RSS

Κυριακή 15 Ιουλίου 2018

ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΤΗΣ ΝΟΡΜΑΝΔΙΑΣ

👿Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ👿
       ΒΙΚΥ ΤΑΣΙΟΥ

Όλοι οι διάβολοι και οι δαίμονες που εμφανίζονται στο βιβλίο αυτό είναι μυθικά πλάσματα της κολάσεως και υπάρχουν σημαντικά αποδεικτικά στοιχεία της ύπαρξής τους.
Για αυτό το λόγο δεν θα σας συνιστούσα να επιχειρήσετε ποτέ να καλέσετε κάποιον από αυτούς επαναλαμβάνοντας δυνατά τις επικλήσεις που χρησιμοποιούνται στο κείμενο.
θα ήθελα να υπογραμμίσω ότι το Πεντάγωνο και το βρετανικό Υπουργείο Άμυνας αρνούνται πεισματικά τα γεγονότα που καταγράφονται.
Graham Masterton
....
....... Λονδίνο 1978
Έτσι ξεκινούν οι δαίμονες της Νορμανδίας και η ανατριχίλα ήδη με έχει κατακλύσει.
13 Σεπτεμβρίου 1944 κάπου στην Νορμανδία.
13 αμερικανικά άρματα.
13 αγγελιοφόροι από την κόλαση.
Τι υπάρχει μέσα σε ένα άρμα κάπου ξεχασμένο στο Πον Ντ'Ουγι από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο;
Ίσως τελικά να μην υπάρχει τίποτα.
Ίσως πάλι να υπάρχει κάτι που δεν έχει να κάνει ούτε με την γη ούτε όμως με τον παράδεισο.
Μήπως όμως τελικά έχει να κάνει με την κόλαση;
Σεπτέμβριος 1944. Οι χωρικοί του Πον Ντ Ουγί ανατριχιάζουν ακόμα και μόνο με την ανάμνηση εκείνης της κολασμένης μέρας, που μια επίλεκτη μεραρχία αμερικανικών αρμάτων μάχης εξόντωσε μια ολόκληρη ένοπλη φάλαγγα των Ναζί. Δεκατρία άρματα του Αμερικανικού Στρατού, όλα κατάμαυρα σαν το σκοτάδι. Αλλόκοτο θέαμα, ακόμα και εν καιρώ πολέμου.
Ένα ξεχασμένο άρμα επί τριάντα χρόνια, παραμένει στο ίδιο σημείο και σκουριάζει χρόνο με το χρόνο, ζοφερό ενθύμιο της κόλασης του πολέμου. Κάποιοι ντόπιοι ισχυρίζονταν ότι το άρμα ήταν καταραμένο. Είχαν ακούσει απόκοσμες φωνές και υστερικά γέλια να αντηχούν στο εσωτερικό του. 
Ο πρωταγωνιστής της ιστορίας καλείται να ρίξει φως στην υπόθεση που στοιχειώνει τους κατοίκους του χωριού.
Τρόμαξα με αυτό το βιβλίο.
Τρόμαξα από την αρχή.
Από την προειδοποιητική εισαγωγή του.
Τρόμαξα με τις επίκλησεις.
Ακούω φωνές.
Για μια ακόμη φορά ο άρχοντας Masterton μας παρουσιάζει μια ιστορία για την αιώνια μάχη του καλού με το κακό.
Την αιώνια μάχη του σκότους με το φώς.
Ο πάτερ Άντον ξεδιπλώνει στον κεντρικό μας ήρωα την ιστορία.
Και εμείς μάρτυρες αυτής παρακολουθούμε με ανοιχτό το στόμα και με όλες μας τις αισθήσεις σε επιφυλακή.
Ο καθαγιασμός του ξεχασμένου άρματος από έναν ιερέα που καλέστηκε από τον στρατό μας δημιουργεί το πιο απλό ερώτημα.
Μήπως τελικά το άρμα έχει κάτι το οποίο δεν υπακούει σε θείους νόμους;
Κάτι μακάβριο και σατανικό βρίσκεται μέσα σε αυτό το άρμα και κανείς δεν τολμούσε ούτε να το πλησιάσει.
Το ανείπωτο κακό είναι εδώ και καμιά γήινη δύναμη δεν μπορεί να το εξολοθρεύσει.
Κοπιάστε να το διαπιστώσετε και μόνοι σας αν τολματε.
Ένα αρκετά δυνατό βιβλίο που μου θύμισε πάρα πολύ τον εξορκιστή.
Ένα βιβλίο που σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσα να το διαβάσω τις βραδινές ώρες.

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου