Η
ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ
«Αν η καταστολή ήταν όντως ο θεμελιώδης συνδετικός
κρίκος ανάμεσα στην εξουσία , στη γνώση και στη σεξουαλικότητα από την κλασσική
εποχή, είναι λογικό να μην μπορούμε να απελευθερωθούμε από αυτήν παρά μόνο με
σημαντικό κόστος». Το βιβλίο ξεκινάει με αυτό το απόφθεγμα του Μισέλ Φουκό κι
αποτελεί την τέλεια υπερσυμπυκνωμένη περίληψη όσων πρόκειται ν’ ακολουθήσουν.
Σε ότι αφορά στην υπόθεση του βιβλίου, παρακολουθούμε τη ζωή ή μάλλον τις δύο παράλληλες ζωές της Τζούλιας μια γυναίκας που απολαμβάνει αυτό που λέμε τακτοποιημένη ζωή. Πετυχημένη και διάσημη φωτογράφος η ίδια, παντρεμένη με τον Χιου, έναν επιφανή γιατρό, μεγαλώνει ένα αγόρι στην εφηβεία πλέον. Όχι δικό της όμως. Της αδερφής της. Η αδερφή της Τζούλιας συνέλαβε και γέννησε το παιδί αυτό κάτω από εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες για την ίδια και μετά από πραγματικά αγωνιώδεις αλλά αποτυχημένες προσπάθειες να το συντηρήσει αναγκάστηκε να το παραχωρήσει στην αδερφή της που στο μεταξύ δεν είχε καταφέρει ν’ αποκτήσει δικά της παιδιά από το γάμο της. Ο ξαφνικός, φρικτός όσο και αδόκητος θάνατος της αδερφής της, θα φέρει τη Τζούλια στη μέση ενός κυκλώνα που δεν μπορούσε καν να φανταστεί, ψάχνοντας τον ένοχο της δολοφονίας. Αν είχε υποπτευτεί ότι ελλοχεύουν τέτοιου είδους κίνδυνοι σίγουρα θα είχε περιοριστεί στο να παρακολουθεί στενά τις ενέργειες της Αστυνομίας και μόνο. Αποφασίζει να χρησιμοποιήσει το μαγικό και δαιδαλώδη κόσμο του internet για βρει τις δικές της άκρες του νήματος αλλά θα βρεθεί τόσο κοντά στο να χάσει τα πάντα, ακόμα και την ίδια της τη ζωή.
Χρησιμοποιώντας έξυπνα σαν θέμα κάτι που μας απασχολεί όλους σε καθημερινή βάση, το internet, ο Γουότσον βρίσκει αφορμή να κάνει ένα σχόλιο πάνω στους κινδύνους που περιβάλλουν τη χρήση του. Με αξιοθαύμαστη μαεστρία χτίζει μια ζοφερή ατμόσφαιρα γύρω από την κεντρική του ηρωίδα που πραγματικά εντυπωσιάζει. Αυτό το πετυχαίνει με την κατάδυση στον εσωτερικό και ψυχικό κόσμο της ηρωίδας κι όχι απλά παραθέτοντας γεγονότα κι ανατροπές για να «γυρίζουν οι σελίδες». Αυτός ο χειρισμός άλλωστε είναι που κατατάσσει το βιβλίο στα πετυχημένα ψυχολογικά θρίλερ κι όχι στα ανούσια αστυνομικά του σειρμού.
«Θέλω επίσης να του πω ότι μερικές φορές ο Χιου δεν είναι αρκετός, Η ανάγκη μου είναι ασυγκράτητη και ζωώδης και ναι, ναι, πολύ περιστασιακά θέλω να νιώσω ότι με χρησιμοποιούν, σαν να είμαι ένα τίποτα, μόνο σεξ, καθαρό φως και αέρας. Και θέλω να εξηγήσω πως ένας άνθρωπος δεν μπορεί να είναι τα πάντα συνέχεια.» Και να λοιπόν που το internet πέρα από τους κινδύνους που λίγο ως πολύ όλοι γνωρίζουμε ή υποπτευόμαστε, μπορεί να αναδείξει και ανάγκες μας που έχουμε επιμελώς κρυμμένες και απωθημένες. Με έναν πολύ σοβαρό λόγο (την αναζήτηση του δολοφόνου της αδερφής της) ως πρόσχημα, η χρήση του internet απελευθερώνει ένα «τέρας» που είχε κρυμμένο μέσα της η Τζούλια. Έναν δεύτερο εαυτό που ήθελε να ζήσει μια δεύτερη, μια παράλληλη, ζωή. Μπορούμε να ζήσουμε μια δεύτερη-παράλληλη ζωή ; Κι αν ναι με τι κόστος ; Κι η παράλληλη αυτή ζωή των απωθημένων μας έχει πόρτα εισόδου που την ανοίγουμε εμείς όταν βρούμε το θάρρος. Πόρτα εξόδου έχει όμως ; Και ποιος την ανοίγει ; Ο Γουότσον δίνει πειστική απάντηση πάνω στο θέμα. Ο ρεαλισμός κι η αληθοφάνεια, άλλωστε, διατρέχουν όλο το βιβλίο κι επιβάλλουν την αποδοχή της άποψης του συγγραφέα χωρίς αντίρρηση ή αμφιβολία.
Τεχνικά το βιβλίο είναι άρτιο. Οι χαρακτήρες του Γουότσον είναι ρεαλιστικοί, αναπτύσσονται πλήρως, είναι ζωντανοί, είναι δίπλα μας. Το ενδιαφέρον του αναγνώστη, που θα υποκύψει στην περιέργειά του να διαβάσει κάτι με τόσο αδιάφορο τίτλο, παραμένει «στο κόκκινο» μέχρι να γυρίσει και την τελευταία σελίδα. Η ένταση αυξομειώνεται με χαρακτηριστική άνεση κι η επιλογή ενός τόσο ρεαλιστικού θέματος με τις απαντήσεις που δίνει σε ερωτήματα που δεν τολμούμε καν να θέσουμε, αποζημιώνει πλήρως τον αναγνώστη για τις ώρες που θα αφιερώσει για να παρακολουθήσει την «παράλληλη ζωή» μια ηρωίδας που θα μπορούσε κάλλιστα να ζει ακριβώς δίπλα του, ή να είναι η σύζυγός του ή η ίδια η αναγνώστρια !
4,5/5
Σε ότι αφορά στην υπόθεση του βιβλίου, παρακολουθούμε τη ζωή ή μάλλον τις δύο παράλληλες ζωές της Τζούλιας μια γυναίκας που απολαμβάνει αυτό που λέμε τακτοποιημένη ζωή. Πετυχημένη και διάσημη φωτογράφος η ίδια, παντρεμένη με τον Χιου, έναν επιφανή γιατρό, μεγαλώνει ένα αγόρι στην εφηβεία πλέον. Όχι δικό της όμως. Της αδερφής της. Η αδερφή της Τζούλιας συνέλαβε και γέννησε το παιδί αυτό κάτω από εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες για την ίδια και μετά από πραγματικά αγωνιώδεις αλλά αποτυχημένες προσπάθειες να το συντηρήσει αναγκάστηκε να το παραχωρήσει στην αδερφή της που στο μεταξύ δεν είχε καταφέρει ν’ αποκτήσει δικά της παιδιά από το γάμο της. Ο ξαφνικός, φρικτός όσο και αδόκητος θάνατος της αδερφής της, θα φέρει τη Τζούλια στη μέση ενός κυκλώνα που δεν μπορούσε καν να φανταστεί, ψάχνοντας τον ένοχο της δολοφονίας. Αν είχε υποπτευτεί ότι ελλοχεύουν τέτοιου είδους κίνδυνοι σίγουρα θα είχε περιοριστεί στο να παρακολουθεί στενά τις ενέργειες της Αστυνομίας και μόνο. Αποφασίζει να χρησιμοποιήσει το μαγικό και δαιδαλώδη κόσμο του internet για βρει τις δικές της άκρες του νήματος αλλά θα βρεθεί τόσο κοντά στο να χάσει τα πάντα, ακόμα και την ίδια της τη ζωή.
Χρησιμοποιώντας έξυπνα σαν θέμα κάτι που μας απασχολεί όλους σε καθημερινή βάση, το internet, ο Γουότσον βρίσκει αφορμή να κάνει ένα σχόλιο πάνω στους κινδύνους που περιβάλλουν τη χρήση του. Με αξιοθαύμαστη μαεστρία χτίζει μια ζοφερή ατμόσφαιρα γύρω από την κεντρική του ηρωίδα που πραγματικά εντυπωσιάζει. Αυτό το πετυχαίνει με την κατάδυση στον εσωτερικό και ψυχικό κόσμο της ηρωίδας κι όχι απλά παραθέτοντας γεγονότα κι ανατροπές για να «γυρίζουν οι σελίδες». Αυτός ο χειρισμός άλλωστε είναι που κατατάσσει το βιβλίο στα πετυχημένα ψυχολογικά θρίλερ κι όχι στα ανούσια αστυνομικά του σειρμού.
«Θέλω επίσης να του πω ότι μερικές φορές ο Χιου δεν είναι αρκετός, Η ανάγκη μου είναι ασυγκράτητη και ζωώδης και ναι, ναι, πολύ περιστασιακά θέλω να νιώσω ότι με χρησιμοποιούν, σαν να είμαι ένα τίποτα, μόνο σεξ, καθαρό φως και αέρας. Και θέλω να εξηγήσω πως ένας άνθρωπος δεν μπορεί να είναι τα πάντα συνέχεια.» Και να λοιπόν που το internet πέρα από τους κινδύνους που λίγο ως πολύ όλοι γνωρίζουμε ή υποπτευόμαστε, μπορεί να αναδείξει και ανάγκες μας που έχουμε επιμελώς κρυμμένες και απωθημένες. Με έναν πολύ σοβαρό λόγο (την αναζήτηση του δολοφόνου της αδερφής της) ως πρόσχημα, η χρήση του internet απελευθερώνει ένα «τέρας» που είχε κρυμμένο μέσα της η Τζούλια. Έναν δεύτερο εαυτό που ήθελε να ζήσει μια δεύτερη, μια παράλληλη, ζωή. Μπορούμε να ζήσουμε μια δεύτερη-παράλληλη ζωή ; Κι αν ναι με τι κόστος ; Κι η παράλληλη αυτή ζωή των απωθημένων μας έχει πόρτα εισόδου που την ανοίγουμε εμείς όταν βρούμε το θάρρος. Πόρτα εξόδου έχει όμως ; Και ποιος την ανοίγει ; Ο Γουότσον δίνει πειστική απάντηση πάνω στο θέμα. Ο ρεαλισμός κι η αληθοφάνεια, άλλωστε, διατρέχουν όλο το βιβλίο κι επιβάλλουν την αποδοχή της άποψης του συγγραφέα χωρίς αντίρρηση ή αμφιβολία.
Τεχνικά το βιβλίο είναι άρτιο. Οι χαρακτήρες του Γουότσον είναι ρεαλιστικοί, αναπτύσσονται πλήρως, είναι ζωντανοί, είναι δίπλα μας. Το ενδιαφέρον του αναγνώστη, που θα υποκύψει στην περιέργειά του να διαβάσει κάτι με τόσο αδιάφορο τίτλο, παραμένει «στο κόκκινο» μέχρι να γυρίσει και την τελευταία σελίδα. Η ένταση αυξομειώνεται με χαρακτηριστική άνεση κι η επιλογή ενός τόσο ρεαλιστικού θέματος με τις απαντήσεις που δίνει σε ερωτήματα που δεν τολμούμε καν να θέσουμε, αποζημιώνει πλήρως τον αναγνώστη για τις ώρες που θα αφιερώσει για να παρακολουθήσει την «παράλληλη ζωή» μια ηρωίδας που θα μπορούσε κάλλιστα να ζει ακριβώς δίπλα του, ή να είναι η σύζυγός του ή η ίδια η αναγνώστρια !
4,5/5
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου