Ο ΠΙΝΑΚΑΣ

ΒΙΚΥ ΤΑΣΙΟΥ
Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ
 
Δεν υπάρχει μεγαλύτερος πόνος στη ζωή ενός ανθρώπου από την απώλεια ενός παιδιού.
Δεν υπάρχει χειρότερος ψυχικός θάνατος για ένα γονιό από το να χάνει το παιδί του.
Είναι μία κατάσταση που σίγουρα κανείς δεν μπορεί να τη διαχειριστεί, κανείς δεν θέλει να την σκεφτεί και κανείς δεν μπορεί να την ξεπεράσει.
Η συγγραφέας του βιβλίου καταπιάνεται με το δύσκολο θέμα της απώλειας ενός παιδιού, αντιμετωπίζοντας το με αρκετή προσοχή αλλά και δεξιοτεχνία.
Ταυτόχρονα όμως επιλέγει να χρησιμοποιήσει την ψυχανάλυση αλλά και τα όνειρα για να προσεγγίσει την κεντρική ηρωίδα αλλά και για να σκιαγραφήσει τους υπόλοιπους ήρωες και να δώσει πνοή στην ιστορία της.
Είναι ένα βιβλίο που με βάση το θέμα του σίγουρα όλοι θα συγκινηθείτε και πολλές φορές θα κλάψετε.
Το δράμα της απώλειας περιγράφεται με κάθε αληθοφάνεια και σε όλα τα στάδια.
Αυτό της άρνησης, του θυμού αλλά και της αποδοχής.
Πρόκειται για ένα κοινωνικό μυθιστόρημα με ψυχολογικές διαστάσεις το οποίο κινείται μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας.
Ένα βιβλίο που το βρήκα αρκετά ενδιαφέρον τόσο για τις ψυχολογικές προσεγγίσεις απέναντι σε ένα τέτοιο δράμα όσο και για την επεξήγηση των ονείρων.
Είναι ένα μυθιστόρημα που πονάει αλλά όχι σε σημείο μελοδραματικό.
Απεναντίας μέσα από αυτή την ιστορία ο αναγνώστης έρχεται αντιμέτωπος με όλα τα ανθρώπινα συναισθήματα και με όλες τις ανθρώπινες αντιδράσεις ενός γονιού που βιώνει μία τέτοια απώλεια.
Σε αυτό το βιβλίο μου έκαναν τρομερή εντύπωση οι ψυχαναλυτικές προσεγγίσεις απέναντι στον πόνο.
Με δίδαξε ότι δεν θα πρέπει να σβήνουμε από την μνήμη μας ακόμα και αυτά που μας πονούν.
Γιατί πολύ απλά τα ζήσαμε και θα πρέπει να τα θυμόμαστε.
Αποτελούν κομμάτι της ζωής μας και της ύπαρξής μας.
Ο πόνος αλλά και η άρνηση μιας μάνας που χάνει το παιδί της περνάει μπροστά από τα μάτια μας.
Η Μαρία είναι μία φιλόλογος που ύστερα από τις πιέσεις της οικογένειάς της χτυπά την πόρτα ενός ψυχιάτρου προσπαθώντας να μαλακώσει τον πόνο από το θάνατο του γιου της.
Ένας πίνακας αλλά και κάποια άσχημα όνειρα στοιχειώνουν τη ζωή και την καθημερινότητά της.
Τίποτα όμως δεν είναι τελικά όπως φαίνεται.
Ένα βιβλίο για την ανθρώπινη απώλεια.
Για τον πόνο που προκαλεί ο θάνατος ενός αγαπημένου μας προσώπου.
Για τα στάδια του πένθους.
Για την ζωή που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε μετά από αυτό και για τα συναισθήματά που πρέπει να διαχειριστούμε.
Είναι ένα βιβλίο που περνάει πάρα πολλά μηνύματα.
Μηνύματα όσον αφορά τη μοίρα των ανθρώπων.
Τις επιλογές τους αλλά και τα λάθη τους.
Αυτά που μπορούν να στοιχειώσουν τις ζωές κάποιων άλλων και να τις καταστρέψουν.
Ο αναγνώστης καλείται να ανακαλύψει τι είναι αλήθεια και τι ψέμα ,τι φαντασία και τι πραγματικότητα.
Καλείται να διδαχτεί ότι μερικές φορές η ζωή παίζει παράξενα παιχνίδια πολλές φορές πίσω από την πλάτη μας.
Αυτά τα παιχνίδια μπορούμε να τα νικήσουμε.
Ή μπορούμε να βγούμε χαμένοι.
Το ζήτημα είναι όμως ποτέ να μη λιγοψυχήσουμε.
Ένα βιβλίο που θα αγγίξει την καρδιά σας και στο τέλος το μυαλό σας.