ΑΘΕΑΤΗ ΑΠΕΙΛΗ

ΒΙΚΥ ΤΑΣΙΟΥ
Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ

Πριν από λίγο καιρό κοιτώντας τις νέες κυκλοφορίες των εκδόσεων Πνοή η ματιά μου σταμάτησε σε αυτό το βιβλίο.
Ένα μυστηριώδες εξώφυλλο που σε βάζει σε σκέψεις πολύ πριν γυρίσεις το βιβλίο και διαβάσεις το οπισθόφυλλο του.
Προσπαθείς να κατανοήσεις τι μπορεί να αναγκάσει μία γυναίκα να τρέχει μέσα σε ένα δάσος.

Από τι προσπαθεί να ξεφύγει.
Από έναν αόρατο εχθρό;
Από τον εαυτό της;
Από τη ζωή της;
Πολλά ερωτήματα που έψαχναν να βρουν απάντηση.
Έτσι λοιπόν ξεκίνησε η ανάγνωση αυτού του βιβλίου.
Η αθέατη απειλή είναι ένα ερωτικό θρίλερ.
Δεν είναι όμως μόνο αυτό.
Είναι ένα μυθιστόρημα που απόλαυσα από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα.
Ένα βιβλίο που κάθε αφήγηση ήταν και ένα μήνυμα ή ένα μάθημα ζωής.
Όταν ένα βιβλίο κλείνοντας το σε αφήνει τόσο ολοκληρωμένο αλλά ταυτόχρονα και τόσο προβληματισμένο για όλα αυτά που διάβασες δεν μπορεί παρά να αξίζει τον έπαινο σου.
Σε αυτή την ιστορία αγάπησα όλους τους ήρωες, εκτός από έναν φυσικά, γιατί είδα σε όλους αυτούς ένα μικρό κομμάτι από τον εαυτό μου.
Από τα λάθη μου, από τα συναισθήματά μου, από τα βιώματά μου αλλά και από τις πληγές μου.
Η φιλία δύο γυναικών της Εβελίνας και της Αμαλίας γίνεται η αφορμή για να γευτούμε την αθέατη απειλή.
Κοντά σε αυτές θα γνωρίσουμε τις οικογένειες τους,τους έρωτές τους ,το ταξίδι τους για μια ζωή γεμάτη όνειρα αλλά και τα άσχημα παιχνίδια της μοίρας.
Από την πρώτη σελίδα όμως τίποτα μα τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται.
Η συγγραφέας πλέκει αριστοτεχνικά μία συγκλονιστική ιστορία για την φιλία, τα μυστικά, τα λάθη,τον έρωτα αλλά και την απόρριψη.
Μάταια προσπαθούσα να καταλάβω πώς μπορεί να τελειώσει αυτή η ιστορία.
Η αγωνία τις περισσότερες φορές χτυπούσε κόκκινο.
Οι ανατροπές διαδέχονταν η μία την άλλη.
Τα συναισθήματα εναλλάσσονται μεταξύ τους.
Η αγάπη γινόταν μίσος.
Ο πόνος γινόταν χαρά.
Σε αυτό το βιβλίο τα μυστικά και τα λάθη δεν σταματούν ποτέ.
Οι αποκαλύψεις έρχονται σταδιακά.
Εκεί όμως που νομίζεις ότι η ιστορία έχει ολοκληρωθεί εκεί έρχεται και η τελική ανατροπή.
Κάποια βιβλία είναι μεγάλα μαθήματα ζωής.
Εκτός από τη μυθοπλασία τους μας προβληματίζουν και μας οδηγούν στο να σκεφτούμε τι θα κάναμε εμείς αν ήμασταν στη θέση των ηρώων.
Το τέλος συγκλονιστικό και μπορώ να πω ότι με άφησε με έναν πολύ μεγάλο προβληματισμό για το πόσο μπορούν να υποκριθούν κάποιοι άνθρωποι.
Πώς είναι δυνατόν ένας άνθρωπος να μπορεί να περάσει όλη του τη ζωή μέσα στην υποκρισία.
Με σόκαρε η υποκρισία των ανθρώπων.
Η ψευτιά και η απληστία που δεν έχει όρια.
Χωρίς να υπολογίζουν τα αισθήματα αλλά και τις ζωές των άλλων ανθρώπων.
Με συγκλόνισε η αφέλεια και η δύναμη της αγάπης κάποιων άλλων ηρώων.
Τελικά ο χρόνος μπορεί να κλείσει τις πληγές ή αυτές συνεχίζουν να αιμορραγούν όταν βγάλουμε το πέπλο της λήθης;