Κόρη, γυναίκα, σύζυγος, μάνα, συγγραφέας.
Μία ολόκληρη ζωή.
Η δική της ζωή.
Μια ζωή σε πόλεμο.
Η αληθινή ιστορία πίσω από τη συγγραφέα των εκατομμυρίων αντιτύπων.
Το ψυχικό σθένος της κυρίας Μαντά τεράστιο ώστε να κάνει όλους εμάς μάρτυρες της δικής της ιστορίας.
Από την πρώτη μέρα που το βιβλίο αυτό βρέθηκε στα ράφια των βιβλιοπωλείων μου κίνησε την περιέργεια πρώτον για το υπέροχο εξώφυλλο του.
Ο δεύτερος λόγος είναι ότι πάντα οι αληθινές ιστορίες με συγκινούν πολύ περισσότερο.
Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για μία βιογραφία.
Είναι πολύ εύκολο να κρίνουμε ή να κατακρίνουμε ένα βιβλίο.
Μπορούμε να μιλήσουμε για την γραφή του, για το πώς χρησιμοποίησε ο συγγραφέας τη φαντασία του και για το πως έπλασε τους ήρωες του.
Όταν όμως έρχεται η ώρα που θα πρέπει να καταθέσεις την άποψή σου για ένα βιβλίο το οποίο είναι καθαρά βιογραφικό εκεί πιστεύω ότι η δυσκολία σου είναι πολύ μεγάλη.
Δεν μπορείς να κρίνεις ανθρώπους που υπήρξαν πραγματικά και ήταν μέρος αυτής της ιστορίας.
Δεν μπορείς να μιλήσεις για τις πράξεις τους.
Τουλάχιστον εγώ δεν μπορώ να το κάνω.
Έστω κι αν είμαι από τους ανθρώπους που είμαι πολύ αυστηρή με το θέμα των γονιών.
Δεν γνωρίζω την κυρία Μαντά ένιωσα όμως ότι μέσα από αυτό το βιβλίο μου έδωσε την άδεια να μάθω εκείνη αλλά και τη ζωή της.
Τη ζωή της οικογένειάς της.
Τη ζωή που τη σημάδεψε.
Τη ζωή που την έκανε τον άνθρωπο που είναι σήμερα.
Την προσωπικότητα που κρύβεται πίσω από την διάσημη συγγραφέα.
Δεν σας κρύβω ότι διαβάζοντας και το εισαγωγικό της σημείωμα αλλά και τον επίλογο έκλαψα πάρα πολύ.
Έκλαψα γιατί ένιωσα τη συναισθηματική φόρτιση που είχε γράφοντας αυτό το βιβλίο.
Έκλαψα για τη ζωή της.
Έκλαψα γιατί είμαι μάνα.
Έκλαψα γιατί είμαι κόρη.
Έκλαψα για τα λάθη που συνεχίζω να κάνω ως μητέρα αλλά και για όλα αυτά που μάζευα μέσα μου τα οποία με πόνεσαν και δεν τόλμησα ποτέ να εκφράσω στους δικούς μου γονείς.
Ο κάθε άνθρωπος βρίσκει τον τρόπο του να ξορκίζει τους δικούς του δαίμονες και η κυρία Μαντά το έκανε γράφοντας αυτό το βιβλίο.
Με τον τρόπο της λοιπόν με έκανε να ξορκίσω και εγώ τους δικούς μου δαίμονες.
Η ζωή είναι ένας πόλεμος.
Πόλεμος με τα συναισθήματά μας, πόλεμος με όλους τους ανθρώπους που έχουμε γύρω μας, πόλεμος για να φτιάξουμε τη ζωή μας όπως εμείς επιθυμούμε.
Δεν θέλω να αναφερθώ σε πολλές λεπτομέρειες αφήνοντας όλους εσάς να ανακαλύψετε οι ίδιοι τη γυναίκα που κρύβεται πίσω από το όνομα Λένα Μαντά.
Αυτό όμως που πραγματικά θέλω να πω είναι ότι αυτό το βιβλίο είναι ένα πάρα πολύ μεγάλο μάθημα ζωής.
Εκτός από την προσωπική της ιστορία η οποία με συγκίνησε,με θύμωσε, με στεναχώρησε αλλά και με προβλημάτισε πάρα πολύ με έκανε να δω τα δικά μου λάθη ως μητέρα.
Μέσα από την ιδιαίτερη αλλά και πολύ δύσκολη σχέση με τη μητέρα της πήρα πολλά μαθήματα ζωής.
Το πρώτο πράγμα που έμαθα μεγαλώνοντας από τους γονείς μου είναι ότι δεν πρέπει ποτέ να κρίνω.
Δεν θα κρίνω τις πράξεις των γονιών της.
Αυτός ο ρόλος ανήκει σε άλλους.
Αυτό όμως που έχω να πω φέρνοντας τον εαυτό μου στη θέση της είναι ότι δεν ξέρω αν θα μπορούσα να αντέξω όλα αυτά.
Δεν θα ήξερα αν περνώντας όλα αυτά μεγαλώνοντας θα μπορούσα να γίνω ένας ισορροπημένος άνθρωπος.
Το βιβλίο αυτό το διάβασα με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον.
Ρούφηξα την κάθε πρόταση.
Διάβασα το κάθε μήνυμα που ήταν κρυμμένο πίσω από την προσωπική της ιστορία.
Λόγια που δεν ειπώθηκαν, παραλείψεις που έφεραν πόνο, πράξεις που πλήγωσαν.
Ένα οδυνηρό ταξίδι στο χθες της κυρίας Μαντά.
Μία ζωή σε πόλεμο.
Μία ζωή που η λέξη συγχώρεση έχει πολύ μεγάλη βαρύτητα.
Ένα βιβλίο αφιερωμένο στη μητέρα της.
Ένα αντίο στον άνθρωπο που την έφερε στη ζωή.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου