ΚΑΡΜΙΛΑ

Book review
Anna Kritsotaki
 
Καταρχήν ας ξεκινήσω με το ότι νιώθω πολύ "μικρή",
για να εκφράσω την άποψη μου για ένα τέτοιου μεγέθους έργου, και μην γελιέστε, δεν εννοώ τις σελίδες που αποτελείται. Θα προσπαθήσω όμως να κάνω μία ταπεινή προσέγγιση.
Πρώτα απ' όλα, έχω την τύχη να κρατάω στα χέρια μου ένα μικρό "διαμάντι",όχι μόνο για το περιεχόμενο του, αλλά προς το τέλος της ανάγνωσης του, συνειδητοποίησα ότι έχω στην κατοχή μου την πρώτη έκδοση της νουβέλας για την Ελληνική γλώσσα, το 1986,την χρονολογία της γέννησης μου.Τυχαίο?Δεν νομίζω, τελικά έχω αρχίσει να πιστεύω ότι ορισμένα βιβλία, έρχονται και μας βρίσκουν από μόνα τους. Βέβαια η νουβέλα γράφτηκε το 1871 και δημοσιεύθηκε το 1872 στην Αγγλία, από τον Τζόζεφ Σέρινταν Λε Φανού. Δεν γνωρίζω για σας,εγώ όμως λατρεύω τα βιβλία γοτθικού τρόμου,της βικτωριανής εποχής, που είτε έχουν ως θέμα τα φαντάσματα ή όπως πρόκειται στην περίπτωση μας για μία ιστορία βρικολακών. Μία νουβέλα που ενέπνευσε βαθιά τον συγγραφέα Μπραμ Στοκερ, για να συγγράψει το γνωστό σε όλους αριστούργημα του, Δράκουλας. Ο Τζ.Σ. Λε Φανού, πρόκειται για έναν αρκετά πρωτοπόρο συγγραφέα ,ίσως και από τους πρώτους του είδους του που προσέγγισε τον βαμπιρικό μύθο,με μια εντελώς διαφορετική μάτια. Γιατί στην δική μας εκδοχή, πρόκειται για έναν θηλυκού γένους βρικόλακα, εξίσου όμορφο και συνάμα αιματηρό ,με έναν κλασικό βρικόλακα, που μάλιστα διακατέχεται από "περίεργες" ορέξεις και γούστα. Είναι ξεκάθαροι οι υπαινιγμοί του συγγραφέα πως η Καρμιλα,είχε προτίμηση στο ίδιο φύλλο. Άλλη μια πρωτοτυπία, θηλυκός αιμοβόρος βρικόλακας,με ομοφυλοφιλικές τάσεις. Ο συγγραφέας σίγουρα ήταν πολύ μπροστά από την εποχή του.Η νουβέλα του Λε Φανού μας λέει την ιστορία ενός νεαρού κοριτσιού, της Λώρας ,της οποίας η ζωή βρίσκεται σε κίνδυνο, εξαιτίας μιας μυστηριώδης προσκεκλημένης,με το όνομα Καρμίλα,που στην συνέχεια θα γίνουν στενές φίλες. Η Λώρα όμως αγνοεί πως η πανέμορφη μικρή φιλασθενη φίλη της,δεν είνα ούτε μικρή ούτε φιλάσθενη, αλλά στην πραγματικότητα πρόκειται για μια πανούργα Κόμμισα την Μιρκαλα Καρνσταιν, που μυστικά από την ίδια είναι βρικόλακας. Ένα βιβλίο που το τελείωσα μέσα σε δύο μέρες, όχι μόνο εξαιτίας του μικρού του όγκου ,αλλά κυρίως επειδή μου ήταν αδύνατον να το αφήσω από τα χεριά μου. Η επιβλητική γοτθική ατμόσφαιρα, σε μεταφέρει σε ένα ξεχασμένο παρελθόν που δεν έχει χάσει όμως διόλου την γοητεία του. Να με συγχωρήσετε αν με θεωρείται αρκετά επικής, όμως δεν θα μπορούσα να βάλω πάρα ένα ολοστρόγγυλο δεκάρι, για όλες τις κατηγορίες αλλά περισσότερο για την πρωτοπορία του, μίας και υπήρξε σημαντική έμπνευση για τα μετέπειτα έργα, παρόμοιου τύπου.