ΚΑΤΑΡΕΣ

ELSA PAZOLIDOU
Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ

"Τα λόγια κρατάνε τους ανθρώπους, τα λόγια και τα γραφτά, ακόμα κι όταν απ' αυτούς δεν έχει μείνει τίποτα."
Η κατάρα είναι μια μορφή γητείας που σκοπό έχει να επιφέρει κακοτυχία, αρρώστια, πόνο, ακόμα και τον θάνατο.
Οι κατάρες λοιπόν του Γιώργου Πολυχρονίδη έχουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο.
Σ αυτό το βιβλίο μας διηγείται τις ζωές μιας μεγάλης οικογένειας,στον καιρό εκείνο που η Θράκη ήταν ακόμη τόπος της Τουρκίας.
Σ ένα μεγαλοχώρι, το Μποσνάκιοϊ, που σήμερα λέγεται Νέα Βύσσα, ξεκινά η ζωή του Στέφανου και της Χρυσούλας. 
Η πρώτη κατάρα παίρνει " σάρκα και οστά".Τα αποτελέσματά της φαίνονται άμεσα.
Λόγια δύναμης, ήχοι και σκέψεις που εξαπολύονται με μένος.
Αρχίζει, λοιπόν, ένα μεγάλο χρονικό ταξίδι, περνάμε μέσα από τις ζωές των απογόνων τους, ζωντανεύουν καιροί πολέμων, βιώνουμε τα ήθη και τα έθιμα τους και σαν αποτέλεσμα δεχόμαστε κι εμείς οι ίδιοι αυτές τις ανομολόγητες "ευχές", τις κατάρες.
Με μια όμορφη και νοσταλγική γραφή μας περιγράφει την καθημερινότητα τους, τις δυσκολίες της επιβίωσης, την φτώχεια, τα ιστορικά γεγονότα και φυσικά μας αναφέρει αυτές τις αλησμόνητες, χαμένες πατρίδες!
Η διαδρομή, πολλές φορές, είναι σκληρή και άδικη. Μια κατάρα αλλάζει όλα τα δεδομένα και οι ζωές γίνονται έρμαιο της!
Άνθρωποι κουρασμένοι και βασανισμένοι, κατατρεγμένοι από πολέμους, κουβαλούν μέσα τους την αδικία της εποχής. Μιας εποχής αλλοτινής, που ίσως έτυχε να σας αφηγηθεί η γιαγιά ή ο παππούς σας.
Διανύουμε παρέα τους τη ζωή τους, βιώνοντας όλα αυτά τα "διαβολικά" αποτελέσματα κάποιων ανήσυχων ψυχών. Η κατάρα βγαίνει αβίαστα από την ψυχή τους και καταλήγει να έχει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στη ζωή του αποδέκτη.
Παιδιά νεκρά, γυναίκες εξαφανισμένες στα βάθη μιας άλλης χώρας, εξαθλίωση και θάνατος κάποια από τα αποτελέσματα της.
Συνεχής ροή, χωρίς άσκοπες φλυαρίες, ο ένας ήρωας διαδέχεται τον άλλον. Η συνέχεια της ζωής!Άνθρωποι μοναχικοί, μεγάλης ηλικίας που καταλήγουν να μιλούν με τα φαντάσματά τους, παρακαλώντας τα να τους πάρουν μαζί τους. Μια μεγάλη μοναξιά στο τέλος της ζωής τους! Μια πικρή γεύση στα χείλη αλλά και μια αλήθεια δυνατή, χειροπιαστή!
Ένα μυθιστόρημα που μίλησε μέσα στην ψυχή μου για ζωές παλιές, ξεριζωμένες και ξεχασμένες!
Σήμερα διάβασα ένα παραμύθι γραμμένο σε γλώσσα ρεαλιστική και παράλληλα λυρική. Κατάφερε ο συγγραφέας να ζωντανέψει την παιδικότητα μου, δίνοντας μου απλόχερα τη δική του λογοτεχνική ματιά!
Ένα βιβλίο, αληθινό ή όχι, με θέμα πρωτότυπο όσο αναφορά τον τίτλο του.
Οφείλω να πω ένα μεγάλο μπράβο και να δώσω πολλά συγχαρητήρια στον δημιουργό, γιατί τέτοια πονήματα δεν γράφονται συχνά και λείπουν από τις βιβλιοθήκες μας!

Υπό την αιγίδα του Συλλόγου Νέας Βύσσας "ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΡΑΘΕΟΔΩΡΗΣ"