ΚΑΘΕ ΝΕΚΡΟ ΠΡΑΓΜΑ

👣Review:ΒΙΚΥ ΤΑΣΙΟΥ👣

Πρωτόλειο ενός από τους πλέον καταξιωμένους αλλά και αγαπημένους συγγραφείς πολλών αναγνωστών.
Ταυτόχρονα όμως είναι και η γέννηση του Τσάρλι Πάρκερ, του διασημότερου ήρωά του.
Κάθε νεκρό πράγμα λοιπόν και η πρώτη μου γνωριμία με τον εν λόγω συγγραφέα μετά την επανέκδοση του βιβλίου από τις εκδόσεις Bell.
Αρχικά αυτό που θα ήθελα να πω είναι ότι δεν ξέρω σε πια κατηγορία θα πρέπει να κατατάξω αυτό το βιβλίο.

Αστυνομικό;
Θρίλερ;
Μεταφυσικό;
Ίσως όμως αυτή είναι και η επιτυχία ενός μεγάλου συγγραφέα όταν δεν μπορείς να τον βάλεις σε καλούπια.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Το βιβλίο ξεκινά και μένω με ανοιχτό το στόμα από το σοκαριστικό και φρικτό έγκλημα της οικογένειας του κεντρικού ήρωα.
Πρώτο μπόνους υπέρ του συγγραφέα.
Οι περιγραφές συγκλονιστικές και ανατριχιαστικές.
Αίμα και ακόμα περισσότερο αίμα.
Παράνοια και ανατριχίλα σε όλο της το μεγαλείο.
Σε τέτοιου είδους βιβλία αυτό που με φοβίζει είναι τα ονόματα.
Εδώ δεν μπορώ να πω ότι δυσκολεύτηκα ιδιαίτερα καθώς κρατούσα σημειώσεις έπειτα από καθοδήγηση κάποιων μελών.
Η υπόθεση του βιβλίου πολύ δυνατή καθώς έχουμε να κάνουμε με έναν κατά συρροή δολοφόνο.
Μην νομίζετε όμως ότι τα πράγματα είναι τόσο απλά.
Εδώ μιλάμε για το απόλυτο κακό.
Αυτό που βγήκε από το βαθύτερο σημείο της κόλασης.
Αυτό που θα σας προκαλέσει ρίγη ανατριχίλας.
Τσάρλι Πάρκερ.
Ο συγγραφέας έπλασε ένας ήρωα που στιγματίζει τον αναγνώστη από την πρώτη στιγμή καθώς γίνεσαι μάρτυρας αλλά δένεσαι και συναισθηματικά μαζί του λόγω της προσωπικής τραγωδίας που βιώνει.
Δεύτερο μπόνους υπέρ του συγγραφέα.
Συνεχίζοντας την ανάγνωση του βιβλίου μου κινεί την περιέργεια το βιογραφικό του συγγραφέα.
Πως είναι δυνατόν ένας Ιρλανδός να γράφει σαν Αμερικανός και να μιλά για την Αμερική σαν να την γνωρίζει όπως την παλάμη του;
Οι περιγραφές των τοπίων, του αμερικανικού τρόπου ζωής αλλά και η γέννηση των μεγαλύτερων εγκληματιών δεν περνούν απαρατήρητες.
Ο συγγραφέας γνωρίζει πολύ καλά πως να στήσει ένα άριστο σκηνικό και πως να ψυχογραφίσει αυτή την κοινωνία.
Αυτό όμως που μου έκανε την μεγαλύτερη εντύπωση είναι η γραφή του.
Δυνατή και εθιστική.
Κάποιοι άνθρωποι φαίνονται εξαρχής τελικά ότι η πορεία τους δεν θα είναι τυχαία.
Έχει έναν ιδιαίτερο τρόπο να περιγράφει την βία που κάνει την καρδιά να σταματά και το στομάχι να σφίγγεται.
Δεν θα ξεχάσω την αναλυτική περιγραφή μιας νεκροτομής και με την σειρά ακριβώς που ακολουθείται.
Με στοίχειωσε αυτή η σκηνή.
Ένα συνταρακτικό βιβλίο με μια αρκετά περίπλοκη ιστορία , αρκετά ανατριχιαστική όσο και η σιωπή των αμνών.
Τρομακτικό, καθηλωτικό που θα ανεβάσει την αδρεναλίνη σας.
Σοκαριστικές περιγραφές , δυναμική γραφή που καταξίωσαν τον συγγραφέα στον λογοτεχνικό στερέωμα.