Η ΚΟΥΚΛΑ

Book Review
Γιάννης Θεοχάρης
 
Ο Έι Τζέι είναι προϊστάμενος του γραφείου συντονισμού της ψυχιατρικής κλινικής υψίστης ασφαλείας στο Μπρίστολ της Αγγλίας.
Η δουλειά του δύσκολη, καθώς έχει να κάνει με ψυχοπαθή άτομα όπου ο καθένας από αυτούς έχει τη δική του ιδιαίτερη συμπεριφορά,τον δικό του κώδικα επικοινωνίας.
Σε συνεργασία με τη διευθύντρια,Μέλανι, προσπαθούν για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.
Μία ασθενής με την οποία είναι πολύ δεμένος ο Έι Τζέι είναι η Γκαμπριέλα.
Έχει σοβαρό ψυχολογικό πρόβλημα, υποστηρίζει πως το φάντασμα της πρώην διευθύντριας της κλινικής έχει στοιχειώσει τον χώρο και κάθεται κάποιες βραδιές πάνω στο στήθος της απειλώντας τη ζωή της.
Κάθε φορά που την πλησιάζει το φάντασμα,η Γκαμπριέλα βγάζει το δέρμα της για να κρυφτεί και να την ξεγελάσει.
Ο Τζέι προσπαθεί όσο γίνεται να συνεργαστεί αρμονικά μαζί της, καθώς πρόκειται για μία ειδική περίπτωση ασθενούς!
Στην πτέρυγα βρίσκεται και ο ασθενής Μόουζεζ όπου σε μια προσπάθεια να αποφύγει το... φάντασμα έβγαλε το μάτι του.
Το πτώμα μίας κοπέλας,της Μίστι, ξεσηκώνει όλη την κλινική!
Οι ασθενείς υποστηρίζουν πως την σκότωσε το φάντασμα,οι γιατροί θέλοντας να φανούν πιο ρεαλιστές υποστηρίζουν πως βρίσκεται κάποιος φονιάς ανάμεσα στους ασθενείς.
Οι υποψίες πέφτουν πάνω στον Άϊζακ ο οποίος στο παρελθόν έδειξε έντονη παραβατική συμπεριφορά.
Τώρα οι υπεύθυνοι της κλινικής έχουν στενή συνεργασία με την αστυνομία για να βρεθεί η άκρη του νήματος.
Ωστόσο διάφορα γεγονότα θα στρέψουν αλλού την προσοχή της αστυνομίας...
Η έξοδος όμως του Άϊζακ από την κλινική θα αρχίσει πάλι να πυροδοτεί το ενδιαφέρον της αστυνομίας για την υπόθεση του φονικού της Μίστι.
Κανείς δεν ξέρει και δεν είναι σίγουρος αν η αλήθεια βρίσκεται ανάμεσά τους ή σε έναν άλλο κόσμο...πιο μακρινό που αρκετές φορές τρομάζει και τους πιο ψύχραιμους!
Ένα τυπικό αστυνομικό μυθιστόρημα με δόσεις φαντασίας, γρήγορη ροή σχετικά και αρκετή φλυαρία...
Υπήρχαν στιγμές που ήθελα να εγκαταλείψω την ανάγνωσή του διότι με κούρασαν οι τόσες λεπτομέρειες και τόσες άσκοπες περιγραφές που δε βοηθούν πουθενά τον αναγνώστη, ωστόσο από τη στιγμή που μου άρεσε η ιστορία έφτασα τελικά ως το τέλος.
Δε θεωρώ πως έχασα το χρόνο μου διαβάζοντάς το, υπάρχουν καλά στοιχεία μέσα στην εξέλιξη αλλά αν ήθελε η συγγραφέας ή ο οίκος να κάνουν μία πιο "νοικοκυρεμένη" δουλειά θα μας δίνανε ένα βιβλίο με 250-300 σελίδες το πολύ με ελάχιστες φλυαρίες και αρκετή ουσία!
Προσπάθησα να δείξω καλή διάθεση και να μη σταθώ πάλι στο ίδιο θέμα, αλλά πως να ξεπεράσω το γεγονός ότι διάβασα δύο σελίδες "αφιερωμένες" στην κηδεία ενός σκύλου;
Ή όταν διάβασα διαλόγους του τύπου:
-Κατάλαβες τι συμβαίνει με αυτή τη τύπισσα;
-Όχι,δεν κατάλαβα
-Μα είσαι τόσο αφελής;
-Γιατί είμαι αφελής;
-Μα στα αλήθεια δεν κατάλαβες τίποτα;
-Θα μου πεις;
-Τι να σου πω,δεν είδες;
Και πάει λέγοντας ως που να κλείσει η σελίδα...
Κάτι τέτοια με γύριζαν στην εποχή της θρυλικής "Λάμψης" και σε διαλόγους του στυλ:
-Γιάγκο,ο Αλέξης είναι στο νοσοκομείο!
-Τι εννοείς Βίρνα,πως ο Αλέξης είναι στο νοσοκομείο;
-Ναι Γιάγκο,το παιδί μας νοσηλεύεται...
-Δε μπορώ να το πιστέψω πως ο Αλέξης είναι στο νοσοκομείο....
Δηλαδή εντάξει,βάλτε λίγο φρένο στην πολυλογία,δεν την αντέχουν όλοι...
Καλό βιβλίο, αξίζει, αλλά θα ήθελα μία πιο σύντομη ανάπτυξη!
(Κυκλοφορία στα ελληνικά:Μάϊος 2019
Σελίδες:475)