Book review
📕Βίκυ Τάσιου📕
Μπούκου: το όνομα μιας οικογένειας σε ένα ορεινό χωριό της Ελλάδας.
Μπούκου: όνομα βαρύ φορτωμένο με αμαρτίες και κρίματα που οδηγούν τον καθένα σε δρόμους διαφορετικούς.
Μπούκου: ένα όνομα που σαν το κουτί της Πανδώρας κρύβει μέσα του όλα τα δεινά.
Τέσσερα μέλη της οικογένειας αφηγούνται ο καθένας από τη δική του πλευρά μια συγκλονιστική ιστορία που καθηλώνει.
Μέσα από τα μάτια τους αντιμετωπίζουμε το σκληρό πρόσωπο της Ελληνικής επαρχίας αλλά ερχόμαστε και αντιμέτωποι και με τους προσωπικούς δαίμονες του καθενός.
Ειλικρινά δεν ξέρω τι να πω για αυτό το βιβλίο.
Ένα βιβλίο γροθιά στο στομάχι.
Γράφω και σβήνω.
Ξαναγράφω και ξανά σβήνω.
Προσπαθώ να βρω τις κατάλληλες λέξεις για να μεταφέρω σε όλους εσάς όλα αυτά που ένιωσα.
Το θυμό, την απόγνωση, την ωμή βία, την πίκρα μου.
Νομίζω ότι θέλω να σπάσω ότι υπάρχει γύρω μου.
Νομίζω ότι θέλω να ουρλιάξω εγώ για λογαριασμό κάποιων ανθρώπων.
Για μία κοινωνία που εθελοτυφλεί.
Για τις ελληνικές πατριαρχικές οικογένειες που πίσω από τις κλειστές πόρτες οι δαίμονες σημαδεύουν αθώες και παιδικές ψυχές.
Για μία κοινωνία αρρωστημένη.
Για αυτά που προσπαθούμε να κρύψουμε κάτω από τις ποδιές μας.
Το βιβλίο αυτό με συγκλόνισε και με ταρακούνησε συθέμελα.
Μέσα από την ρεαλιστική αλλά και ωμή γραφή του η συγγραφέας του βιβλίου χωρίς να χρυσώνει το χάπι μας κάνει μάρτυρες της ελληνικής πραγματικότητας.
Της κακοποίησης, των αρρωστημένων μυαλών και τέλος της ελπίδας η οποία γεννιέται μέσα από τις τις στάχτες.
Χωρίς να ωραιοποιεί τις καταστάσεις , με αρκετές δόσεις όμως μαύρου χιούμορ η κυρία Κοκκινοπούλου καταφέρνει να περάσει άριστα σε όλους εμάς το κλίμα μιας Ελλάδας που θέλω και ελπίζω να μην υπάρχει πια.
Τα ταμπού, οι προκαταλήψεις,ο κοινωνικός στιγματισμός αλλά και αθάνατη ελληνική κοινωνία του χθες, γίνονται γροθιά στο στομάχι για όλους εμάς.
Η κακοποίηση, η ιδρυματοποίηση, ο κόσμος της νύχτας γίνονται θηλιά και μας πνίγουν.
Μου άρεσε πάρα πολύ η γραφή του βιβλίου και βρήκα αρκετά έξυπνο το γεγονός ότι η συγγραφέας θέλησε να πασπαλίσει τη σκληρή πραγματικότητα με δόσεις χιούμορ.
Οι τέσσερις ήρωες περιγράφουν ο καθένας από τη δική τους πλευρά τα συναισθήματά τους και πώς βίωσαν αυτή την ιστορία.
Οι ήρωες θα μας κάνουν να εξοργιστούμε, να κλάψουμε και πολλές φορές θα γελάσουμε αλλά με χείλη σφιγμένα.
Ένα γεγονός θα αλλάξει για πάντα τις ζωές τους και θα τους σημαδέψει.
Όλα είναι δρόμος.
Ότι κι αν μας χαράξει η ζωή εμείς πρέπει να βρούμε τη δύναμη,τη λαχτάρα και την ελπίδα για μία καλύτερη ζωή χωρίς τα βαρίδια του παρελθόντος
📕Βίκυ Τάσιου📕
Μπούκου: το όνομα μιας οικογένειας σε ένα ορεινό χωριό της Ελλάδας.
Μπούκου: όνομα βαρύ φορτωμένο με αμαρτίες και κρίματα που οδηγούν τον καθένα σε δρόμους διαφορετικούς.
Μπούκου: ένα όνομα που σαν το κουτί της Πανδώρας κρύβει μέσα του όλα τα δεινά.
Τέσσερα μέλη της οικογένειας αφηγούνται ο καθένας από τη δική του πλευρά μια συγκλονιστική ιστορία που καθηλώνει.
Μέσα από τα μάτια τους αντιμετωπίζουμε το σκληρό πρόσωπο της Ελληνικής επαρχίας αλλά ερχόμαστε και αντιμέτωποι και με τους προσωπικούς δαίμονες του καθενός.
Ειλικρινά δεν ξέρω τι να πω για αυτό το βιβλίο.
Ένα βιβλίο γροθιά στο στομάχι.
Γράφω και σβήνω.
Ξαναγράφω και ξανά σβήνω.
Προσπαθώ να βρω τις κατάλληλες λέξεις για να μεταφέρω σε όλους εσάς όλα αυτά που ένιωσα.
Το θυμό, την απόγνωση, την ωμή βία, την πίκρα μου.
Νομίζω ότι θέλω να σπάσω ότι υπάρχει γύρω μου.
Νομίζω ότι θέλω να ουρλιάξω εγώ για λογαριασμό κάποιων ανθρώπων.
Για μία κοινωνία που εθελοτυφλεί.
Για τις ελληνικές πατριαρχικές οικογένειες που πίσω από τις κλειστές πόρτες οι δαίμονες σημαδεύουν αθώες και παιδικές ψυχές.
Για μία κοινωνία αρρωστημένη.
Για αυτά που προσπαθούμε να κρύψουμε κάτω από τις ποδιές μας.
Το βιβλίο αυτό με συγκλόνισε και με ταρακούνησε συθέμελα.
Μέσα από την ρεαλιστική αλλά και ωμή γραφή του η συγγραφέας του βιβλίου χωρίς να χρυσώνει το χάπι μας κάνει μάρτυρες της ελληνικής πραγματικότητας.
Της κακοποίησης, των αρρωστημένων μυαλών και τέλος της ελπίδας η οποία γεννιέται μέσα από τις τις στάχτες.
Χωρίς να ωραιοποιεί τις καταστάσεις , με αρκετές δόσεις όμως μαύρου χιούμορ η κυρία Κοκκινοπούλου καταφέρνει να περάσει άριστα σε όλους εμάς το κλίμα μιας Ελλάδας που θέλω και ελπίζω να μην υπάρχει πια.
Τα ταμπού, οι προκαταλήψεις,ο κοινωνικός στιγματισμός αλλά και αθάνατη ελληνική κοινωνία του χθες, γίνονται γροθιά στο στομάχι για όλους εμάς.
Η κακοποίηση, η ιδρυματοποίηση, ο κόσμος της νύχτας γίνονται θηλιά και μας πνίγουν.
Μου άρεσε πάρα πολύ η γραφή του βιβλίου και βρήκα αρκετά έξυπνο το γεγονός ότι η συγγραφέας θέλησε να πασπαλίσει τη σκληρή πραγματικότητα με δόσεις χιούμορ.
Οι τέσσερις ήρωες περιγράφουν ο καθένας από τη δική τους πλευρά τα συναισθήματά τους και πώς βίωσαν αυτή την ιστορία.
Οι ήρωες θα μας κάνουν να εξοργιστούμε, να κλάψουμε και πολλές φορές θα γελάσουμε αλλά με χείλη σφιγμένα.
Ένα γεγονός θα αλλάξει για πάντα τις ζωές τους και θα τους σημαδέψει.
Όλα είναι δρόμος.
Ότι κι αν μας χαράξει η ζωή εμείς πρέπει να βρούμε τη δύναμη,τη λαχτάρα και την ελπίδα για μία καλύτερη ζωή χωρίς τα βαρίδια του παρελθόντος
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου