Ο Daniel Cole με το μυθιστόρημα "Η Μαριονέτα" σίγουρα έκανε το πιο
δυναμικό ξεκίνημα ως συγγραφέας. Δεν είναι καθόλου τυχαίος ο "θόρυβος"
γύρω από αυτό το βιβλίο, ούτε το γεγονός πως σχεδόν με την έκδοσή του,
πουλήθηκαν και τα δικαιώματα του για την τηλεοπτική μεταφορά του.
"Η Μαριονέτα" αποτελεί ένα συνταρακτικό αστυνομικό θρίλερ που σίγουρα θα ικανοποιήσει τους λάτρεις αυτού του κλάδου της λογοτεχνίας.
Ένας αστυνόμος του τομέα Εγκλημάτων της Μητροπολιτικής Αστυνομίας του Λονδίνου, ο Γουίλιαμ Όλιβερ Λέιτον - Φοκς με το παρατσούκλι Γουλφ, είναι μία αμφιλεγόμενη προσωπικότητα που προκειμένου να αποδείξει την ενοχή ενός κατηγορούμενου ακολουθεί κάθε ηθικό ή ανήθικο τρόπο, παρακινούμενος αποκλειστικά και μόνο από το ένστικτό του περί ενοχής ή αθωότητας αυτού που βρίσκεται στο στόχαστρο. Μία παλιά υπόθεση, ενός κατά συρροή δολοφόνου, τον στοιχειώνει. Η ίδια υπόθεση, 4 χρόνια μετά, θα τον τοποθετήσει στο επίκεντρο μίας εφιαλτικής αλληλουχίας δολοφονιών, που θα φέρει όλο το Αστυνομικό Σώμα σε απόγνωση καθώς αναζητούν τον δράστη πίσω από αυτό το μακελειό. Μία λίστα, ένα ρολόι που μετρά αντίστροφα, παλιοί και νέοι συνάδελφοι που δοκιμάζουν τις σχέσεις τους, όλα στριφογυρίζουν γύρω από τον Γουλφ, τις σκέψεις και τις αποφάσεις του...
Πρόκειται πραγματικά για ένα εφιαλτικό σύγγραμμα. Η δράση είναι καταιγιστική. Στις 480 περίπου σελίδες δεν υπάρχει ούτε μία που να περνά αδιάφορα. Τα στοιχεία που δίνονται είναι τόσο λίγα που μόνο ένας "από μηχανής Θεός" και μία υπόθεση ανομολόγητη θα μπορέσει να ανοίξει μία χαραμάδα φωτός για την επίλυση του δράματος. Οι περιγραφές είναι ζωντανές, οι σκηνές που περιβάλουν τα γεγονότα είναι σκοτεινές και οι διάλογοι ρέουν αβίαστα συνθέτοντας σε πολλά σημεία τους γκροτέσκο εικόνες. Το χιούμορ δεν λείπει, παρά τη δραματική μορφή που παίρνουν τα γεγονότα, ούτε όμως και η αγωνία, η ένταση και ο φόβος των ηρώων που εμφανίζονται στο μυθιστόρημα.
Ο κεντρικός χαρακτήρας, ο Γουλφ, είναι σκοτεινός και αμφίσημος. Την ίδια ώρα που φέρεται φυσιολογικά, μία σκέψη, τον κάνει να αλλάζει αμέσως συμπεριφορά. Δίπλα του, μία παλιά εκπαιδευόμενη του η Έμιλι Μπάξτερ θα παίξει σημαντικό ρόλο στην υπόθεση όπως το ίδιο θα κάνει και η πρώην γυναίκα του Γουλφ, μία ρεπόρτερ με υπέρμετρες φιλοδοξίες. Ο συγγραφέας δεν δίνει πολλά στοιχεία του χαρακτήρα κάθε ενός που εμφανίζεται στο βιβλίο του. Οι κεντρικοί χαρακτήρες όμως είναι σαφώς ορισμένοι και ο αναγνώστης μπορεί να τους "κάνει" εικόνα εύκολα. Το ίδιο το βιβλίο θεωρώ πως είναι αρκετά τηλεοπτικό και για αυτό η ροή του είναι τόσο γρήγορη και εθιστική.
Η πρωτοτυπία και η πλοκή του μυθιστορήματος είναι από τα πιο δυνατά του σημεία. Έχοντας διαβάσει μία πληθώρα αστυνομικών μυθιστορημάτων εντυπωσιάστηκα από το πόσο νοσηρό μπορεί να γίνει ένα έγκλημα και να περάσει μέσα από τις σελίδες ενός βιβλίου. Ο έμπειρος αναγνώστης αργεί πάρα πολύ να εντοπίσει ποιος βρίσκεται πίσω από όλη αυτή την κατάσταση και θα πρέπει να περιμένει μέχρι τα 2/3 του βιβλίου για να αντιληφθεί το εύρος της υπόθεσης. Είναι ένας από τους λόγους που το συγκεκριμένο έργο, τραβά τον αναγνώστη που διψά να μάθει την αλήθεια.
Κλείνοντας κάπου εδώ τις σκέψεις μου, θα έλεγα πως για εμένα αυτό το μυθιστόρημα αποτέλεσε την έκπληξη της νέας αναγνωστικής χρονιάς. Στο σύνολό του εμφάνισε μία πληρότητα που με εντυπωσίασε και χωρίς δεύτερη σκέψη θα με οδηγήσει γρήγορα στην αναζήτηση του δεύτερου βιβλίου του Daniel Cole, που ήδη έχει εκδοθεί, με τίτλο "Η κρεμάλα".
"Η Μαριονέτα" αποτελεί ένα συνταρακτικό αστυνομικό θρίλερ που σίγουρα θα ικανοποιήσει τους λάτρεις αυτού του κλάδου της λογοτεχνίας.
Ένας αστυνόμος του τομέα Εγκλημάτων της Μητροπολιτικής Αστυνομίας του Λονδίνου, ο Γουίλιαμ Όλιβερ Λέιτον - Φοκς με το παρατσούκλι Γουλφ, είναι μία αμφιλεγόμενη προσωπικότητα που προκειμένου να αποδείξει την ενοχή ενός κατηγορούμενου ακολουθεί κάθε ηθικό ή ανήθικο τρόπο, παρακινούμενος αποκλειστικά και μόνο από το ένστικτό του περί ενοχής ή αθωότητας αυτού που βρίσκεται στο στόχαστρο. Μία παλιά υπόθεση, ενός κατά συρροή δολοφόνου, τον στοιχειώνει. Η ίδια υπόθεση, 4 χρόνια μετά, θα τον τοποθετήσει στο επίκεντρο μίας εφιαλτικής αλληλουχίας δολοφονιών, που θα φέρει όλο το Αστυνομικό Σώμα σε απόγνωση καθώς αναζητούν τον δράστη πίσω από αυτό το μακελειό. Μία λίστα, ένα ρολόι που μετρά αντίστροφα, παλιοί και νέοι συνάδελφοι που δοκιμάζουν τις σχέσεις τους, όλα στριφογυρίζουν γύρω από τον Γουλφ, τις σκέψεις και τις αποφάσεις του...
Πρόκειται πραγματικά για ένα εφιαλτικό σύγγραμμα. Η δράση είναι καταιγιστική. Στις 480 περίπου σελίδες δεν υπάρχει ούτε μία που να περνά αδιάφορα. Τα στοιχεία που δίνονται είναι τόσο λίγα που μόνο ένας "από μηχανής Θεός" και μία υπόθεση ανομολόγητη θα μπορέσει να ανοίξει μία χαραμάδα φωτός για την επίλυση του δράματος. Οι περιγραφές είναι ζωντανές, οι σκηνές που περιβάλουν τα γεγονότα είναι σκοτεινές και οι διάλογοι ρέουν αβίαστα συνθέτοντας σε πολλά σημεία τους γκροτέσκο εικόνες. Το χιούμορ δεν λείπει, παρά τη δραματική μορφή που παίρνουν τα γεγονότα, ούτε όμως και η αγωνία, η ένταση και ο φόβος των ηρώων που εμφανίζονται στο μυθιστόρημα.
Ο κεντρικός χαρακτήρας, ο Γουλφ, είναι σκοτεινός και αμφίσημος. Την ίδια ώρα που φέρεται φυσιολογικά, μία σκέψη, τον κάνει να αλλάζει αμέσως συμπεριφορά. Δίπλα του, μία παλιά εκπαιδευόμενη του η Έμιλι Μπάξτερ θα παίξει σημαντικό ρόλο στην υπόθεση όπως το ίδιο θα κάνει και η πρώην γυναίκα του Γουλφ, μία ρεπόρτερ με υπέρμετρες φιλοδοξίες. Ο συγγραφέας δεν δίνει πολλά στοιχεία του χαρακτήρα κάθε ενός που εμφανίζεται στο βιβλίο του. Οι κεντρικοί χαρακτήρες όμως είναι σαφώς ορισμένοι και ο αναγνώστης μπορεί να τους "κάνει" εικόνα εύκολα. Το ίδιο το βιβλίο θεωρώ πως είναι αρκετά τηλεοπτικό και για αυτό η ροή του είναι τόσο γρήγορη και εθιστική.
Η πρωτοτυπία και η πλοκή του μυθιστορήματος είναι από τα πιο δυνατά του σημεία. Έχοντας διαβάσει μία πληθώρα αστυνομικών μυθιστορημάτων εντυπωσιάστηκα από το πόσο νοσηρό μπορεί να γίνει ένα έγκλημα και να περάσει μέσα από τις σελίδες ενός βιβλίου. Ο έμπειρος αναγνώστης αργεί πάρα πολύ να εντοπίσει ποιος βρίσκεται πίσω από όλη αυτή την κατάσταση και θα πρέπει να περιμένει μέχρι τα 2/3 του βιβλίου για να αντιληφθεί το εύρος της υπόθεσης. Είναι ένας από τους λόγους που το συγκεκριμένο έργο, τραβά τον αναγνώστη που διψά να μάθει την αλήθεια.
Κλείνοντας κάπου εδώ τις σκέψεις μου, θα έλεγα πως για εμένα αυτό το μυθιστόρημα αποτέλεσε την έκπληξη της νέας αναγνωστικής χρονιάς. Στο σύνολό του εμφάνισε μία πληρότητα που με εντυπωσίασε και χωρίς δεύτερη σκέψη θα με οδηγήσει γρήγορα στην αναζήτηση του δεύτερου βιβλίου του Daniel Cole, που ήδη έχει εκδοθεί, με τίτλο "Η κρεμάλα".
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου