, εικόνες στοιχειωμένες, τον υπαινιγμό κάτι απόκοσμου να σε περιμένει μέσα στα ερείπια της γκρίζας γοτθικής ατμόσφαιρας που το περιβάλλει.
Η ατμόσφαιρα αυτή διαπνέει όλες τις σελίδες του βιβλίου, στις οποίες ο Κέλλης με καμβά την επιλεγμένη και αριστοτεχνική χρήση των λέξεων και των εκφράσεων συνθέτει εκπληκτικές δυστοπικές, μυστηριακές εικόνες που εκτός από την επιφανειακή ανατριχίλα βρίσκεται και μια υποδόρια μελαγχολία.
Μελαγχολία που την αισθάνεσαι διαβάζοντας τους καλοδουλεμένους χαρακτήρες της ιστορίας του, καθώς είναι σαν τους αισθάνεσαι ζωντανούς δίπλα σου, να βιώνεις μαζί τους την αγωνία τους, τα βάσανα τους, τις εμμονές τους, να σηκώνεις το ψυχικό φορτίο έκαστου στις πλάτες σου. Ακόμα και τα ....φαντάσματά τους.
Φαντάσματα και μνήμες που παίρνουν μορφή και χρησιμοποιούνται όχι μόνο ως κομμάτι του άλλοτε μεταφυσικού και άλλοτε υπαινικτικού τρόμου που χρησιμοποιεί και εναλλάσσετε στην ιστορία ο συγγραφέας αλλά και ως σύμβολα ασήκωτων ψυχικών βασάνων, ανεκπλήρωτων υποχρεώσεων και υποσχέσεων των ηρώων, γεγονότων που όφειλαν να γίνουν και δεν έγιναν.
Θυμίζει έντονα αυτό που είχε πει ο Stephen King και το οποίο είναι μια μεγάλη αλήθεια "Τα τέρατα είναι αληθινά, τα φαντάσματα επίσης, κατοικούν ,μέσα μας."
Η απώλεια και η επιθυμία για λύτρωση, για την "κάθαρση". είναι ο συνδετικός κρίκος των χαρακτήρων του βιβλίου.
Απώλεια που εμφανίζεται με πολλές μορφές (αγαπημένων προσώπων, ερώτων, παιδιού- γονέα). Αλλά και κάθαρση από την μικρή ή μεγάλη "ύβρη" που διέπραξαν σ ένα αλλοτινό παρελθόντα χρόνο και που την κοινώνησαν και στον αναγνώστη ο καθένας με τον τρόπο του. Κάθαρση που την ένιωσα έντονα ως αναγνώστης τελειώνοντας το βιβλίο είτε συναισθανόμενος την απώλεια του φορτίου (μου/ των ηρώων) είτε αποδεχόμενος την εκάστοτε μοίρα που επιφύλασσε ο συγγραφέας για αυτούς.
Πρόκειται για ένα βιβλίο που ναι μεν ο τρόμος και η ανατριχίλα το χαρακτηρίζει αλλά αυτός ο τρόμος δεν είναι αυτοσκοπός είναι το όχημα για να "παιδεύσει" τον αναγνώστη και να του μεταδώσει όλες τις παραπάνω σκέψεις και συναισθήματα για την ανθρώπινη ψυχή και για την πραγματικότητα που μας περιβάλλει.
Πρόκειται για ένα έργο καλοδουλεμένο, μελετημένο μέχρι την παραμικρή λεπτομέρεια, με σεβασμό στον αναγνώστη του. Ένα έργο που το θέμα και η απόδοσή του χαράσσεται βαθειά στη μνήμη του αναγνώστη, αλλά και που απαιτεί από αυτόν να μην το βιαστεί και να του δώσει τον χρόνο του να του αποκαλύψει το βάθος και την έντασή του.
Οι Άγιοι Τίποτα είναι από εκείνα τα έργα που θεμελιώνουν και εξυψώνουν την ελληνική λογοτεχνία τρόμου, κάνοντας την ισάξια με την αντίστοιχη παράδοση της ξενόγλωσσης και τον Κωσταντίνο Κέλλη ως έναν από τους κορυφαίους εκπροσώπου της.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου