Η
ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ
Ασκίμ,μια ιδιαίτερη πέτρα...
Ο απαγορευμένος έρωτας ενός Τούρκου και μιας Ελληνίδας στην Βατούσα της Λέσβου στις αρχές του 1900 στην Τουρκοκρατούμενη ακόμα Ελλάδα θα έχει άδοξο τέλος.Ο θάνατος του Ζαμίρ φέρνει στην Ραλλού την απελπισία και τον πόνο.Μια πέτρα με το αίμα του αγαπημένου της και τα δάκρυα της γίνεται το μοναδικό στήριγμα της και πιστεύει ότι η ψυχή του βρίσκεται εκεί.
Η πέτρα παίρνει την μορφή του αγαπημένου της και τον νιώθει δίπλα της.Ο Ζαμίρ αφήνει πίσω του τον καρπό του ερωτά τους.Η Ραλλού παντρεύεται για να καλύψει την ντροπή της έναν άνθρωπο που την αγάπησε και της χάρισε άλλη μία κόρη.Και η ζωή συνεχίστηκε...Η πέτρα θεοποιήθηκε,απέκτησε μαγικές δυνάμεις και πραγματοποιήσε ευχές.Άλλαξε πολλά χέρια,άλλοτε με σωστό τρόπο και άλλοτε με δόλιο.Και κάποια στιγμή μετά από χρόνια χάθηκαν τα ίχνη της.Ποτέ όμως δεν σταμάτησε η αναζήτηση..
Το βιβλίο μας ξεκινάει στο παρόν με κάποιους που ψάχνουν την πέτρα για τον δικό τους,προσωπικό σκοπό.Μαθαίνουμε την ιστορία της και πως ξεκίνησαν όλα.
Η εναλλαγή μεταξύ παρόν και παρελθόν έρχεται την κατάλληλη στιγμή για να ξεκαθαρίσει καταστάσεις.Η γραφή της συγγραφέως ρέει ακούραστα.Δεν αφήνει κενά στον αναγνώστη.Τα συναισθήματα που σου μεταδίδονται πολλά.Νιώθεις έντονα την αγάπη,τον έρωτα,την απώλεια,τον σπαραγμό,τον φόβο,την έλλειψη εμπιστοσύνης,την συγκίνηση,την ελπίδα και την επιφώτηση.
Τα βάσανα των ανθρώπων δεν εξαφανίζονται μαγικά αλλά με αγώνα και δύναμη.Η ελπίδα σου δίνει φτερά και σε απελευθερώνει από δεσμά.Πόσο απελπισμένος είναι ο άνθρωπος για να καταθέσει όλες του τις ελπίδες σε ένα άψυχο αντικείμενο;Η Ραλλού απλά είχε το τελευταίο πράγμα που άφησε ο αγαπημένος της και το φύλαγε σαν φυλακτό,οι υπόλλοιποι όμως τι δικαιολογία είχαν;Τι τους έπεισε ότι η πέτρα ήταν ικανή να πραγματοποιεί όνειρα και ευχές;Πόσο στραβά μπορούν να πάνε όλα;Πόση δυστυχία μπορούν να αντέξουν;Όταν η φιλαργυρία μπαίνει στη μέση,αρχίζει ο κατήφορος!!
Μόνο η αληθινή αγάπη μπορεί να σε λυτρώσει!!Όταν έρχεται η αυτοκριτική και η αυτογνωσία όλα ξεκαθαρίζουν και η διαδρομή γίνεται μονόδρομος.Γιατί Ασκίμ θα πει αγάπη...
Το προτείνω!!!!
Ο απαγορευμένος έρωτας ενός Τούρκου και μιας Ελληνίδας στην Βατούσα της Λέσβου στις αρχές του 1900 στην Τουρκοκρατούμενη ακόμα Ελλάδα θα έχει άδοξο τέλος.Ο θάνατος του Ζαμίρ φέρνει στην Ραλλού την απελπισία και τον πόνο.Μια πέτρα με το αίμα του αγαπημένου της και τα δάκρυα της γίνεται το μοναδικό στήριγμα της και πιστεύει ότι η ψυχή του βρίσκεται εκεί.
Η πέτρα παίρνει την μορφή του αγαπημένου της και τον νιώθει δίπλα της.Ο Ζαμίρ αφήνει πίσω του τον καρπό του ερωτά τους.Η Ραλλού παντρεύεται για να καλύψει την ντροπή της έναν άνθρωπο που την αγάπησε και της χάρισε άλλη μία κόρη.Και η ζωή συνεχίστηκε...Η πέτρα θεοποιήθηκε,απέκτησε μαγικές δυνάμεις και πραγματοποιήσε ευχές.Άλλαξε πολλά χέρια,άλλοτε με σωστό τρόπο και άλλοτε με δόλιο.Και κάποια στιγμή μετά από χρόνια χάθηκαν τα ίχνη της.Ποτέ όμως δεν σταμάτησε η αναζήτηση..
Το βιβλίο μας ξεκινάει στο παρόν με κάποιους που ψάχνουν την πέτρα για τον δικό τους,προσωπικό σκοπό.Μαθαίνουμε την ιστορία της και πως ξεκίνησαν όλα.
Η εναλλαγή μεταξύ παρόν και παρελθόν έρχεται την κατάλληλη στιγμή για να ξεκαθαρίσει καταστάσεις.Η γραφή της συγγραφέως ρέει ακούραστα.Δεν αφήνει κενά στον αναγνώστη.Τα συναισθήματα που σου μεταδίδονται πολλά.Νιώθεις έντονα την αγάπη,τον έρωτα,την απώλεια,τον σπαραγμό,τον φόβο,την έλλειψη εμπιστοσύνης,την συγκίνηση,την ελπίδα και την επιφώτηση.
Τα βάσανα των ανθρώπων δεν εξαφανίζονται μαγικά αλλά με αγώνα και δύναμη.Η ελπίδα σου δίνει φτερά και σε απελευθερώνει από δεσμά.Πόσο απελπισμένος είναι ο άνθρωπος για να καταθέσει όλες του τις ελπίδες σε ένα άψυχο αντικείμενο;Η Ραλλού απλά είχε το τελευταίο πράγμα που άφησε ο αγαπημένος της και το φύλαγε σαν φυλακτό,οι υπόλλοιποι όμως τι δικαιολογία είχαν;Τι τους έπεισε ότι η πέτρα ήταν ικανή να πραγματοποιεί όνειρα και ευχές;Πόσο στραβά μπορούν να πάνε όλα;Πόση δυστυχία μπορούν να αντέξουν;Όταν η φιλαργυρία μπαίνει στη μέση,αρχίζει ο κατήφορος!!
Μόνο η αληθινή αγάπη μπορεί να σε λυτρώσει!!Όταν έρχεται η αυτοκριτική και η αυτογνωσία όλα ξεκαθαρίζουν και η διαδρομή γίνεται μονόδρομος.Γιατί Ασκίμ θα πει αγάπη...
Το προτείνω!!!!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου