Pantelis Topalidis
Η Ρένα μια αγράμματη ιερόδουλη,έχοντας κλείσει αισίως έναν αιώνα ζωής, αφηγείται την ζωή της σε έναν νεαρό σε ηλικία επισκέπτη, που έτυχε να δει την φωτογραφία της σε μια εφημερίδα.
Θεωρώ πως εδώ έχουμε να κάνουμε,με ένα από τα καλύτερα δείγματα δουλειάς του συγγραφέα!
Με αφοπλιστική και καυστική γραφή μας συστήνει την ηρωίδα του με έναν τρόπο τρυφερό και γεμάτο ειλικρίνεια.
Και καθώς η Ρένα ξετυλίγει το πολύπαθο νήμα της ζωής της, γινόμαστε για άλλη μια φορά μάρτυρες των πιο σημαντικών πολιτικών και ιστορικών γεγονότων που σημάδεψαν την Ελλάδα του 20ου αιώνα.
Στο συγκεκριμένο μυθιστόρημα ο αναγνώστης έχει την έντονη αίσθηση, ότι έχει ο ίδιος απέναντι του την Ρένα και γίνεται αποδέκτης της κάθε πτυχής που αποτέλεσε ορόσημο τόσο στην ιστορία της ίδιας,όσο και της δικιάς μας.
Και μας υπενθυμίζει με μια σπάνια αυθεντικότητα, ότι έστω και με 2-3 μόνο ανθρώπους να ταιριάξουν τα χνώτα σου,είναι η μεγαλύτερη ευλογία που μπορείς να βιώσεις στην ζωή σου!
Πως η κάθε είδους διαφορετικότητα, δεν πολεμάται, ούτε καταδικάζεται,τουναντίον μπορεί να μας φέρει κοντά με τρόπο απρόσμενο!
Και τέλος η παιδεία του ανθρώπου δεν κρίνεται από τα εκάστοτε πτυχία,αλλά από την συμπεριφορά του και την αλληλεγγύη που τον διέπει...
Θα κλείσω με δύο φράσεις του Auguste Corteau γεμάτες από ουσία:Να ζήσεις όσο μπορείς πιο ευτυχισμένος. Να αγαπήσεις και να αγαπηθείς.
Υπάρχει κάτι πιο σημαντικό;
Θερμά συγχαρητήρια για την Ρένα σου που την λάτρεψα και την θαύμασα στο έπακρο και πάντα επιτυχίες!
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου