ΣΑΝΑΤΟΡΙΟ ΠΑΡΝΗΘΑΣ - ΑΣΤΙΚΟΙ ΜΥΘΟΙ

Σαν σκηνικό από ταινία του Στηβεν Κινγκ εμφανίζεται λίγο πριν την κορυφή το εγκαταλελειμμένο σανατόριο της Πάρνηθας. Χτισμένο το 1912, το σανατόριο της Πάρνηθας δημιουργήθηκε με σκοπό τη νοσηλεία των ανθρώπων που έπασχαν από φυματίωση.
Στα τριάντα και πλέον χρόνια που λειτούργησε, χιλιάδες άνθρωποι νοσηλεύτηκαν ή και άφησαν την τελευταία τους πνοή μέσα στους τοίχους του ιδρύματος.

Εκεί το σήμερα συναντά το χθες. Το χθες του πόνου, της οδύνης και της θλίψης, από τα χρόνια που πέρασαν σε ένα μέρος ταυτισμένο με αυτά.
Η δημιουργία του Σανατορίου έγινε τον Μάιο του 1912 από την διοίκηση του νοσοκομείου Ευαγγελισμός που αποφασίζει τότε την ίδρυση του και τη λειτουργία του ως ορεινό αντιφυματικό περίπτερο-θεραπευτήριο. (Είναι γνωστό ότι το κλίμα της Πάρνηθας ήταν πολύ καλό για τους φυματικούς λόγω του καθαρού αέρα ). Στο σανατόριο θα καταλήξουν πολλοί Αθηναίοι φυματικοί καθώς και δεκάδες άνθρωποι από άλλες πόλεις της Ελλάδας που κατέφθαναν και κατασκήνωναν έξω από τις εγκαταστάσεις του μην μπορώντας να πληρώσουν τα νοσήλια που ήταν από 300 έως 480 δραχμές μηνιαίως. Από το 1929 έως το 1938, υπολογίζεται πως στην Ελλάδα πέθαναν σχεδόν 100.000 άνθρωποι από φυματίωση.

Στα τέλη του 1960 αποφασίστηκε το κλείσιμο του σανατορίου και η μετατροπή του σε ξενοδοχείο και σε σχολή τουριστικών επαγγελμάτων έως και το 1980, οπότε και εγκαταλείφθηκε στο χρόνο και τα στοιχεία της φύσης.
Σήμερα η επιβλητική του όψη έχει δημιουργήσει δεκάδες αστικούς μύθους, από δαιμόνια και φαντάσματα μέχρι τελετές μαύρης μαγείας να συμβαίνουν στο εσωτερικό του, κάτι φυσικά που δεν ισχύει σε καμία περίπτωση. Αυτό όμως δεν κάνει το ίδιο το κτίριο ή την ιστορία που κουβαλάει λιγότερο τρομακτική για τον επισκέπτη.
Και η αλήθεια είναι ότι παρά την απόσταση που πρέπει να διανύσει κάποιος για να το συναντήσει, έχει επισκέπτες και μάλιστα αρκετούς.Πολλοί είναι αυτοί που στο πέρασμα του χρόνου, περίεργοι, θιασώτες των αστικών μύθων ή και φωτογράφοι, φτάνουν ως εκεί και εξερευνούν το εσωτερικό του.

Μπαίνοντας μέσα, ελάχιστα πράγματα θυμίζουν πλέον τις παλαιότερες χρήσεις του κτιρίου. Γκρεμισμένοι τοίχοι, σκισμένες μοκέτες, διαλυμένα ξύλινα πατώματα, γκράφιτι και μερικές σκόρπιες καρέκλες, συνθέτουν το σκηνικό της εγκατάλειψης.
Επιπλέον, η έλλειψη τεχνητού φωτισμού κάνει το φως της μέρας τη μόνη καλή ώρα για να περπατήσεις στο εσωτερικό του κτιρίου χωρίς να βρεθείς να πέφτεις στο κενό σε κάποια από τις πολλές τρύπες που έχει το πάτωμα. Παρόλα αυτά, αν αφήσεις το μυαλό σου να ταξιδέψει και να φανταστεί τι συνέβαινε εδώ αρκετές δεκαετίες πριν, το πιθανότερο είναι ότι θα καταφέρεις να σκιαχτείς!

Δεν είναι άλλωστε πολλά τα μέρη που μπορείς να περπατήσεις, μέσα στα οποία χιλιάδες άνθρωποι υπέφεραν και πέθαναν...

ΠΗΓΗ ΤΗΣ ΚΥΡΑΣ
Η πηγή της Κυράς ή αλλιώς πηγή Φυλής είναι μία πηγή της κεντρικής Πάρνηθος με πλούσια λαογραφική ιστορία αλλά και αναφορές για περίεργα φαινόμενα από τους κατοίκους της περιοχής.

Σε μια πηγή από τις πλουσιότερες σε νερό, αυτήν της Κυράς, οι παλιοί έλεγαν ότι το απογευματάκι τον χειμώνα, όταν ο ήλιος πλέον χάνεται, ο οδοιπόρος δεν πρέπει να βρεθεί κοντά εκεί γιατί οπωσδήποτε θα συναντήσει το κοριτσάκι με τα άσπρα και την μητέρα του. Το κοριτσάκι ξεπροβάλλει ανάμεσα από τα σκοίνα αριστερά της πηγής, χωρίς κάποια ας πούμε "εισαγωγή". Φέρει φορεματάκι ολόασπρο, με μια γαλάζια κορδέλα γύρω από την μέση, αλλά όλα είναι παλαιομοδίτικα σαν τις εικόνες που βλέπουμε του περασμένου αιώνα. (Σημείωση δική μας: μια παραλλαγη του αστικού μύθου είναι πως το κοριτσάκι ξεκίνησε από το σανατόριο της Πάρνηθας ενώ ήταν βαριά άρρωστο, με σκοπό να πιεί απο το ιαματικό νερό της πηγής, κάτι το οποίο δεν κατάφερε καθώς ξεψύχησε στα μέσα της διαδρομής) Η εικόνα του κοριτσιού έρχεται προς το μέρος του οδοιπόρου με απλωμένα χέρια και δάκρυα στα μάτια. Όταν πλησιάζει, βλέπει ότι ο στρατοκόπος δεν είναι η μητέρα της και φεύγει από εκεί που ήρθε.
Άλλες πάλι φορές εμφανίζεται μια γυναίκα γύρω στα σαράντα, φορώντας κι αυτή ρούχα μιας περασμένης εποχής, που κάτι ψάχνει στους γύρω θάμνους και πίσω από τους βράχους επισταμένα. Όταν δει τον επισκέπτη της πηγής ταχύνει το βήμα και τον πλησιάζει. Αφού όμως δει ότι δεν είναι αυτός που ψάχνει, τότε ή θυμώνει παίρνοντας μια φοβερή όψη που μπορεί να φοβίσει τον καθένα ή αρχίζει να κλαίει και χάνεται ψάχνοντας. Να 'ναι άραγε η μάνα που ψάχνει το κοριτσάκι? Ποιος να ξέρει; Η ονομασία όμως της πηγής δεν έχει σχέση με το πιο πάνω φαινόμενο. Η Κυρά που έχει πάρει το όνομα της η πηγή, είναι η Κυρά του Βουνού. 

Πηγη: newsbeast.gr