RSS

Κυριακή 15 Ιουλίου 2018

ΟΙ ΠΟΛΥΘΡΟΝΕΣ ΤΩΝ ΔΡΑΚΩΝ

🐉Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ🐉
    ΒΙΚΥ ΤΑΣΙΟΥ

Είστε έτοιμοι να μεταφερθείτε σε έναν κόσμο μαγικό και σε μία εποχή που δεν γνωρίσατε;
Θέλω λοιπόν όλοι να γίνεται ένα με την ιστορία που θα σας διηγηθώ και να τη φυλάξετε για πάντα στην καρδιά σας όπως τη φύλαξα και εγώ.
Καθίστε λοιπόν όλοι αναπαυτικά στις πολυθρόνες των Δράκων γιατί το παραμύθι ξεκινά.
Δεν είναι ένα παραμύθι για παιδιά.
Είναι ένα παραμύθι για εμάς τα μεγάλα παιδιά.
Μια ιστορία που θα μας θυμίσει την χαμένη μας αθωότητα.

Αφεθείτε λοιπόν σε έναν κόσμο μαγικό.
Σε μια παραμυθοχώρα.
Στην χώρα και στο απροσπέλαστο κάστρο των δράκων.
Μια φορά κι έναν καιρό λοιπόν....
Κάπως έτσι ξεκινούν τα παραμύθια.
Κάπως έτσι ξεκινά και αυτή η ιστορία.
Μια ιστορία μαγική.
Μία ιστορία φανταστική.
Μια ιστορία για όλους εμάς που έστω και για λίγο θα μας κάνει να αισθανθούμε παιδιά.
Μια φορά κι έναν καιρό στην πιο άγρια και απομονωμένη κομητεία του Βασιλείου υπήρχε το αρχοντικό των δράκων.
Τρεις άντρες ορίζουν την τύχη του.
Μάξιμος.
Βάλτεμαρ.
Ματτια.
Τρεις γενιές.
Τρεις ιστορίες.
Η κυρία Χρυσηίδα Δημουλίδου μετά τους δαίμονες δεν έχουν όνομα επανέρχεται με ένα βιβλίο διαφορετικό.
Ένα βιβλίο πού θα σας μαγέψει.
Θα σας πάρει από το χέρι και θα σας ταξιδέψει στον παγωμένο Βορρά.
Στο βασίλειο των Δράκων. 🐉
Δυο πολυθρόνες εξουσίας καθορίζουν τις ζωές τριών γενεών αρχόντων.
Εμείς μάρτυρες τις δική τους ιστορίας.
Ειλικρινά δεν ξέρω από που να ξεκινήσω και τι να αναφέρω για αυτό το βιβλίο.
Έχω πει και στο παρελθόν ότι θεωρώ ότι αυτή η συγγραφέας μπορεί να γράψει τα πάντα και μάλιστα με πολύ μεγάλη επιτυχία.
Πίστη αναγνώστρια της έχω πλήρη εικόνα τους έργου της.
Δεν μπορούσα όμως να φανταστώ ότι θα έφτανε στα χέρια μου ένα βιβλίο σαν και αυτό γραμμένο από το χέρι της.
Υπάρχουν τελικά όρια στην φαντασία ενός δημιουργού;
Αυτό το μυθιστόρημα τελικά αποδεικνύει πώς δεν υπάρχουν.
Καλώς ήρθατε στην χώρα των δράκων.
Σε μια χώρα απροσπέλαστη, κρυμμένη στην καρδιά του δάσους.
Η μαγεία ξεκινά.
Το παραμύθι αρχίζει.
Το οικόσημο των Δράκων σας καλωσορίζει.
Οι ζωές τριών αρχόντων περνούν μπροστά από τα μάτια μας.
Ειλικρινά έμεινα άναυδη από αυτό το βιβλίο.
Έχασα τα λόγια μου.
Έχασα το μυαλό μου.
Έχασα την αίσθηση του τόπου και του χρόνου.
Έγινα ένα με την ιστορία.
Έγινα ένα με τους ήρωες.
Τους αγάπησα.
Τους ερωτεύτηκα.
Τους συμπόνεσα.
Τους μίσησα.
Έκλεινα το βιβλίο να ξεκουραστώ και δεν άντεχα ,το άνοιγα πάλι.
Δεν μπορούσα να το αποχωριστώ.
Αυτό το βιβλίο μου έβγαζε το παιδί που κρύβω μέσα μου.
Δεν μπορούσα να φύγω από το κάστρο των Δράκων.
Ένα βιβλίο που παρόλο τον όγκο του παρακαλούσα να μην τελειώσει.
Έπαιρνα βαθιά ανάσα και διάβαζα με όλο μου το είναι.
Δεν σταματούσα στιγμή.
Λεπτό.
Εξουσία, έρωτες, ίντριγκες, πάθη, προδοσίες, πόλεμοι, τα πάντα περνούσαν μπροστά από τα μάτια μου.
Μυθικά πλάσματα, βασίλεια, κάστρα έγιναν η παρέα μου που δεν μπορούσα να την αποχωριστώ.
Τα συναισθήματα πολλά.
Συγκλονιστικά.
Συνταρακτικά.
Η γραφή μαγική, εθιστική, παραμυθένια.
Πόσο θα ήθελα να ζούσα εκεί έστω και για μια στιγμή.
Έστω και για ένα λεπτό.
Ρουφούσα άπληστα τις σελίδες.
Πόσο ανάγκη έχουμε τελικά τα παραμύθια;
Την μαγεία;
Την φαντασία;
Αυτό το βιβλίο έγινε από τα αγαπημένα μου.
Ήθελα να είχα μικρά παιδιά και να μπορούσα να το μοιραστώ μαζί τούς.
Να μοιραστώ όλα όσο ένιωσα.
Τους δράκους.
Τα κάστρα,τους βασιλιάδες, τους άρχοντες.
Θα ήθελα να μπορούσα να μπω μέσα στο βιβλίο.
Να ζήσω στο κάστρο των Δράκων.
Να τρέχω με το άλογο μου στο δάσος.
Να ορίζω το αρχοντικό τους.
Να φορέσω το δαχτυλίδι με το οικόσημο τους.
Κλείνω το βιβλίο, κλείνω τα μάτια και αναρωτιέμαι τι διάβασα.
Δεν μπορώ να το ξεχάσω.
Δεν θέλω.
Αυτό το βιβλίο έμεινε χαραγμένο στην καρδιά μου.
Ένα συναρπαστικό και υπέροχο ταξίδι σε μια άλλη εποχή.
Πέρα από κάθε λογική και φαντασία.
Όσοι λοιπόν διαβάζετε αυτή την στιγμή την άποψη μου και με ρωτάτε γιατί πρέπει να διαβάσετε αυτό το βιβλίο θα σας απαντήσω γιατί θα σας κάνει να νιώσετε παιδί.
Γιατί όλοι έχουμε ανάγκη από ένα παραμύθι.
Όλοι έχουμε ανάγκη να ταξιδέψουμε σε μία χώρα μαγική.
Όλοι θέλουμε μαγεία και η κυρία Δημουλίδου μας την έδωσε απλόχερα.
Άλλωστε για ένα παραμύθι δεν ζούμε;
Την αλήθεια την ξέρουμε όλοι.
5/5 ⭐⭐⭐⭐⭐

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου