Μόλις εχθές τελείωσα το βιβλίο με τίτλο 'Ένα φιλί από τον κύριο Φιτζέραλντ' και η αίσθηση ενθουσιασμού που μου άφησε ήταν τόσο έντονη που θα ήθελα να την μοιραστώ μαζί σας.
Η υπόθεση του βιβλίου εκτυλίσσεται στην Αμερική του 1920 και θίγει τα κοινωνικά στερεότυπα και τις αντιλήψεις της εποχής σχετικά με την θέση της γυναίκας.
Το πορτρέτο της 'καθώς πρέπει' κυρίας συναποτελούνταν από τις γνώσεις της στο κέντημα, στην φοίτησή της αποκλειστικά και μόνο σε πανεπιστήμια θεωρητικών επιστημών και φυσικά στην επιλογή της από έναν άντρα για να διασφαλιστεί έτσι η διαβίωσή της. Κάτι άλλο πέρα από αυτό θεωρούνταν απλά εξωφρενικό.
Ενάντια σε αυτά τα πρότυπα υψώνει το ανάστημά της η πρωταγωνίστρια του βιβλίου Έβελιν Λόκχαρτ η οποία αποφασίζει να σπουδάσει Ιατρική και η μόνη της ευκαιρία είναι η εισαγωγή της στο πανεπιστήμιο του Κολούμπια. Χωρίς την οικονομική υποστήριξη της οικογένειάς της η Έβελιν έπρεπε να εξασφαλίσει τα χρήματα για να πληρώσει τα δίδακτρα της σχολής. Η μόνη λύση ήταν να εργαστεί ως χορεύτρια στο καμπαρέ του Ζίγκφελντ Φόλις. Μέσα σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί ο έρωτάς της για τον τραπεζίτη Τόμας Ουίτμαν. Τα πράγματα, όμως, δεν είναι τόσο απλά γιατί πως θα μπορούσε να είναι μαζί του χωρίς να βλάψει τόσο το κοινωνικό όσο και το επαγγελματικό του κύρος.
Διαβάζοντας το βιβλίο αυτό που έμεινε στο μυαλό μου ήταν το θάρρος, η αποφασιστικότητα, η επιμονή και η ακεραιότητα της ηρωίδας στο να πετύχει τον στόχο της. Πιστεύω πως το βιβλίο αυτό μπορεί να αγγίξει τον καθένα από εμάς που παλεύουμε για το καλύτερο. Μπορούμε να κάνουμε οτιδήποτε για να πετύχουμε τον στόχο μας όντας αποφασισμένοι και αφήνοντας πίσω ότι μας εμποδίζει.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου