Η
ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ
Γράφει
το "Μονοπάτι για τα βάθη του Βορρά", που είναι εξαιρετικό και
πρωτότυπο, κερδίζει το Booker και μοιραία δημιουργούνται προσδοκίες για τον
Φλάναγκαν. Πολύ έξυπνα ο ΨΥΧΟΓΙΟΣ πιάνει το κλίμα και εκδίδει την
"Απουσία" που είναι το πέμπτο βιβλίο του συγγραφέα και όπως
αποδείχθηκε πολύ υποδεέστερο του τελευταίου του.
Το βιβλίο ξεκινάει με όλα τα εχέγγυα της επιτυχίας.Κεντρικός ήρωας είναι ο Κάρολος Ντίκενς (ω ναι !) και γύρω του πλέκονται δύο ιστορίες. Η μία αφορά μια ιθαγενή Αβορίγινα που κατά τη φάση της κατάκτησης κι εξόντωσης των Αβορίγινων από τους Άγγλους, την είδε να χορεύει και να τραγουδάει η γυναίκα του του Διοικητή της Τασμανίας και συνέλαβε ένα άρρωστο σχέδιο. Άτεκνη ούσα η ίδια σκέφτηκε να υιοθετήσει βίαια τη μικρή Αβορίγινα και να δει τί εξέλιξη μπορεί να είχε εάν της πρόσφερε εκπαίδευση κι ανατροφή του καλύτερου δυνατού επιπέδου. Δεν την αγάπησε ποτέ κι όταν ανακλήθηκε για αντικατάσταση ο σύζυγός της στο Λονδίνο, ντράπηκε να την πάρει μαζί της. Έφυγε αφήνοντας εντολή να την πάνε στο μόνο πρωτόγονο κι απάνθρωπο ορφανοτροφείο της Νέας Γης. Το δράμα της Ματίνας, έτσι ονομάζεται η μικρή ιθαγενής, συνεχίζεται χωρίς ελπίδα εξόδου απ' αυτό. Ποτέ δεν μπόρεσε να μοιάσει στα λευκά Εγγλεζάκια στην οικογένεια του Διοικητή και τώρα είναι πάλι απόκληρη ανάμεσα στους ομοίους της. Την κατάληξη του δράματος ας την αφήσουμε για την περιέργεια των επόμενων αναγνωστών. Σε κάθε περίπτωση την ιδέα ο δυνατός κατακτητής μπορεί να παίζει στην κυριολεξία με τη ζωή του κάθε ιθαγενή κατά τα γούστα του, τη βρήκα κάπως αποκρουστική.
Τεχνικά το βιβλίο έχει θέματα. Πολύ κακή η μετάφραση. Ήδη από τον τίτλο φαίνεται. Wanting, είναι ο πρωτότυπος τίτλος και δε χρειάζεσαι πολλούς τίτλους Αγγλομάθειας για να καταλάβεις ότι η επιλογή της "Απουσίας" ως μεταφρασμένος τίτλος είναι το λιγότερο ατυχής. Από κει και μετά γνωστές ιδιωματικές εκφράσεις μεταφράζονται τόσο θλιβερά που προκαλούν θυμηδία.
Συνοψίζοντας, πρόκειται για ένα ενδιαφέρον βιβλίο που κινείται όμως στα ρηχά. Όχι απ' τις δυνατές στιγμές του Φλάναγκαν.
3/5
Το βιβλίο ξεκινάει με όλα τα εχέγγυα της επιτυχίας.Κεντρικός ήρωας είναι ο Κάρολος Ντίκενς (ω ναι !) και γύρω του πλέκονται δύο ιστορίες. Η μία αφορά μια ιθαγενή Αβορίγινα που κατά τη φάση της κατάκτησης κι εξόντωσης των Αβορίγινων από τους Άγγλους, την είδε να χορεύει και να τραγουδάει η γυναίκα του του Διοικητή της Τασμανίας και συνέλαβε ένα άρρωστο σχέδιο. Άτεκνη ούσα η ίδια σκέφτηκε να υιοθετήσει βίαια τη μικρή Αβορίγινα και να δει τί εξέλιξη μπορεί να είχε εάν της πρόσφερε εκπαίδευση κι ανατροφή του καλύτερου δυνατού επιπέδου. Δεν την αγάπησε ποτέ κι όταν ανακλήθηκε για αντικατάσταση ο σύζυγός της στο Λονδίνο, ντράπηκε να την πάρει μαζί της. Έφυγε αφήνοντας εντολή να την πάνε στο μόνο πρωτόγονο κι απάνθρωπο ορφανοτροφείο της Νέας Γης. Το δράμα της Ματίνας, έτσι ονομάζεται η μικρή ιθαγενής, συνεχίζεται χωρίς ελπίδα εξόδου απ' αυτό. Ποτέ δεν μπόρεσε να μοιάσει στα λευκά Εγγλεζάκια στην οικογένεια του Διοικητή και τώρα είναι πάλι απόκληρη ανάμεσα στους ομοίους της. Την κατάληξη του δράματος ας την αφήσουμε για την περιέργεια των επόμενων αναγνωστών. Σε κάθε περίπτωση την ιδέα ο δυνατός κατακτητής μπορεί να παίζει στην κυριολεξία με τη ζωή του κάθε ιθαγενή κατά τα γούστα του, τη βρήκα κάπως αποκρουστική.
Τεχνικά το βιβλίο έχει θέματα. Πολύ κακή η μετάφραση. Ήδη από τον τίτλο φαίνεται. Wanting, είναι ο πρωτότυπος τίτλος και δε χρειάζεσαι πολλούς τίτλους Αγγλομάθειας για να καταλάβεις ότι η επιλογή της "Απουσίας" ως μεταφρασμένος τίτλος είναι το λιγότερο ατυχής. Από κει και μετά γνωστές ιδιωματικές εκφράσεις μεταφράζονται τόσο θλιβερά που προκαλούν θυμηδία.
Συνοψίζοντας, πρόκειται για ένα ενδιαφέρον βιβλίο που κινείται όμως στα ρηχά. Όχι απ' τις δυνατές στιγμές του Φλάναγκαν.
3/5
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου