ΒΙΚΥ ΤΑΣΙΟΥ
Οι προλήψεις και οι θρύλοι, οι θρησκευτικές αντιλήψεις αλλά και τα κατάλοιπα από την ελληνική μυθολογία αποτελούν ισχυρά στοιχεία διαμόρφωσης των τοπικών παραδόσεων.
Είκοσι οχτώ απόφοιτοι του εργαστηρίου συγγραφής Imaginariun ενώνουν τις δυνάμεις τους για να παραδώσουν σε όλους εμάς μία εκπληκτική ανθολογία διηγημάτων εμπνευσμένη από την ελληνική μας παράδοση αλλά και από το έργο του λαογράφου μας Νικολάου Πολίτη.
Μία συλλογή από διηγήματα ποιοτικής λογοτεχνίας που θα θυμίσουν σε όλους εμάς εκείνα τα βράδια στο τζάκι που ακούγαμε από το στόμα της γιαγιάς μας παρόμοιες ιστορίες.
Νεράιδες, ξωτικά, βρικόλακες, στοιχεία κατάρες.
Ανεκπλήρωτοι έρωτες που ψάχνουν να βρουν εξιλέωση μέσα στους αιώνες.
Προδοσίες και υποσχέσεις.
Όλα αυτά πλέκονται αριστοτεχνικά κάνοντας όλους εμάς μάρτυρες εκείνης της εποχής.
Μιας εποχής που όλα ήταν διαφορετικά και οι άνθρωποι πίστευαν σε όλα αυτά.
Μία ιδιαίτερα αναγνωστική απόλαυση που την διακατέχει η πρωτοτυπία.
Τίποτα σε αυτές τις ιστορίες δεν είναι παράταιρο.
Η αφήγηση είναι τόσο ζωντανή και τόσο εθιστική που παρασέρνει τον αναγνώστη.
Η κάθε ιστορία είναι συνδεδεμένη με μία ιστορία εμπνευσμένη από την ελληνική παράδοση και είναι τόσο καλά δομημένη και λογοτεχνικά δοσμένη που μέχρι ακόμα και η γλώσσα αλλά και οι τοπικές ντοπιολαλιές κάνουν την αφήγηση ακόμα πιο ζωντανή.
Σε αυτό το βιβλίο αυτό που πραγματικά μου έκανε τρομερή εντύπωση είναι ότι αν και οι συγγραφείς δεν είναι ιδιαίτερα γνωστοί καθώς είναι προφανώς η πρώτη τους συγγραφική απόπειρα, η γραφή τους είναι ιδιαίτερα ξεχωριστή τόσο από λογοτεχνική σκοπιά αλλά ταυτόχρονα και από τον λυρισμό που τη διακατέχει αναλόγως την ιστορία που διηγείται.
Πραγματικά θαύμασα και εντυπωσιάστηκα από την γραφή αυτών των νέων παιδιών, γραφή που δεν συναντάς ακόμα και σε καταξιωμένους συγγραφείς.
Οι ιστορίες του βιβλίου στην πλειοψηφία είναι αξιοθαύμαστες και δοσμένες με έναν ιδιαίτερο τρόπο.
Υπήρξαν ιστορίες που με έκαναν να ανατριχιάσω, που με συγκίνησαν πάρα πολύ και που με έκαναν να βάλω τα κλάματα.
Πολλές φορές συγκινήθηκα γιατί πίσω από αυτά που μας έκαναν να τρομάζουμε όταν ήμασταν μικρά παιδιά, οι άνθρωποι θέλησαν να δώσουν μία ανθρώπινη υπόσταση όπως στην ιστορία που λάτρεψα περισσότερο.
Την ιστορία με το όνομα η καταδίκη του θανάτου.
Σε αυτή την ιστορία ο Θάνατος έρχεται στη γη και παίρνει τις ψυχές.
Όμως ο θάνατος έχει και κείνος ψυχή και αισθήματα.
Επιγραμματικά θα αναφέρω και άλλες ιστορίες οι οποίες μου άρεσαν περισσότερο από κάποιες άλλες όπως το παλούκι, τα πλάσματα της νύχτας, η Φλάνδρω, η μεταμόρφωση του έρωτα αλλά και η γέφυρα του κραυγών.
"Σαράντα πεντε μάστορες και εξήντα μαθητάδες ολημερίς δουλεύανε να χτίσουν το γεφύρι.
Μα αν δε στοιχειώσουν άνθρωπο γεφύρι δε στεριώνει."
Πολλές από τις ιστορίες ίσως δεν θα είναι πιστευτές σε όλους εσάς, δεν θα πρέπει όμως να ξεχνάμε ότι κάποιοι άνθρωποι τα έζησαν και τα είδαν.
Μπορεί να μοιάζουν με ψέμα, μπορεί να μοιάζουν με όνειρο,με ψευδαίσθηση αλλά αυτά έμειναν στην ιστορία μας και πέρασαν από γενιά σε γενιά.
10/10
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου