Katerina Mastrogianni
Τελειώνοντας αυτό το βιβλίο ήμουν λίγο προβληματισμένη.Το πρώτο μέρος το λάτρεψα. Έχει παραστατικές εικόνες που σε κάνουν να νιώθεις ότι βρίσκεσαι κι εσύ στα σοκάκια της Μονεμβασιάς στα οποία εξελίσσεται η ιστορία μας, στην παλιά καστροπολιτειά την περίοδο της Ενετοκρατίας,να βιώνεις τον έρωτα της Λώνης και του Εμανουέλε τον πόνο μιας μάνας που μετά τη γέννα "χάνει" το μωρό της, να γίνεσαι συνεργός σε ένα έγκλημα, γιατί μόνο έγκλημα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η πράξη της κυράς της Βενετσιάνας προς τη Ροδούλα.
Το πρώτο μέρος με συνεπήρε, έκλαψα με το άδοξο τέλος του και περίμενα σαν τρελή τη συνέχεια. Το δεύτερο μέρος του βιβλίου είναι τελείως διαφορετικό. Εξελίσσεται στο τώρα, μας μιλάει για την Έλενα που θα βρεθεί στη Μονεμβασιά σπρωγμένη από μια ανεξήγητη δύναμη και θα γνωρίσει τον Μάνο που κάτι αδιόρατο φαίνεται να τους συνδέει Ανακαλύπτουν ότι στα όνειρα τους, τους επισκέπτεται μια γυναίκα η οποία τους αφήνει κάποια μηνύματα, τα όνειρα τους αλληλοσυνδέονται και συνεχίζουν το ένα το άλλο. Σε αυτό το σημείο εμφανίζεται το μεταφυσικό στοιχείο που παρ'οτι το λατρεύω, εδώ δε με συγκίνησε. Περίμενα τη συνέχεια του πρώτου μέρους πιο δυνατή
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου