Ο πόνος δεν έρχεται μονάχα από όσα σε αγγίζουν, αλλά και από όσα δεν έρχονται πάρα την προσμονή σου»
Υπάρχουν κάποια βιβλία που όταν κλείνεις την τελευταία σελίδα , κλείνεις τα μάτια , κλείνεις τα φώτα, βάζεις μουσική και αφήνεις τα δάκρυα σου να τρέχουν χωρίς σταματημό.Αναλογίζεσαι τι ακριβώς διάβασες και προσπαθείς να διαχειριστείς τις σκέψεις σου.
Εκείνες τις φωνές που ουρλιάζουν μέσα σου αλλά δεν υπάρχει κανείς δίπλα σου να τις ακούσει.
Δεν είναι κανείς εκεί να σου κρατήσει το χέρι και να σου πει κλάψε.
Άφησε ελεύθερους τους δαίμονες που σε κυνηγούν.
Μην φοβάσαι.
Ο πόνος είναι ανθρώπινος.
Η κατάθλιψη είναι ένα τέρας που σου τρώει τα σωθικά.
Μην ντρέπεσαι για αυτό αγάπη μου.
Αυτό είναι μάστιγα και ίσως αγγίζει μόνο τις ευαίσθητες ψυχές που δεν μπορούν να διαχειριστούν τον πόνο που σαν σαρκοφάγο ζώο σου ξεσκίζει σάρκα και ψυχή.
Η συγγραφέας του βιβλίου βουτά τον αναγνώστη από τα μαλλιά και τον βυθίζει σε μια από από τις μεγαλύτερες μάστιγες της εποχής.
Την κατάθλιψη αλλά και τον ανείπωτο πόνο.
Δεν εκβιάζει συναισθήματα.
Αφήνει τους ήρωες να μιλήσουν με τις πράξεις τους φέρνοντας στο φως τις συνθήκες που διαμορφώνουν την ψυχοσύνθεση ενός ανθρώπου αλλά και όλα όσα τον στιγματίζουν ως προσωπικότητα από την παιδική του ηλικία.
Η έλλειψη αγάπης, η απόρριψη αλλά και όλες οι λανθασμένες επιλογές που μπορεί να οδηγήσουν αυτούς που νοσούν μέχρι και στην αυτοκτονία.
Μέσω από την σταδιακή συντριβή που έχει υποστεί η κεντρική ηρωίδας, η συγγραφέας ρίχνει φως στην κόλαση της ανθρώπινης ψυχής.
Η Έλλη γίνεται δέσμια των κοινωνικών συμβολαίων,με υποταγή στους κανόνες και το ήθος που χαράχτηκε μέσα από γενιές.
Θυσιάζει την ψυχική της υγεία και κατρακύλα στην άβυσσο της κατάθλιψης.
Αυτό το βιβλίο είναι ότι πιο δυνατό έχω διαβάσει σε ένα θέμα που αφορά όλους μας.
Με την κατάθλιψη να χτυπά την πόρτα καθημερινά σε πολλούς και πολύ περισσότερο σε νέους, η συγγραφέας συνταράσσει με τις τρομακτικές αλήθειες της.
Για αυτούς που νοσούν, για το πώς η κοινωνία στιγματίζει όσους βιώνουν ψυχικές ασθένειες αλλά πολύ περισσότερο για την μάχη με τον ίδιο μας τον εαυτό.
Η ιστορία μιας γυναίκας που ο έρωτας ,η ανάγκη για αγάπη και η απόρριψη την οδήγησαν εσώκλειστη στο δικό της λευκό κλουβί.
Η ιστορία της είναι μια πορεία προς την κατάθλιψη λόγω της απόστασης που έχει το όνειρο από την πραγματικότητα.
"Είμαι εκείνη που αγάπησε τους λάθος άντρες αλλά ποτέ δεν έπαψε να αναζητά την αληθινή αγάπη.
Είμαι εκείνη που χρόνια ανεχόταν τα λάθη των επιλογών της.
Η ζωή μου, το παρελθόν μου ολόκληρο με καθόρισαν.
Αν ξεχάσω το παρελθόν θα ξεχάσω και ποια είμαι.
Συνταρακτικό και βαθιά ανθρώπινο
9/10
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου