RSS

Δευτέρα 17 Ιουλίου 2017

ΤΑ 15 ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΚΛΑΣΙΚΑ ΑΠΟ ΤΑ ΒΙΒΛΙΟΑΡΩΜΑΤΑ

Τα 15 καλύτερα κλασικά μυθιστορήματα όπως τα ψήφισαν
 τα μέλη της ομάδας << ΒΙΒΛΙΟΑΡΩΜΑΤΑ…>>


Όλοι όσοι αγαπάμε το βιβλίο, ανεξαρτήτως του είδους λογοτεχνίας που ο καθένας προτιμάει να διαβάζει περισσότερο, συμφωνούμε σε ένα πράγμα… Ότι είναι κάποια βιβλία που όταν τα διαβάζεις δεν τα ξεχνάς ποτέ… Κάτι σαν τις μεγάλες αγάπες… Έτσι και αυτά είναι τα μεγάλα διαχρονικά κλασικά μυθιστορήματα που τα μέλη της ομάδας μας., βιβλιοαρώματα επέλεξαν και ψήφισαν ως καλύτερα… Η σειρά θα ναι τυχαία και δεν αναφέρουμε καν αριθμό ψήφων, γιατί στις ψήφους μπορεί να έχουν διαφορά αλλά στην καρδιά μας η αξία τους και η αγάπη μας είναι μοιρασμένες ισότιμα…. Την αξίζουν όλα…



 1)  << ΟΙ ΑΘΛΙΟΙ..>> ...του ΒΙΚΤΩΡ ΟΥΓΚΩ...

«...Οι "Άθλιοι" γράφτηκαν για όλα τα έθνη. Δεν ξέρω αν θα διαβαστούν απ' όλους, όμως εγώ για όλους τους έγραψα. (...)

»Όπου ο άνθρωπος ζει αμόρφωτος και απελπισμένος, όπου η γυναίκα πουλάει το κορμί της για μια μπουκιά ψωμί, όπου το παιδί υποφέρει από αγραμματοσύνη κι από έλλειψη παιδείας, το βιβλίο των "Αθλίων" χτυπά την πόρτα φωνάζοντας δυνατά: "Ανοίξτε μου! Έρχομαι για σας!"

»Στο σκοτεινό σημείο όπου βρίσκεται ο σημερινός πολιτισμός, ο άθλιος ονομάζεται Άνθρωπος, που αγωνιά κάτω απ' όλα τα κλίματα και τα καθεστώτα, που στενάζει σ' όλες τις γλώσσες».


2)  << ΥΠΕΡΗΦΑΝΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΚΑΤΑΛΗΨΗ..>> 
της ΤΖΕΗΝ ΩΣΤΕΝ

Η Τζέην Ώστεν είναι μία από τις μεγαλύτερες μορφές της αγγλικής λογοτεχνίας. [...] Το μυθιστόρημα «Υπερηφάνεια και Προκατάληψη», το δημοφιλέστερο απ’ όλα τα έργα της, και ένα από τα σπουδαιότερα μυθιστορήματα του 19ου αιώνα, διηγείται την ιστορία των Μπέννετ, μιας οικογένειας με πέντε κόρες που αναζητούν την ευτυχία σ’ έναν καλό γάμο. Ωστόσο, ο δρόμος προς την ευτυχία είναι σπαρμένος με εμπόδια. Μάλιστα, στην περίπτωση των δύο πρωταγωνιστών αυτά τα εμπόδια δεν οφείλονται μόνο στους άλλους αλλά και στους ίδιους τους εαυτούς τους.


3)  <<ΕΓΛΗΜΑ ΚΑΙ ΤΙΜΩΡΙΑ...>> 
του ΦΙΟΝΤΟΡ ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΙ...

Ξεκινώντας από ένα έγκλημα για το οποίο υπεύθυνη είναι η ίδια η κοινωνία, ο Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, στο πρόσωπο του θύτη, που είναι συγχρόνως και θύμα, προβάλλει την υπαρξιακή του αγωνία σε έναν κόσμο ζοφερό. Με το «Έγκλημα και τιμωρία» ο συγγραφέας θέτει ενώπιόν μας το υπαρξιακό πρόβλημα: Ο φοιτητής Ρασκόλνικωφ, που έγινε δολοφόνος διαμαρτυρόμενος για την κοινωνική αδικία και καταγγέλοντάς την, προβληματίζεται αν σε τελευταία ανάλυση είναι ο ίδιος εγκληματίας, τη στιγμή που όσοι κάνουν τους πολέμους ευθύνονται για εκατομμύρια θανάτους σε όλο τον κόσμο… Η ψυχολογική ανάλυση του ήρωα από το μεγάλο Ρώσο συγγραφέα δίνει στο έργο βάθος και ο προβληματισμός του το καθιστά διαχρονικό. Δίκαια θεωρείται ένα από τα μεγάλα μυθιστορήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας και διδάσκεται σε πολλές σχολές Ψυχολογίας πανεπιστημίων του σύγχρονου κόσμου.



4) << ΤΑ ΣΤΑΦΥΛΙΑ ΤΗΣ ΟΡΓΗΣ...>>
 του ΤΖΩΝ ΣΤΑΙΜΠΕΚ...



Τα Σταφύλια της οργής, είναι το πιο πολυσυζητημένο αμερικάνικο βιβλίο του 20ού αιώνα. Από το 1939 που πρωτοεκδόθηκε, έχει κυκλοφορήσει σε εκατοντάδες εκατομμύρια αντίτυπα και έχει μεταφραστεί και ξαναμεταφραστεί στις περισσότερες γλώσσες. Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα-σύμβολο μιας ολόκληρης εποχής. Ο Στέινμπεκ περιγράφει με μοναδικό και ανεπανάληπτο τρόπο το Μεγάλο Κράχ, την αρχετυπική οικονομική κρίση που εντυπώθηκε με τρόμο στο συλλογικό φαντασιακό. Τα Σταφύλια της οργής είναι η ιστορία μιας από τις χιλιάδες οικογένειες του αμερικανικού Νότου που έχασαν τα πάντα στη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης, όταν καταστράφηκαν οι σοδειές τους από την παρατεταμένη ξηρασία και από τους θυελλώδεις ανέμους. Με τα λιγοστά υπάρχοντά τους φορτωμένα σε ένα σαραβαλιασμένο φορτηγάκι ταξιδεύουν προς τη Γη της Επαγγελίας, την Καλιφόρνια, ελπίζοντας να βρουν δουλειά και ψωμί. Μα ακόμα και όταν φτάνουν στον προορισμό τους, δεν αργούν να αντιληφθούν ότι τα πράγματα δεν ήταν όπως είχαν ελπίσει. Τα Σταφύλια της οργής είναι ένας ύμνος στον άνθρωπο και την ανθρωπιά, στη δύναμη της οικογένειας, στη μάχη για τον επιούσιο, στις μικρές πράξεις καλοσύνης των ανθρώπων.




5) << ΑΝΕΜΟΔΑΡΜΕΝΑ ΥΨΗ..>> 
της ΕΜΙΛΥ ΜΠΡΟΝΤΕ

Η Κάθριν και ο Χίθκλιφ μεγαλώνουν μαζί. Το μελαχρινό άστεγο αγόρι που ο πατέρας της Κάθριν, o κύριος Έρνσο, έφερε στο σπίτι θα γίνει ο σύντροφός της στα παιχνίδια και ο εκλεκτός της καρδιάς της. Μετά τον θάνατο του κυρίου Έρνσο, ο αδελφός της Κάθριν ταπεινώνει και μειώνει τον Χίθκλιφ, στερώντας του τη μόρφωση και κάθε ευκαιρία για εξέλιξη. Η Κάθριν, πιστεύοντας ότι ο Χίθκλιφ δεν είναι αντάξιός της, αποφασίζει να παντρευτεί κάποιον άλλο και ο Χίθκλιφ πικραμένος φεύγει από το σπίτι. Όταν επιστρέφει λίγα χρόνια αργότερα, η μεταμόρφωση του Χίθκλιφ είναι εντυπωσιακή. Όμως πίσω από τους εκλεπτυσμένους τρόπους του κρύβεται το άσβεστο μίσος για εκείνους που τον ταπείνωσαν και τον έκαναν να υποφέρει. Το σατανικό του μυαλό μηχανεύεται ένα φοβερό σχέδιο εκδίκησης, που στο τέλος θα καταστρέψει και τον ίδιο. Το μυθιστόρημα εκδόθηκε το 1847 και αποτελεί μια συναρπαστική, θυελλώδη ιστορία αγάπης. Στην άγρια φύση του αγγλικού βορρά, σε ένα τοπίο ομιχλώδες, μελαγχολικό αλλά ταυτόχρονα απειλητικό, γεννιέται ο καταραμένος έρωτας της Κάθριν και του Χίθκλιφ. Ένας έρωτας που θα φέρει τη δυστυχία στους δυο ήρωες και στα κοντινά τους πρόσωπα.


6) << ΟΣΑ ΠΕΡΝΕΙ Ο ΑΝΕΜΟΣ..>>δίτομο
της ΜΑΡΓΚΑΡΕΤ ΜΙΤΣΕΛ


Το "Όσα παίρνει ο άνεμος", από τα πιο πολυδιαβασμένα βιβλία όλων των εποχών, είναι ένα μυθιστόρημα που η χρονολογία δράσης του τοποθετείται στα χρόνια του αμερικανικού εμφύλιου πολέμου. Με την οπτική ενός Νότιου, η Μάργκαρετ Μίτσελ αποδίδει μοναδικά την κορυφαία και σκληρότερη πολιτική και ηθική σύγκρουση των Αμερικανών και την προσπάθεια των ανθρώπων να επιβιώσουν και να ζήσουν. Μέσα από τους φλεγόμενους αγρούς και τις πόλεις του αμερικανικού Νότου, του μεγάλου πρωταγωνιστή του έργου, αναδύεται μια χώρα που δεν θα είναι πια ποτέ η ίδια και σκιαγραφούνται αθάνατοι χαρακτήρες που κανείς αναγνώστης δεν θα ξεχάσει ποτέ.


7) << ΤΖΕΗΝ ΕΥΡ..>> της ΣΑΡΛΟΤ ΜΠΡΟΝΤΕ...

Η Τζέην Έυρ της Σάρλοτ Μπροντέ αποτελεί ανεπανάληπτο επίτευγμα στην ιστορία της λογοτεχνίας. Είναι η "αυτοβιογραφία" μιας ορφανής κοπέλας, που αφηγείται την πορεία της ωρίμανσής της στις τραχιές συνθήκες της πρώιμης βικτωριανής Αγγλίας καθώς και τον αγώνα της να ζήσει μια ζωή πιο πλούσια και πιο πλατιά απ' αυτήν που της επιφυλάσσει η κοινωνία της. Όταν βιώνει έναν μεγάλο έρωτα, πιστεύει ότι τα βάσανά της τελειώνουν, αλλά τα πράγματα δεν εξελίσσονται όπως τα περίμενε. 
Η Σάρλοτ Μπροντέ παρουσιάζει αυτήν τη γεμάτη πάθος και ένταση ιστορία μ' έναν τρόπο εξαιρετικά άμεσο και βιωματικό, αναπαριστώντας ολοζώντανον εμπρός μας έναν θαυμαστό κόσμο αισθήσεων και συγκινήσεων, πετυχαίνει να υπερβεί τα όρια του απλού μελοδράματος και πλάθει ένα από τα συναρπαστικότερα, δημοφιλέστερα και αρτιότερα μυθιστορήματα που γράφτηκαν ποτέ.


8) << ΑΝΝΑ ΚΑΡΕΝΙΝΑ..>> του ΛΕΩΝ ΤΟΛΣΤΟΙ


Η ΑΝΝΑ ΚΑΡΕΝΙΝΑ τοποθετείται στην καρδιά του δράματος της ζωής του Τολστόι, στην πιο κρίσιμη στιγμή της πολυετούς εσωτερικής διαμάχης του (κατά τή γνώμη μας από τότε που έπιασε τήν πένα), μιας διαμάχης ανάμεσα στον καλλιτέχνη και τον ηθικολόγο, τον ποιητή και τον προφήτη, τον άνθρωπο της γης -άξιο νά γεύεται όλες τις χαρές της ζωής με τή μεγαλύτερη ένταση- και τον ασκητή που τείνει προς μιά ολοένα και πιο ολοκληρωτική λιτότητα, έως τήν ύστατη φυγή και το θάνατο στον μικρό σταθμό του Αστάποβο. Οι δύο αυτές αντίθετες δυνάμεις συνυπάρχονν μέσα του και κυριαρχούν με τή σειρά τους, παίρνοντας ή μία τή σκυτάλη από τήν άλλη: Εκείνος άλλοτε δίνεται στή μία, άλλοτε στήν άλλη, και δεν βρίσκει ισορροπία παρά μονάχα στή σωματική άσκηση: κυνήγι, εργασίες στά χωράφια, τά οποία, εξουθενώνοντάς τον, κάνουν νά πάψουν προς στιγμήν αυτές οι δύο αγωνιώδεις φωνές. Έτσι, όταν γράφει τήν Άννα Καρένινα, είναι βαθιά διχασμένος: από τή μιά εύχεται νά τελειώσει το συντομότερο το έργο ώστε νά βρει χρόνο γιά τά επιτακτικά ερωτήματα που τον ταλανίζουν, ιδίως το θρησκευτικό ερώτημα: Ποιός είναι ό Θεός; Μπορεί άραγε νά πιστεύει ακόμη σ' Εκείνον; Από τήν άλλη όμως, ό καλλιτέχνης ωθείται από μιά σχεδόν ακατανόητη δύναμη νά τελειοποιήσει το έργο, νά το κάνει όσο πιο άψογο γίνεται. Τά συναισθήματα που τρέφει γιά τή δουλειά του είναι αντιφατικά: Άλλοτε τήν αγαπά, άλλοτε τήν απεχθάνεται. Ή πλέον θεαματική κρίση ξεσπά τή στιγμή περίπου όπου έχει φτάσει στή μέση του μυθιστορήματος. Συγγραφέας παγκοσμίου φήμης, που φαινομενικά δεν του λείπει απολύτως τίποτε, αμφιταλαντεύεται γιά το έργο και τή ζωή του, καταλαμβάνεται από ένα είδος ιλίγγου μπροστά στο αιώνιο ερώτημα " προς τί;" και σκέφτεται τήν αυτοκτονία.


9) << Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΩΝ ΠΑΡΙΣΙΩΝ...>> του ΒΙΚΤΩΡ ΟΥΓΚΩ

Κορυφαίο έργο της ρομαντικής λογοτεχνίας και ένα από τα πιο γνωστά μυθιστορήματα όλων των εποχών. "Η Παναγία των Παρισίων" είναι η ιστορία του δύσμορφου κωδωνοκρούστη Κουασιμόδου και της όμορφης τσιγγάνας Εσμεράλδας. Ο πραγματικός πρωταγωνιστής του βιβλίου, όμως, είναι ο καθεδρικός ναός του Παρισιού, η περίφημη Νοτρ Νταμ, της οποίας ο επιβλητικός όγκος ρίχνει βαριά τη σκιά του σε όλα όσα διαδραματίζονται, δίνοντας παράλληλα στον Ουγκό την ευκαιρία να περιγράψει με ιδιαίτερη ενάργεια το μεσαιωνικό Παρίσι αλλά και να σχολιάσει τα κακώς κείμενα της εποχής του. 


10) << Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΞΑΝΑΣΤΑΥΡΩΝΕΤΑΙ...>> του ΝΙΚΟΥ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ 


"Στη Λυκόβρυση, ένα χωριό τής Ανατολίας, ένα παμπάλαιο έθιμο απαιτεί από τους κατοίκους να αναβιώσουν το Πάθος τού Χριστού κατά τη Μεγάλη Εβδομάδα. Η άφιξη μιας ομάδας Ελλήνων, κυνηγημένων από τους Τούρκους, μοιράζει τη Λυκόβρυση στα δύο: ενώ ο ιερέας και οι προύχοντες αποδιώχνουν τους απόκληρους, εκείνοι που υποδύονται τους Αποστόλους και τον Χριστό προσπαθούν να τους βοηθήσουν. Μια άγρια πάλη αρχίζει να εξελίσσεται ανάμεσα στους πρόσφυγες, που έχουν εξαγριωθεί από την μακρά λιμοκτονία, και τους κατοίκους τού χωριού. Μια ιστορία με πολύ σύγχρονους απόηχους. Αυτό το επικό μυθιστόρημα του μεγάλου Έλληνα συγγραφέα Νίκου Καζαντζάκη (1883-1957) επανατοποθετεί την ουσία τού ευαγγελικού μηνύματος στην καρδιά τής εποχής μας."

(Από τη γαλλική έκδοση Nikos Kazantzaki, "Le Christ Recrucifie", Plon, Paris 1988)

Στο αριστουργηματικό μυθιστόρημα "Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται" βασίστηκε η κλασσική ταινία τού Ζυλ Ντασσέν "Celui qui doit mourir" ("Εκείνος που Πρέπει να Πεθάνει", γνωστή και με τον αγγλικό τίτλο "He who must die"), που προβλήθηκε στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών τον Απρίλιο του 1957. Επίσης, η επιτυχημένη όπερα "The Greek Passion" ("Το Ελληνικό Πάθος"), του Τσέχου Μποχουσλάβ Μαρτινού.

"Μετά την επιτυχία του "Ζορμπά", η αναγγελία ενός νέου μεγάλου μυθιστορήματος από τον Νίκο Καζαντζάκη θα εισπραχθεί με μεγάλες προσδοκίες από τους αγγλόφωνους αναγνώστες του. Δεν θα απογοητευτούν. Το μυθιστόρημα "Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται" έχει όλες τις αρετές του μεγαλείου που έκαναν διάσημο τον "Ζορμπά": "την ποίηση, το όραμα, τη φιλοσοφική κατανόηση των βασικών ανθρώπινων προβλημάτων". Αλλά φτάνει πολύ πιο μακριά. Μέσα στα στενά όρια ενός Ελληνικού χωριού, που βρίσκεται υπό Τουρκική κατοχή, ολόκληρη η ιστορία τής ανθρωπότητας και του Υιού του Θεού αντικατοπτρίζεται σαν σε καθρέφτη.
με τους ρόλους που τους έχουν δοθεί· και, όταν μια ομάδα προσφύγων, που άφησαν τα ερείπια των λεηλατημένων σπιτιών τους, φτάνει στο χωριό ελπίζοντας να βρει προστασία, το δράμα τού Θείου Πάθους γίνεται πραγματικότητα.

Aφηγούμενος αυτή την ιστορία αγάπης και μίσους, ζήλιας και κακίας, θάρρους και εγκαρτέρησης, ο Καζαντζάκης αποδεικνύει για άλλη μια φορά πως είναι ένας αριστοτέχνης τής ρεαλιστικής περιγραφής και της δημιουργίας χαρακτήρων. Όμως, ο αμείλικτος ρεαλισμός του διαποτίζεται από ένα βαθύ ποιητικό αίσθημα, το οποίο του επιτρέπει από το χάος να δημιουργεί αρμονία, από ένα μικρό χωριό να χτίζει το σύμπαν."

(Από την αγγλική έκδοση "Christ Recrucified" by Nikos Kazantzakis, αρχικά Bruno Cassirer - Oxford και κατόπιν Faber and Faber, London - Boston, 1990.)



11) << ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ..>> του ΛΕΩΝ ΤΟΛΣΤΟΙ

Το Πόλεμος και Ειρήνη θεωρείται από πολλούς το μεγαλύτερο μυθιστόρημα της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Στο τετράτομο μεγαλειώδες έργο εξιστορείται η εκστρατεία του Ναπολέοντα εναντίον της Ρωσίας, ο πατριωτισμός και η αντίσταση του ρωσικού λαού, παράλληλα με την αμεριμνησία που επικρατούσε την ίδια εποχή στα σαλόνια της αριστοκρατίας. Γράφτηκε σε μια εποχή προσωρινής γαλήνης για τον ανήσυχο στο πνεύμα συγγραφέα, όταν ακόμα "η ρήξη με την τάξη του γινόταν σε επίπεδο χαρωπής ανταρσίας, γεμάτης σφρίγος και υγεία" σύμφωνα με το Φώντα Κονδύλη στον πρόλογο του βιβλίου "πριν ξεσπάσει η οργή του με την Αννα Καρένινα και όταν δεν είχε ακόμα επιδοθεί συστηματικά στα πολιτικά και κοινωνικά του κηρύγματα εναντίον του απολυταρχικού καθεστώτος και της εκκλησίας της Ρωσίας(...)". Ωστόσο στην τεράστια και πολυπληθή αυτή "τοιχογραφία" της ρωσικής κοινωνίας όπου "οι σκηνές των μαχών στην ύπαιθρο χώρα συναγωνίζονται σε δριμύτητα τις σκηνές μαχών μέσα στ' αριστοκρατικά σαλόνια(...)" η αναζήτηση του Καλού είναι έντονη. Όπως και ο ηθικός πανικός, χαρακτηριστικό της εποχής, που βασανιζόταν από τα διλήμματα του "βοναπαρτικού" ατομικισμού και της χριστιανικής αυταπάρνησης.


12) << ΟΤΑΝ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ ΤΑ ΚΟΤΣΥΦΙΑ...>> του ΛΙ ΧΑΡΠΕΡ


«Σκοτώστε όσες κίσες θέλετε, αν μπορείτε να τις πετύχετε, αλλά να θυμάστε ότι είναι αμαρτία να σκοτώσεις τα κοτσύφια». Αυτή είναι η συμβουλή του δικηγόρου Άτικους Φιντς στα παιδιά του, καθώς ο ίδιος αποφασίζει να υπερασπιστεί στο δικαστήριο το πραγματικό «κοτσύφι» αυτής της υπέροχης ιστορίας, έναν νεαρό μαύρο. [. . .] Το φαινομενικά γαλήνιο και ειρηνικό Μέικομπ της Αλαμπάμα είναι στην πραγματικότητα βουτηγμένο στην προκατάληψη, τη βία και την υποκρισία. Αλλά τη ναρκωμένη συνείδηση της πόλης θα συνταράξει το σθένος ενός ανθρώπου που αγωνίζεται για δικαιοσύνη. . . Ένα από τα πιο αγαπημένα μυθιστορήματα που γράφτηκαν ποτέ, το "Όταν Σκοτώνουν τα Κοτσύφια" συγκαταλέγεται ανάμεσα στα αξιολογότερα κλασικά έργα της σύγχρονης λογοτεχνίας.



13) << ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ ΖΟΡΜΠΑ..>> του ΝΙΚΟΥ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ


«Πολλές φορές πεθύμησα να γράψω τον βίο και την πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά, ενός γέρου εργάτη που πολύ αγάπησα. [...] Αν ήταν στον κόσμο όλο σήμερα να διάλεγα έναν ψυχικό οδηγό, σίγουρα θα διάλεγα τον Ζορμπά. Γιατί αυτός είχε ό,τι χρειάζεται ένας καλαμαράς για να σωθεί: την πρωτόγονη ματιά που αδράχνει ψηλάθε σαϊτευτά τη θροφή της. Τη δημιουργική, κάθε πρωί ανανεούμενη, αφέλεια να βλέπει ακατάπαυτα για πρώτη φορά τα πάντα και να δίνει παρθενιά στα αιώνια καθημερινά στοιχεία αγέρα, θάλασσα, φωτιά, γυναίκα, ψωμί. Τη σγουράδα του χεριού, τη δροσεράδα της καρδιάς, την παλικαριά να κοροϊδεύει την ίδια του την ψυχή, σαν να 'χε μέσα του μια δύναμη ανώτερη από το σπλάχνο του ανθρώπου, που ανατινάζουνταν απολυτρωτικό στις κρίσιμες στιγμές από το γέρικο στήθος του Ζορμπά. Ανατινάζουνταν και μπορούσε να γκρεμίσει, και γκρέμιζε, όλους τους φράχτες -ηθική, θρησκεία, πατρίδα- που ασκούσε γύρα του ο κακομοίρης ο φοβητσιάρης ο άνθρωπος για να κουτσοπορέψει ασφαλισμένα τη ζωούλα».



14) << ΜΑΝΑ >> του ΓΚΟΡΚΗ ΜΑΞΙΜ 


 Στο μυθιστόρημα "Η Μάνα", ο Μαξίμ Γκόρκη απεικονίζει για πρώτη φορά στη λογοτεχνία την πάλη του επαναστατικού προλεταριάτου για το σοσιαλισμό, κάτω από την καθοδήγηση του κόμματος της εργατικής τάξης, και τη γέννηση του νέου ανθρώπου μέσα σε αυτόν τον αγώνα. Εγκλωβισμένη σε μια μαρτυρική οικογενειακή ζωή, έρμαιο της συστηματικής σωματικής και ψυχικής κακοποίησης, η Πελαγία Νίλοβνα ζει αποκομμένη από την κοινωνία. Ο θάνατος του συζύγου της και η ωρίμανση του μονάκριβου γιού της, Παύλου, συνιστούν τις αναγκαίες συνθήκες για την κοινωνικοποίησή της. Η πολιτική δράση του Παύλου και των συντρόφων του ενάντια στην αυταρχική κρατική εξουσία την συγκινεί. Ο αγώνας τους γίνεται και δικός της: αναζητά την αλήθεια, αμφισβητεί την κρατούσα τάξη, στρατεύεται στον αγώνα για τη μεγάλη επανάσταση. Στα μάτια των συναγωνιστών της είναι η δική τους μάνα, έτοιμη να θυσιαστεί για τον κοινό σκοπό


15) << Ο ΕΡΩΤΑΣ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΧΟΛΕΡΑΣ..>> του ΓΚΑΜΠΡΙΕΛ ΓΚΑΡΣΙΑ ΜΑΡΚΕΣ 


Ήταν αναπόφευκτο: η μυρωδιά από πικραμύγδαλα του θύμιζε άτυχους έρωτες. Ο γιατρός Χουβενάλ Ουρμπίνο την ένιωσε από τη στιγμή που μπήκε μες στο σκοτεινό ακόμα σπίτι, όπου είχε τρέξει βιαστικά για ν' ασχοληθεί με μια περίπτωση που από χρόνια είχε πάψει να είναι επείγουσα. Ο Χερεμία δε Σαιντ Αμούρ, πρόσφυγας από τις Αντίλλες, ανάπηρος από τον πόλεμο, φωτογράφος για παιδιά κι ο πιο πονετικός του αντίπαλος στο σκάκι, είχε ξεφύγει μια για πάντα από τα βασανιστήρια της μνήμης, με αναθυμιάσεις από υδροκυανιούχο χρυσό. 
Βρήκε το πτώμα σκεπασμένο με μια κουβέρτα, στο ράντσο που κοιμόταν πάντα, κοντά σ' ένα σκαμνί με μια μικρή λεκάνη που ο νεκρός είχε μεταχειριστεί για να εξατμίσει το δηλητήριο. Στο πάτωμα, δεμένο στο πόδι του ράντσου, βρισκόταν το ξαπλωμένο σώμα ενός μεγάλου μαύρου δανέζικου σκύλου με χιονάτο στήθος κι από κοντά οι πατερίτσες. Το δωμάτιο, που χρησίμευε για κρεβατοκάμαρα και εργαστήριο ταυτόχρονα, πνηγηρό και στενάχωρο, μόλις είχε αρχίσει να φωτίζεται από τη λάμψη της αυγής μέσα από τ' ανοιχτό παράθυρο, αλλά το φως ήταν αρκετό για ν' αναγνωρίσει την εξουσία του θανάτου.


ΑΠΟ ΤΑ ΜΕΛΗ  ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ  << ΒΙΒΛΙΟΑΡΩΜΑΤΑ..>> ... : ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΓΙΑΚΟΥΜΗ - ΒΙΚΥ ΤΑΣΙΟΥ...



0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου