RSS

Τετάρτη 16 Αυγούστου 2017

ΑΕΙΘΑΛΕΣ ΣΚΙΡΤΗΜΑ

"ΑΕΙΘΑΛΕΣ ΣΚΙΡΤΗΜΑ"

Η απουσία
Το στόμα σε κρίση
κάθε φορά
που ζητώ λέξεις
να σε περιγράψω
ίσως τα συναισθήματα
εκείνα τα βαθύτερα
να σε ζωγραφίζουν καλύτερα


Όταν η παρουσία σου
δανείζεται την απουσία
μέσα μου
η μέρα γερνάει σε νύχτα
τα γλυκά σου χείλη μεταμορφώνονται
σε κοφτερές λεπίδες
οι δύο σου ήλιοι
σε ανελέητα βασανιστήρια
θα περιμένω, όχι να γυρίσεις
ολοκληρωτικά δίπλα μου
παρά, μόνο να δεις
τις στάχτες μου χωρίς εσένα
να αγναντέψεις πως είμαι, ξερή γη
αγκάθι χωρίς άνθη
αρρώστια χωρίς γιατρικό
Ένας θάνατος αργός η απουσία σου.
Βραδινές ώρες
Μεγάλη Άρκτος σχηματίζεται εντός τ’ ουρανού
μακρομάλληδες αστέρες κρεμάστηκαν, ακόμη μια φορά
ώρες λατρείας γήινων σωμάτων, ώρες πάθους
το σκοτάδι χαρίζει ζωή στη φαντασία
κρεβάτια δίχως σεντόνια, λάμπες δίχως φως
ορφανοί δρόμοι κι άδειες πλατείες
σάρκες πύρινες, στόματα μυστηρίου, αγριεμένα χέρια
ο Έρως παραδίδεται σε κάποιες νύχτες – μόνο -
τότε που το φεγγάρι στέκει μισό, έρημο, ήρεμο
έρωτες ανήμποροι για την ημέρα
για τους πολλούς, για όλες τις ώρες
γεννιόμαστε για ν’ αγαπούμε κι εμένα
κάθε βράδυ, μου κλέβουν τη αγάπη
μέσα από τα χέρια
Νόθα χάδια του πάθους.
κάτι δικό σου
Φορούσε εκείνο το πέτσινο σακάκι
κρατούσε ένα τσιγάρο
και κλειδιά στο άλλο χέρι
πόσο θα ήθελα να είμαι το τσιγάρο
να νιώσω τη γεύση των χειλιών του
πόσο θα ήθελα να είμαι το σακάκι
να του ζεσταίνω το κορμί του
πόσο θα ήθελα να είμαι τα κλειδιά
να τον κρατώ από το χέρι.
Φθινοπωρινά ρόδα (δεν περιέχεται στην ποιητική συλλογή)
Πώς να ανθίσουν τα ρόδα της ψυχής μου
όταν ο δημιουργός τους, είναι άφαντος;
Πώς να υπομείνω τις ανεμοθύελλες του χειμώνα
όταν θα βρίσκομαι συνεχώς γυμνός;
Πώς να ξεδιψάσω με τις λιγοστές σταγόνες
φθινοπωρινής βροχής;
- γλιστρούν και εξαφανίζονται στις ρίζες των φυτών-
το δειλινό πλησιάζει αμετανόητο- για λίγη υπομονή
δεν ξοδεύει καθόλου χρόνο για σένα – αντιθέτως μ’ εμένα
τα σύννεφα σμίγουν, αγκαλιάζονται όλα μαζί
θαρρείς πως δεν θα χωριστούν ξανά
τα μάτια σου, γυρνούν στον ουρανό- πάντα
μην αποφεύγεις μάτια μου, της φύσης το κάλεσμα
του κορμιού σου, τα μυστικά μην εγκαταλείπεις
για ένα τελευταίο φθινόπωρο
για ένα τελευταίο αντίο μιας εποχής εφηβικής
μιας εποχής που δεν γνωρίζει το γήρας – το καλοκαίρι
ας αφεθούμε στην εποχή της αποσύνθεσης
των ξεθωριασμένων χρωμάτων, του λιγοστού ηλίου ,την εποχή της λήθης
του αποχωρισμού και μοιραία του χωρισμού
μην αρνηθείς τις εποχές.
Ο Θεοφάνης Λ.Παναγιωτόπουλος είναι απόφοιτος της Θεολογικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει μαθητεύσει σε πρόγραμμα Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ του Υπουργείου Παιδείας. Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια ψυχολογίας, ιστορίας, θεάτρου και σκηνοθεσίας.
Το 2016 κυκλοφόρησε η πρώτη του Ποιητική Συλλογή ‘’Αειθαλές Σκίρτημα’’ από τις εκδόσεις Όστρια. Το καλοκαίρι του 2017 κυκλοφόρησε η συλλογή διηγημάτων του ‘’Ο Τελευταίος Ασπασμός’’ των εκδόσεων Όστρια.
Ποιήματα του, έχουν δημοσιευτεί σε ηλεκτρονικά περιοδικά, κάποια ενδεικτικά είναι: ''Ποιείν'', ''Vakxikon.gr'',''Συμπαντικές διαδρομές'', ''Ατέχνως'', ''Fractal'', ''Βιβλίο net'' &Poiimata.gr.
Έχει συμμετάσχει στο Καλλιτεχνικό ημερολόγιο 2017 - αφιερωμένο στον Νίκο Καζαντζάκη- το Βιβλίο net.
Στο περιοδικό Iamvosart, υπάρχουν συμμετοχές του στην Ποίηση.
Οι εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές, επέλεξαν για την ελληνική ανθολογία ‘’Σκοτάδι’’ το διήγημα του με τίτλο ‘’Φρέαρ Αίματος’’.
Ποιήματα του, έχουν διαβαστεί στον Ραδιοφωνικό σταθμό lavitaradio στην εκπομπή ''Ρωγμή του Λόγου''.
Τον Ιούλιο του 2017 μεταφράστηκαν για το Ισπανικό περιοδικο Crátera, ποιήματα - ενός ποιητικού διαλόγου- του ιδίου με την φιλόλογο και ποιήτρια Στέλλα Σουραφή, από την αξιόλογη μεταφράστρια Νατάσα Λάμπρου

Υ.Γ. "Να είσαι φιλόξενος με τις λέξεις. Να χορέψεις μαζί τους. Να βυθιστείς στην αγκαλιά τους. Ίσως… Ίσως στο τέλος, να ανακαλύψεις ότι δεν πρόκειται για λέξεις…"
Καλή Ανάγνωση,
Θεοφάνης Λ. Παναγιωτόπουλος

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου