ΦΡΑΝΚΕΝΣΤΑΙΝ

 BOOK REVIES
👣ΒΙΚΥ ΤΑΣΙΟΥ👣
Πώς μπορεί μία νεαρή κοπέλα να σκεφτεί και να αφηγηθεί μία τόσο αποκρουστική ιστορία;
Ήταν το 1816 όταν ο Λόρδος Βύρων προτρέπει την παρέα του να γράψει ο καθένας από μία τρομακτική ιστορία.
Ανάμεσα σε αυτούς και η Μαίρη Σέλεϊ
Εκείνο λοιπόν το βράδυ η Σέλεϊ ξεκίνησε την ιστορία του Φρανκενστάιν, που θα την ολοκλήρωνε αργότερα και θα την εξέδιδε μετά από 18 μήνες, με ανυπόγραφη εισαγωγή του Πέρσι Σέλεϊ .
Δύο αιώνες μετά κρατώντας στα χέρια μου αυτό το βιβλίο δεν μπορούσα να φανταστώ ότι εκείνο το βράδυ η συγγραφέας προσπαθούσε να σκαρώσει και να βρει μία ιστορία η οποία θα μιλά για τους μυστηριώδης φόβους της φύσης μας.
Που θα προκαλεί ανατριχίλες φρίκης και θα κάνει τον αναγνώστη να τρέμει και να κοιτάζει γύρω του ,να παγώνει το αίμα του και να προκαλεί ταχυπαλμία.
Το βιβλίο της λοιπόν πέρασε στο πάνθεον της λογοτεχνίας και αγαπήθηκε από εκατομμύρια αναγνώστες.
Η ιστορία σε όλους γνωστή και δεν χρειάζεται καν να την αναφέρω.

Θα ήθελα όμως να αναφέρω ότι για μένα αυτό το βιβλίο δεν ήταν μία γοτθική ιστορία τρόμου.
Ήταν μία θλιβερή ιστορία.
Μία τραγωδία.
Ένα βιβλίο που προβλημάτισε όλους τους αναγνώστες για το ποιος ήταν πραγματικά το τέρας.
Ο δημιουργός ή το δημιούργημα;
Το βιβλίο το θεωρώ ένα λογοτεχνικό αριστούργημα τόσο από άποψη γραφής όσο και φυσικά για την ιστορία που διηγείται.
Είναι γραμμένο με αφηγηματικό τρόπο, με μορφή επιστολών πολλές φορές και η ιστορία ξεκινά από το τέλος.
Μέσα από τα μάτια του ίδιου του Φρανκενστάιν ο αναγνώστης ζει από την πρώτη σελίδα αυτή τη μακάβρια αλλά και θλιβερή ιστορία.
Αναμφισβήτητα η πιο δυνατή σκηνή του βιβλίου ήταν αφήγηση του τέρατος.

Ένα μυθιστόρημα που δεν τρομάζει τον αναγνώστη αλλά που τον προβληματίζει.
Αναρωτιέται για τους κινδύνους που εγκυμονεί η έρευνα και ότι πολλές φορές κάποια πράγματα είναι καλύτερα να μην τα γνωρίζεις.
Αναρωτιέται μέχρι που είναι ικανός να φτάσει ένας άνθρωπος για να πετύχει το σκοπό του ή για να ικανοποιήσει την τρέλα του.
Ένα από τα πιο αγαπημένα βιβλία θεωρώ όλων των εποχών που μεταφέρθηκε και στον κινηματογράφο.
Όσες φορές και να δω την ταινία δεν θα μπορέσω ποτέ να ξεχάσω τη συγκλονιστική ερμηνεία του Κένεθ Μπράνα αλλά και το Ρόμπερτ Ντε Νίρο σε έναν ρόλο σταθμό.
Οι διαφορές μεταξύ ταινίας και βιβλίου είναι ελάχιστες, δεν παύουν όμως να υπάρχουν.
Από τις καλύτερες μεταφορές μυθιστορημάτων στο πανί.
Ένα βιβλίο που αγαπήθηκε.
Ένα βιβλίο που επηρέασε την μετέπειτα λογοτεχνία.
Ένα βιβλίο σταθμός.
Μία ιστορία για τα όρια που δεν πρέπει να τα ξεπερνάμε.
Η γιαγιά μου πάντα μου έλεγε ότι όσο λιγότερα γνωρίζεις τόσο πιο ευτυχισμένος είσαι.
Αυτό το βιβλίο λοιπόν είναι ένα τρανταχτό παράδειγμα.