Η ΑΡΧΟΝΤΙΣΣΑ ΤΗΣ ΜΑΝΗΣ

"Ποτέ μην κρίνεις ένα βιβλίο από το εξώφυλλο του" λένε όλοι οι αναγνώστες και φυσικά έχουν δίκιο. Έτσι όταν ήρθε στα χέρια μου το βιβλίο της Κατερίνας Λέκκα, "Η Αρχόντισσα της Μάνης", βλέποντας στο εξώφυλλο μία εντυπωσιακή γυναίκα με ρούχα εποχής και στο φόντο το Μανχάταν της Νέας Υόρκης, με παραξένεψε η συνάφεια του με τον τίτλο του. Προχωρώντας στην ανάγνωση κατάλαβα πολύ γρήγορα πως τελικά το εξώφυλλο ταίριαζε γάντι στην υπόθεση του μυθιστορήματος.

 Η ηρωίδα μας είναι η Κατέρω (δηλαδή η Κατερίνα) που μεγαλώνει στον Κότρωνα της Μάνης, σε μία εποχή των πρώτων δεκαετιών του 20ου αιώνα, που δεν φημίζονταν για τον προοδευτισμό της. Πόσο μάλλον στην Μάνη, που τα ήθη και τα έθιμα ακόμα και στις μέρες μας διατηρούνται σε μεγάλο βαθμό αναλλοίωτα. Η Κατέρω είναι έφηβη, σχεδόν 16 χρονών, αλλά για την εποχή, ήδη σε ηλικία γάμου. Φημίζεται για τα κάλλη της αλλά και για τον ατίθασο και ανεξάρτητο χαρακτήρα της, κάτι που κάνει τους γονείς της να είναι αρκετά επιφυλακτικοί, για το κατά πόσο θα βρεθεί άντρας για να μπορέσει να την "δαμάσει". Η ίδια άλλωστε απορρίπτει τους πάντες και ο γάμος δεν βρίσκεται στις άμεσες προτεραιότητες της. Όλα αυτά, μέχρι που ο Κώστας Παλαιολόγος, ένας τριαντάρης εξ Αμερικής ορμώμενος, έρχεται να επισκεφθεί τους συγγενείς του στο χωριό και γρήγορα πέφτει στα δίχτυα της ασύλληπτης ομορφιάς της Κατέρως. Τα πράγματα δεν αργούν να πάρουν το δρόμο τους και σύντομα η Κατέρω βρίσκεται στην Αμερική, στην Νέα Υόρκη, ως Κάθυ Πάλλας, παντρεμένη και νοικοκυρεμένη. Μόνο που "το φαίνεσθαι" διαφέρει από "το είναι" και κάποια πράγματα που τα είχε στο μυαλό της αλλιώς, δεν φαίνεται να επαληθεύονται. Και τότε ξεκινάει ο αγώνας για την επιβίωση που θα την φέρει μπροστά σε μεγάλες ανακατατάξεις και σοβαρά προβλήματα...

 

"Η Αρχόντισσα της Μάνης" είναι ένα τίμιο μυθιστόρημα. Αρκετά μεγάλο σε έκταση, αλλά χωρίς να γίνεται ιδιαίτερα κουραστικό, θα αφήσει ικανοποιημένο τον αναγνώστη που θα το επιλέξει. Η πλοκή του δεν είναι πολυδαίδαλη και μπορεί να πει κανείς πως από κάποιο σημείο και μετά φαίνεται ξεκάθαρα το πως θα εξελιχθεί η υπόθεση, αλλά και αυτό δεν είναι ενοχλητικό, καθώς η προσεχτική γραφή της συγγραφέως, δημιουργεί μία ροή ανάγνωσης που δεν προβληματίζει. Η υπόθεση ενώ αρχικά αφορά την βασική ηρωίδα, από κάποιο σημείο και μετά της δίνεται ο δεύτερος ρόλος, και εμφανίζεται στο προσκήνιο μία νεαρή κοπέλα, η Ίφι που στην ουσία αποτελεί τη συνέχεια της προσωπικότητας της Κάθυ. Αυτό μου φάνηκε αρκετά θετικό από άποψη τεχνικής γιατί ανανεώνεται το ενδιαφέρον του αναγνώστη και κάπου ξεφεύγει η σκέψη του από το προδιαγεγραμμένο τέλος που ήδη έχει σχηματίσει στο μυαλό του. Σε κάποια σημεία υπάρχουν κάποιες ενοχλητικές επαναλήψεις, που θα μπορούσαν να αποφευχθούν και σε κάποια άλλα διαπιστώνει κανείς ένα πλάτειασμα. Όμως αυτά τα λίγα αρνητικά σημεία δεν καθιστούν το βιβλίο κουραστικό και μονότονο. Οι χαρακτήρες που εμφανίζονται στο μυθιστόρημα αν και είναι αρκετοί σε πλήθος, εντούτοις είναι ευδιάκριτοι μέσα στην υπόθεση και θα έλεγα αρκετά καλά περιγραμμένοι. Δίνονται αρκετά στοιχεία της ζωής τους και ο αναγνώστης μπορεί να τους πλάσει με την φαντασία του. Ως μυθιστόρημα είναι αρκετά "χορταστικό" θα έλεγα, με σκηνές που παρεμβάλλονται και ολοκληρώνουν την πλοκή ουσιαστικά.

 

Φτάνοντας στην τελευταία σελίδα του βιβλίου, έκανα μία αναδρομή στα όσα διαδραματίστηκαν μέσα στην υπόθεση και διαπίστωσα πως έζησα μία ολοκληρωμένη συγγραφική εμπειρία. Έτσι, τολμώ να πω, πως αν και αρχικά αποθαρρύνθηκα από το εξώφυλλο, στη συνέχεια πέρασα όμορφα τις ημέρες που ταξίδευα μέσα από τις σελίδες του, στη ζωή της Κάθυ και των όσων συνέδεσαν την ζωή τους με αυτήν.