ΜΑΤΩΜΕΝΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ

Η άποψη της Μαρίας Πλακίδη για το βιβλίο 

«ΜΑΤΩΜΕΝΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ», του Ανδρέα Ρήγα από τις εκδόσεις Ωκεανίδα

Το διάβασα και να οι εντυπώσεις μου :
Είναι ένα μυθιστόρημα που κινείται ανάμεσα στην κοινωνική περιπέτεια και την αστυνομική ιστορία και που, κατά τη γνώμη μου, πετυχαίνει με ωραίο τρόπο να εξισορροπεί και τις δυο «ταυτότητές» του.
Η αφήγηση είναι γρήγορη, με μικρές ολοκληρωμένες σκηνές και με συνεχή εναλλαγή από ήρωα σε ήρωα. Οι χαρακτήρες είναι αληθινοί, η αγωνία για την τύχη τους σε αρπάζει από την αρχή και σε καθηλώνει μέχρι την τελευταία σελίδα. Ακόμα και οι «δεύτεροι» χαρακτήρες του βιβλίου είναι δοσμένοι με εξαιρετική φροντίδα, τους αναγνωρίζεις, σαν να τους ξέρεις χρόνια! Οι περιγραφές, απίστευτα ζωντανές, σχεδόν σαν κινηματογραφικές εικόνες, είναι, πιστεύω, ένα από τα «βαριά όπλα του» συγγραφέα. Νομίζεις ότι ζεις στο μικρό νησί των Κυκλάδων, μυρίζεις την πίσσα στο καρνάγιο, τη μούχλα στα υπόγεια του παλιού μοναστηριού, το άρωμα του παλιού χαρτιού, ακούς το κύμα να σκάει στα βράχια! Σαν να έχεις πάει διακοπές και δίπλα σου, στις ίδιες ταβέρνες, στα ίδια σοκάκια κινούνται οι ήρωες του βιβλίου, και άθελά σου μπλέκεσαι στην ιστορία τους! Και η ιστορία έχει και μυστήριο, έχει και έρωτα, έχει και θανάτους, έχει και εξαφανίσεις, έχει και τον αστυνόμο που θα λύσει τους γρίφους! Έχει και κάτι πολύ πρωτότυπο, αν και δύσκολα το χώνεψα, που αν το πω εδώ θα κάνω spoiler…
Συμπέρασμα: ένα βιβλίο που δεν είναι ούτε καθαρά αστυνομικό, όπως το παρουσιάζει ο εκδότης του, ούτε απλά μια κοινωνική περιπέτεια. Είναι και τα δύο, είναι ένα χορταστικό βιβλίο που το ευχαριστήθηκα πάρα πολύ, σε σημείο που δυσκολεύτηκα να περάσω στο επόμενο…
Να πω και το τελευταίο: Δύσκολα έχω διαβάσει τόσο στρωτά, σωστά και ωραία ελληνικά, ειδικά σε βιβλίο που δεν είναι «βαριά» λογοτεχνία!