Book Review
Ελένη Γαρυφάλλου
Από το σκοτάδι προέρχομαι
και στο σκοτάδι κάθε τόσο να επιστρέφω
Από το οπισθόφυλλο:
Είναι κάτι που, αργά ή γρήγορα, όλοι θα δοκιμάσουμε στη ζωή μας: την επιθυμία να εξαφανιστούμε. Για να ξεφύγουμε απ΄ όλους κι απ΄ όλα. Ν’ αφήσουμε τα πάντα πίσω μας.
Για μερικούς δεν είναι μόνο μια περαστική σκέψη. Γίνεται εμμονή που τους τρώει τα σωθικά. Οι άνθρωποι αυτοί χάνονται στο σκοτάδι. Κανείς δεν ξέρει γιατί.
Η αστυνόμος Μίλα Βάσκες ζει περιτριγυρισμένη από τα βλέμματά τους. Κάθε φορά που μπαίνει στο γραφείο της, στο τμήμα Εξαφανισθέντων, εκατοντάδες μάτια την καρφώνουν από τους τοίχους που είναι καλυμμένοι με φωτογραφίες χαμένων προσώπων. Εκείνη δεν μπορεί να ξεχάσει όσους χάθηκαν στο πουθενά. Ίσως γιαυτό η Μίλα είναι η καλύτερη σ’ αυτό που κάνει: δεν σταματάει ποτέ να αναζητά αυτούς που ο υπόλοιπος κόσμος έχει ξεχάσει.
Κι αν μια μέρα, ξαφνικά, κάποιοι από τους εξαφανισμένους επιστρέψουν με κακές προθέσεις; Δίνουν την εντύπωση ότι είναι ακριβώς όπως παλιά , αλλά το κακό τους έχει αλλάξει. Στο ερώτημα ποιος τους πήρε μακριά, προστίθενται κι άλλα. Που βρίσκονται όλον αυτό τον καιρό; Και για τι γύρισαν πίσω;
Η άποψή μου:
Μια Τρίτη κι εγώ κατέβηκα από το ταξίδι με τρένο που μου χάρισε η πένα του Ντονάτο Καρίζι. Και αυτό το ταξίδι δεν ήταν τρόμου, ήταν το βίωμα μιας συγκλονιστικής αλήθειας που ζούμε και βλέπουμε σε συνανθρώπους μας και δεν το ξέρουμε ή δεν το έχουμε αντιληφθεί. Το κάθε κεφάλαιο τελειώνει με έναν τρόπο που δεν μπορείς να μη το συνεχίσεις, να μάθεις τι θα γίνει στη συνέχεια. Οι ανατροπές διαδέχονται η μια την άλλη και η συγκινησιακή φόρτιση (ίσως και ταύτιση) που μου προκάλεσε ήταν τεράστια.
Σελίδα 419 : «- Πως κάποιες φορές χρειάζεται να πας στο βάθος της κόλασης για να μάθεις την αλήθεια για τον εαυτό σου» .
Δεν θέλω να κάνω σπόϊλερ γιαυτό και δεν θα αναφέρω περισσότερα παρά μόνο ότι στην προτελευταία σελίδα μόλις αναλύθηκα σε λυγμούς, σε λίγες παρακάτω αράδες .. μου κόπηκαν τα ύπατα!
Δεν είναι απαραίτητο να έχετε διαβάσει το πρώτο που συνδέεται μαζί του τον «Υποβολέα» . Η υπόθεση έχει κοινά στοιχεία αλλά λίγα.
Ένα βιβλίο που αξίζει 100% να διαβαστεί από όλους και να πάρει θέση σε κάθε βιβλιοθήκη. Για αυτούς που είτε αναδύθηκαν είτε έζησαν είτε ξέφυγαν είτε ακόμα ζουν στο σκοτάδι. Ο σκοπός άλλωστε δεν είναι μόνο «ή υπόθεση του κακού» αλλά:
Τα έσοδα που θα προκύψουν από την πώληση της Ελληνικής μετάφρασης του βιβλίου αυτού θα παραμείνουν στην Ελλάδα και θα διατεθούν στην οργάνωση «Μπορούμε» (www.boroume.gr) που ασχολείται με τη διανομή φαγητού σε όποιον έχει ανάγκη. Σε μια δύσκολη στιγμή για την ιστορία αυτής της χώρας, δεν μπορώ να λησμονήσω το χρέος της ανθρωπότητας στον πολιτισμό της. Αν, για παράδειγμα, χιλιάδες χρόνια πριν ορισμένοι Έλληνες δεν είχαν επινοήσει και προσδώσει νόημα σε λέξεις όπως η «υπόθεση» και η «ανθρωπολογία», δεν είχα μπορέσει να αφηγηθώ την ιστορία που μόλις διαβάσατε….
Ντονάτο Καρίζι
10/10 ⭐⭐⭐⭐⭐
Ελένη Γαρυφάλλου
Από το σκοτάδι προέρχομαι
και στο σκοτάδι κάθε τόσο να επιστρέφω
Από το οπισθόφυλλο:
Είναι κάτι που, αργά ή γρήγορα, όλοι θα δοκιμάσουμε στη ζωή μας: την επιθυμία να εξαφανιστούμε. Για να ξεφύγουμε απ΄ όλους κι απ΄ όλα. Ν’ αφήσουμε τα πάντα πίσω μας.
Για μερικούς δεν είναι μόνο μια περαστική σκέψη. Γίνεται εμμονή που τους τρώει τα σωθικά. Οι άνθρωποι αυτοί χάνονται στο σκοτάδι. Κανείς δεν ξέρει γιατί.
Η αστυνόμος Μίλα Βάσκες ζει περιτριγυρισμένη από τα βλέμματά τους. Κάθε φορά που μπαίνει στο γραφείο της, στο τμήμα Εξαφανισθέντων, εκατοντάδες μάτια την καρφώνουν από τους τοίχους που είναι καλυμμένοι με φωτογραφίες χαμένων προσώπων. Εκείνη δεν μπορεί να ξεχάσει όσους χάθηκαν στο πουθενά. Ίσως γιαυτό η Μίλα είναι η καλύτερη σ’ αυτό που κάνει: δεν σταματάει ποτέ να αναζητά αυτούς που ο υπόλοιπος κόσμος έχει ξεχάσει.
Κι αν μια μέρα, ξαφνικά, κάποιοι από τους εξαφανισμένους επιστρέψουν με κακές προθέσεις; Δίνουν την εντύπωση ότι είναι ακριβώς όπως παλιά , αλλά το κακό τους έχει αλλάξει. Στο ερώτημα ποιος τους πήρε μακριά, προστίθενται κι άλλα. Που βρίσκονται όλον αυτό τον καιρό; Και για τι γύρισαν πίσω;
Η άποψή μου:
Μια Τρίτη κι εγώ κατέβηκα από το ταξίδι με τρένο που μου χάρισε η πένα του Ντονάτο Καρίζι. Και αυτό το ταξίδι δεν ήταν τρόμου, ήταν το βίωμα μιας συγκλονιστικής αλήθειας που ζούμε και βλέπουμε σε συνανθρώπους μας και δεν το ξέρουμε ή δεν το έχουμε αντιληφθεί. Το κάθε κεφάλαιο τελειώνει με έναν τρόπο που δεν μπορείς να μη το συνεχίσεις, να μάθεις τι θα γίνει στη συνέχεια. Οι ανατροπές διαδέχονται η μια την άλλη και η συγκινησιακή φόρτιση (ίσως και ταύτιση) που μου προκάλεσε ήταν τεράστια.
Σελίδα 419 : «- Πως κάποιες φορές χρειάζεται να πας στο βάθος της κόλασης για να μάθεις την αλήθεια για τον εαυτό σου» .
Δεν θέλω να κάνω σπόϊλερ γιαυτό και δεν θα αναφέρω περισσότερα παρά μόνο ότι στην προτελευταία σελίδα μόλις αναλύθηκα σε λυγμούς, σε λίγες παρακάτω αράδες .. μου κόπηκαν τα ύπατα!
Δεν είναι απαραίτητο να έχετε διαβάσει το πρώτο που συνδέεται μαζί του τον «Υποβολέα» . Η υπόθεση έχει κοινά στοιχεία αλλά λίγα.
Ένα βιβλίο που αξίζει 100% να διαβαστεί από όλους και να πάρει θέση σε κάθε βιβλιοθήκη. Για αυτούς που είτε αναδύθηκαν είτε έζησαν είτε ξέφυγαν είτε ακόμα ζουν στο σκοτάδι. Ο σκοπός άλλωστε δεν είναι μόνο «ή υπόθεση του κακού» αλλά:
Τα έσοδα που θα προκύψουν από την πώληση της Ελληνικής μετάφρασης του βιβλίου αυτού θα παραμείνουν στην Ελλάδα και θα διατεθούν στην οργάνωση «Μπορούμε» (www.boroume.gr) που ασχολείται με τη διανομή φαγητού σε όποιον έχει ανάγκη. Σε μια δύσκολη στιγμή για την ιστορία αυτής της χώρας, δεν μπορώ να λησμονήσω το χρέος της ανθρωπότητας στον πολιτισμό της. Αν, για παράδειγμα, χιλιάδες χρόνια πριν ορισμένοι Έλληνες δεν είχαν επινοήσει και προσδώσει νόημα σε λέξεις όπως η «υπόθεση» και η «ανθρωπολογία», δεν είχα μπορέσει να αφηγηθώ την ιστορία που μόλις διαβάσατε….
Ντονάτο Καρίζι
10/10 ⭐⭐⭐⭐⭐
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου